Read nynorsk 1938 Domarane 5 Bible Online

Domarane 5 - nynorsk 1938 bible

Domarane 5

¹Den gongen song Debora og Barak Abinoamsson dette kvadet:

²Lova Herren, for di fyrstane i Israel gjekk fyrst i striden, for di folket viljugt møtte fram!

³Høyr, kongar! Hovdingar, gjev gaum! Eg - eg vil syngja um Herren, eg vil lovsyngja Herren, Israels Gud.

⁴Herre, då du gjekk ut frå Se'ir, då du skreid fram frå Edomsheidi, då ristest jordi, himmelen draup, det strøymde vatn frå skyene.

⁵Fjelli skalv for Herrens åsyn, sjå Sinaifjellet der, det skalv for åsyni åt Herren, Israels Gud.

⁶I Samgars, Anats-sonens, dagar, i Jaels dagar var vegane aude, ferdamennene laut fara på krokute stigar.

⁷Då fanst det ingen førar i Israel, alt til eg, Debora, stod fram, til eg stod fram, ei mor i Israel.

⁸Dei valde seg nye gudar; då stod det strid i portane; ein såg ikkje skjold og ikkje spjot hjå fyrti tusund hermenn i Israel.

⁹Min hug er hjå hovdingane i Israel og hjå dei av folket som viljugt møtte fram. Prisa Herren!

¹⁰Syng, de som rid på kvite asnor, de som sit på dykkar dyre teppe, og de som vandrar etter vegen!

¹¹Bogeskyttarane sit og kved attmed brunnane; der prisar dei Herrens rettvise verk, at han førde Israel so rettvist. Då steig Herrens folk ned til portane.

¹²Vakna upp, vakna upp, Debora, vakna upp, vakna upp, røysta i og kved! Statt upp, Barak, før fangane burt, du son åt Abinoam!

¹³Då vart det sagt: Stig ned, du vesle flokk, stig ned til kjempone, du folk! Herre, stig ned og strid for meg millom kjempone!

¹⁴Av Efra'im steig dei ned, dei som hev si rot på Amaleks fjell; etter deg kom Benjamin i fylgje med dine folk; av Makir steig hovdingar ned, og av Sebulon dei som gjekk fram med førarstav i hand,

¹⁵og fyrstar av Issakar i fylgje med Debora, og som Issakar, so gjorde Barak; i hans fotfar fer dei ned i dalen. Ved Rubensbekkene heldt dei store rådleggjingar.

¹⁶Kvi vart du sitjande i ro millom kviene, og høyrde hjuringfløytor let? Ved Rubensbekkene heldt dei store rådleggjingar.

¹⁷Gilead - på hi sida Jordan gav han seg i ro, og Dan - kvi drygde han attmed skipi? Aser vart sitjande utmed sjøstrandi, innmed vikane sine heldt han seg i ro.

¹⁸Sebulon er eit folk som lite vyrder livet sitt, og like eins Naftali på sine fjell.

¹⁹Kongar kom og stridde, ja då stridde Kana'ans-kongane ved Tana'ak, ved Megiddovatnet; sylv fekk dei ikkje til herfang.

²⁰Frå himmelen stridde dei, stjernone frå sine skeid, dei stridde mot Sisera.

²¹Kisonbekken tok dei, den eldgamle bekken, Kisonbekken. Skrid fram, mi sjel, med kraft!

²²Hardt slo hestehovane i marki medan kjempone køyrde, køyrde av stad i tanande sprang.

²³Banna Meros, sa Herrens engel, banna, banna dei som bur der, av di dei ikkje kom Herren til hjelp, Herren til hjelp millom kjempone.

²⁴Velsigna framum andre kvinnor vere Jael, kona åt Heber, keniten! Velsigna vere ho framum alle kvinnor som bur i tjeldbuer!

²⁵Vatn bad han um, mjølk gav ho han; i briki skål baud ho han fløyte.

²⁶Med vinstre handi triv ho naglen, med høgre smidjehamaren; so slær ho Sisera med den, og hovudet hans krasar ho, tunnvangen hans slær ho i knas, driv naglen tvert igjenom han.

²⁷For hennar føter seig han ned, fram stupte han, so låg han der; for hennar føter seig han ned; der han seig ned, der låg han felt.

²⁸Gjenom vindauga ser ho, mor åt Sisera, og ropar ut gjenom grindi: Kva ventar vogni hans etter? Kvi drygjer tråvarane hans?

²⁹Dei klokaste fruone hennar svarar, og sjølv gjev ho seg svar på sine ord:

³⁰Visst finn dei herfang og skifter: Ei kvinna, tvo kvinnor til manns, farga klæde åt Sisera, farga og krota klæde, ein farga kjole, tvo krota halsdukar for kvar ei herteki kvinna!

³¹Gjev, Herre, at alle dine fiendar må lata livet sitt soleis, og at alle som elskar han, må vera som soli når ho stig upp i sitt velde! - Sidan hadde landet fred i fyrti år.