Read nynorsk 1938 Domarane 3 Bible Online

Domarane 3 - nynorsk 1938 bible

Domarane 3

¹No skal me nemna dei folki som Herren let vera att til å røyna Israel med - dei Israels-mennene som ikkje hadde vore med i nokon av Kana'ans-krigane -

²berre av di han vilde dei komande Israels-ættene skulde få vit på å strida, og vilde læra dei det, dei som ikkje hadde vore med i dei fyrre krigane.

³Det var dei fem filistarfyrstane og alle kana'anitane og sidonarane og hevitane, som budde på Libanonfjelli, frå Ba'al-Hermonfjellet til Hamatvegen.

⁴Dei var det Israel skulde røynast med, so det kunde syna seg um dei vilde lyda Herrens bod, som han hadde gjeve federne deira gjenom Moses.

⁵So budde no Israels-borni midt ibland kana'anitane og hetitane og amoritane og ferisitane og hevitane og jebusitane;

⁶dei tok døtterne deira til konor og gav døtterne sine til sønene deira og dyrka gudane deira.

⁷Israels-borni gjorde det som var Herren imot; dei gløymde Herren sin Gud og dyrka Ba'alane og Astarte-bileti.

⁸Då vart Herren brennande harm på Israels-borni; han slepte dei i hendene på Kusan-Risata'im, kongen i Mesopotamia, og Israel laut tena Kusan-Risata'im i åtte år.

⁹Då ropa Israels-borni til Herren, og Herren let ein hjelpar standa fram hjå dei og hjelpa dei; det var Otniel, son åt Kenas, Kalebs yngre bror.

¹⁰Herrens Ande kom yver han, og han vart domar i Israel. So drog han ut i striden, og Herren gav Kusan-Risata'im, kongen i Mesopotamia, i hendene hans; han vann yver Kusan-Risata'im,

¹¹og sidan hadde landet fred i fyrti år. So døydde Otniel, son åt Kenas.

¹²Men Israels-borni gjorde på nytt det som var Herren imot, og Herren gav Eglon, Moab-kongen, makt yver dei, for di dei gjorde det som var Herren imot.

¹³Eglon fekk med seg Ammons-borni og amalekitane; so drog han ut og slo Israel, og dei tok Palmestaden.

¹⁴Israels-borni laut tena Eglon, Moab-kongen, i attan år.

¹⁵Då ropa dei til Herren, og Herren sende dei ein hjelpar, Ehud Gerason av Benjamins-ætti, ein keivhendt mann. Israels-borni sende ein gong Ehud med gåver til Eglon, kongen i Moab;

¹⁶då gjorde han seg eit sverd som var tvieggja og ei aln langt, og spente det på seg under klædi sine, på høgre sida.

¹⁷So førde han gåvone fram til Eglon, Moab-kongen. Eglon var ein ovtjukk mann.

¹⁸Då Ehud hadde greidt frå seg gåvene, let han folki som hadde bore dei, fara heim att;

¹⁹men sjølv snudde han um ved steinbroti attmed Gilgal, og for attende og sa: Eg hev eit løyndarbod til deg, konge! Då sa kongen: Hysj! So gjekk dei ut alle dei som stod kringom han.

²⁰Som han no sat åleine i den svale høgstova si, gjekk Ehud fram for han og sa: Eg hev eit bod til deg frå Gud! Då reiste han seg av stolen.

²¹Og Ehud rette ut vinstre handi og greip sverdet han bar ved høgre sida, og rende det i livet på han,

²²so skjeftet for med inn etter bladet; og feittet gjekk i hop att kring bladet; for han drog ikkje sverdet ut att or livet hans; det gjekk ut attantil.

²³Då Ehud var komen ut i svalgangen, let han høgelofts-døri att etter seg og stengde henne vel,

²⁴og so gjekk han sin veg. Straks etter kom tenarane, men då dei såg at døri var læst, sa dei: Han er visst for seg sjølv i svalkammerset.

²⁵Dei venta til dei var reint leide av seg; men han let ikkje upp døri til høgeloftet. So tok dei lykelen og let upp; då fekk dei sjå at herren deira låg livlaus på golvet.

²⁶Medan dei tøvra, slapp Ehud undan og for framum steinbroti og nådde Se'ira.

²⁷Då han kom til Efra'imsfjellet, bles han i luren; då for Israels-borni med han ned frå fjelli, og han gjekk fyre.

²⁸Og han sa til dei: Skunda dykk etter meg! For Herren hev gjeve fiendane, moabitane, i hendene dykkar. So fylgde dei han ned og stengde Jordanvadi for moabitane og let ingen sleppa yver.

²⁹Den gongen felte dei ikring ti tusund moabitar, som alle var sterke og djerve menner; ikkje ein kom seg undan

³⁰Moab laut den dagen bøygja seg under Israels velde, og sidan hadde landet fred i åtti år.

³¹Etter Ehud kom Samgar, son åt Anat. Han felte seks hundrad mann av filistarane med piggstaven åt ein uksedrivar; han og berga Israel.