Read nynorsk 1978 1. Mosebok 25 Bible Online

1. Mosebok 25 - nynorsk 1978 bible

1. Mosebok 25

¹Abraham tok seg ei kone att; ho heitte Ketura.

²Med henne fekk han sønene Simran, Joksjan, Medan, Midjan, Jisjbak og Sjuah.

³Joksjan fekk sønene Saba og Dedan; og sønene til Dedan var asjurarane, letusjarane og le’ummarane.

⁴Sønene til Midjan var Efa, Efer, Hanok, Abida og Elda’s. Alle desse var etterkomarar etter Ketura.

⁵Abraham gav Isak alt det han åtte.

⁶Men han gav òg gåver til dei sønene han hadde med fylgjekonene sine. Og medan han endå levde, lét han dei flytta bort frå Isak, son sin, og fara av stad, til eit land i aust.

⁷Levetida hans Abraham vart 175 år.

⁸Så anda han ut. Abraham døydde i ein god alderdom, gamal og mett av dagar; og han fór til folket sitt.

⁹Sønene hans, Isak og Ismael, gravla han i Makpela-hola, på jordet åt hetitten Efron, son til Sohar, austanfor Mamre,

¹⁰det jordet som Abraham hadde kjøpt av hetittane. Der vart han gravlagd saman med Sara, kona si.

¹¹Og då Abraham var død, velsigna Gud Isak, son hans. Isak vart buande attmed Lakai-Ro’i-brunnen.

¹²Dette er ættetavla åt Ismael, den sonen som Abraham fekk med Hagar frå Egypt, trælkvinna hennar Sara.

¹³Dette er namna på Ismael-sønene, nemnde i den rekkjefylgje dei vart fødde i: Nebajot, eldste son til Ismael, Kedar, Adbe’el, Mibsam,

¹⁴Misjma, Duma, Massa,

¹⁵Hadad, Tema, Jetur, Nafisj og Kedma.

¹⁶Dette var Ismael-sønene; og det er namna på dei som bur i landsbyane og leirane sine, tolv hovdingar og ættene deira.

¹⁷Levetida åt Ismael vart 137 år. Så anda han ut. Han døydde og fór til folket sitt.

¹⁸Ismaelittane hadde bustadene sine mellom Havila og Sjur, som ligg austanfor Egypt, der vegen går til Assyria. Beint framfor alle brørne sine slo han seg ned.

¹⁹Dette er soga om ætta åt Isak, son til Abraham. Abraham fekk sonen Isak.

²⁰Isak var førti år gamal då han gifte seg med Rebekka, dotter til aramearen Betuel frå Mesopotamia, og syster til aramearen Laban.

²¹Isak bad til Herren for kona si; for ho var barnlaus. Herren høyrde bøna hans, og Rebekka, kona hans, vart med barn.

²²Men då fostera støytte til kvarandre i livet hennar, sa ho: «Når så er, kvifor har då dette hendt meg?» Og ho gjekk og spurde Herren til råds.

²³Herren sa til henne: «To folkeslag er det i livet ditt, to folk skal skiljast ¬alt frå mors liv. Det eine vert sterkare ¬enn det andre, den eldste skal tena den ¬yngste.»

²⁴Då tida kom at ho skulle føda, sjå, då var det tvillingar i livet hennar.

²⁵Den som kom fyrst, var raud, og loden som ein fell over heile kroppen. Han kalla dei Esau. [56] [57]

²⁶Så kom broren; og han heldt Esau i hælen med handa. Difor kalla dei han Jakob. Isak var seksti år gamal då dei vart fødde. [58]

²⁷Då gutane voks opp, vart Esau ein glup jeger, som heldt til i skog og mark. Jakob var ein fredeleg kar, som budde i telt.

²⁸Isak heldt mest av Esau, for han ville gjerne ha vilt; men Rebekka var gladast i Jakob.

²⁹Ein gong heldt Jakob på å koka ein velling. Då kom Esau heim frå marka, trøytt og svolten.

³⁰Han sa til Jakob: «Lat meg få setja til livs noko av det raude du har der; eg er heilt utmødd.» Difor kalla dei han Edom. [59]

³¹Men Jakob sa: «Du må fyrst selja meg odelsretten din!»

³²Esau svara: «Du ser eg held på å døy av svolt! Kva skal eg då med odelsretten?»

³³Jakob sa: «Gjer fyrst eiden på det!» Så gjorde han eiden og selde odelsretten sin til Jakob.

³⁴Jakob gav han då brød og linsevelling, og han åt og drakk. Etter måltidet reiste han seg og gjekk sin veg. Så lite brydde Esau seg om odelsretten.