Read nynorsk 1938 Domarane 2 Bible Online

Domarane 2 - nynorsk 1938 bible

Domarane 2

¹Herrens engel kom frå Gilgal upp til Bokim og sa: Eg henta dykk upp frå Egyptarland og førde dykk til det landet eg lova federne dykkar, og eg sa: Aldri i verdi skal eg brjota mi pakt med dykk,

²og de skal ikkje gjera samband med dei som bur her i landet; de skal riva ned altari deira. Men de høyrde ikkje på ordi mine. Kvi gjorde de ikkje det?

³Eg sa og: Eg vil ikkje driva dei burt for dykk; dei skal verta til broddar i sidone dykkar, og gudane deira skal verta ei snara for dykk.

⁴Soleis tala Herrens engel til alle Israels-borni. Då gret folket høgt;

⁵difor kalla dei den staden Bokim. Der ofra dei til Herren. /[2]

⁶Då Josva hadde bede farvel med folket, og Israels-borni var farne heim, kvar til sin odel, og skulde eigna til seg landet,

⁷då tente folket Herren so lenge Josva var til, og so lenge dei gamle var til, som levde etter Josva og hadde set alle dei storverk Herren hadde gjort for Israel.

⁸Men då Josva Nunsson, Herrens tenar, var slokna, hundrad og ti år gamal,

⁹og dei hadde gravlagt han på hans eigen gard og grunn i Timnat-Heres i Efra'imsfjelli, nordanfor Ga'asfjellet,

¹⁰og då heile den ætti var fari til federne sine, og det hadde vakse upp ei ny ætt, som ikkje kjende Herren og ikkje visste kva han hadde gjort for Israel,

¹¹då gjorde Israels-borni det som var Herrens imot, og dyrka Ba'alane; /[3]

¹²dei vende seg frå Herren, sin fedre-Gud, som hadde ført dei ut or Egyptarlandet, og heldt seg til andre gudar, gudane åt grannefolki, og tilbad dei og arga Herren;

¹³dei vende seg frå Herren og dyrka Ba'al og Astarte-bileti.

¹⁴Då vart Herren brennande harm på Israel og gav dei i hendene på røvarar, som herja dei; han slepte dei i hendene på uvenene deira rundt um, og dei kunde ikkje lenger standa seg mot fiendane.

¹⁵Kvar dei for fram, var Herrens hand imot dei, so det gjekk dei ille, som Herren hadde sagt dei, og som Herren hadde svore, og dei kom i stor naud.

¹⁶Då let Herren domarar standa fram, som berga dei frå røvarane.

¹⁷Men dei lydde ikkje domarane sine heller og heldt seg med andre gudar og tilbad dei; dei tok snart ut av den vegen som federne deira hadde fylgt; for dei lydde Herrens bod, men so gjorde ikkje desse.

¹⁸Og kvar gong Herren let ein domar standa fram millom dei, so var Herren med domaren og berga dei frå uvenene deira so lenge domaren levde; for Herren ynkast yver dei når dei sukka og stunde for di dei vart tvinga og trælka.

¹⁹Men ikkje fyrr var domaren burte, fyrr dei fall ifrå att og for endå verre åt enn federne sine, heldt seg til andre gudar og dyrka dei og tilbad dei; dei la ikkje ned noko av det vonde dei hadde fyre seg, eller av si trassige framferd.

²⁰Då vart Herren harm på Israel, og han sa: For di dette folket hev brote den pakti eg gjorde med federne deira, og ikkje hev lydt mine ord,

²¹so vil ikkje eg heller hjelpa dei meir og ikkje driva ut noko av dei folki som Josva let vera att då han døydde.

²²Med dei skulde Israel røynast um dei vilde halda seg etter Herrens vegar og ganga på dei, som federne deira gjorde, eller ikkje.

²³Soleis var det Herren let desse folki få vera og ikkje straks dreiv dei ut og ikkje gav dei i Josvas hender.