Read nynorsk 1938 Johannes' openberring 9 Bible Online

Johannes' openberring 9 - nynorsk 1938 bible

Johannes' openberring 9

¹Den femte engelen bles i basun. Då såg eg ei stjerna som hadde falle frå himmelen ned på jordi, og ho fekk lykelen til avgrunnsbrunnen.

²Og ho opna avgrunnsbrunnen, og ein røyk steig upp or brunnen, lik røyken av ein stor omn, og soli og lufti vart myrkte av røyken frå brunnen.

³Og or røyken kom grashoppar ut yver jordi, og det vart gjeve dei makt, slik som skorpionane på jordi hev,

⁴og det vart sagt dei at dei ikkje måtte skada graset på jordi eller noko grønt eller noko tre, men berre dei menneske som ikkje hadde Guds innsigle på pannone,

⁵Og det vart gjeve dei at dei ikkje skulde drepa dei, men pina dei i fem månader; og pinsla som dei volde, var som pinsla av ein skorpion når han sting eit menneske.

⁶Og i dei dagar skal folk søkja dauden og ikkje finna han, og stunda etter å få døy, og dauden skal fly frå dei.

⁷Og grashoppane såg ut som hestar, budde til strid; og på hovudi deira var det liksom krunor som såg ut som gull, og andleti deira var som manneandlet.

⁸Og dei hadde hår som kvendehår, og tennene deira var som løvetenner.

⁹Og dei hadde brynjor liksom jarnbrynjor, og ljoden av vengene deira var som ljod av vogner når mange hestar renner til strid.

¹⁰Og dei hev stertar liksom skorpionar, og broddar, og i stertane deira ligg den makti dei hev fenge til å skada menneski fem månader.

¹¹Til konge yver seg hev dei avgrunnsengelen; hans namn er på hebraisk Abaddon, og på gresk hev han namnet Apollyon.

¹²Det fyrste ve er til ende; sjå, det kjem tvo ve-rop etter dette!

¹³Og den sette engelen bles. Då høyrde eg ei røyst frå dei fire horni på det gullaltaret som stod framfor Gud,

¹⁴og ho sa til den sette engelen, han som hadde basunen; Løys dei fire englane som er bundne ved den store elvi Eufrat!

¹⁵Og dei fire englane vart løyste, dei som hadde stade ferdige på timen og dagen og månaden og året til å drepa tridjeparten av menneski.

¹⁶Og talet på heren av hestfolk var tvo gonger ti tusund gonger ti tusund, eg høyrde talet på dei.

¹⁷Og soleis såg eg i syni hestane og dei som sat på dei: dei hadde eldraude og myrkraude og svovelgule brynjor; og hovudi på hestane var som løvehovud, og or munnen deira for det ut eld og røyk og svovel.

¹⁸Av desse tri plagone vart tridjeparten av menneski drepne: av elden og røyken og svovelet som for ut or munnen deira.

¹⁹For makti åt hestane ligg i munnen deira og halen deira; for halane deira er som ormar og hev hovud, og med dei gjer dei skade,

²⁰Og dei andre menneski, dei som ikkje vart drepne i desse plagone, vende ikkje um frå dei verki deira hender hadde gjort, so dei let vera å tilbeda dei vonde åndene og avgudane av gull og av sylv og av kopar og av stein og av tre, dei som korkje kann sjå eller høyra eller ganga;

²¹og dei vende ikkje um frå mordgjerningane sine eller frå trolldomskunstene sine eller frå hordomen sin eller frå tjuvskapen sin.