Read nynorsk 1978 1. Mosebok 37 Bible Online

1. Mosebok 37 - nynorsk 1978 bible

1. Mosebok 37

¹Men Jakob vart buande i Kanaan, det landet far hans hadde halde til i.

²Dette er soga om Jakobs-ætta. Då Josef var sytten år gamal, gjætte han småfeet i lag med brørne sine. Ung som han var, fylgde han sønene til Bilha og Silpa, konene til faren. Og alt det vonde han høyrde om dei, gjekk han til faren med.

³Men Israel heldt meir av Josef enn av alle dei andre sønene sine, fordi han hadde fått han på sine gamle dagar. Han laga ein sid kjortel med lange ermar til han.

⁴Og då brørne såg at far deira heldt meir av han enn av alle dei andre sønene sine, vart dei hatige på han og kunne ikkje seia eit venleg ord til han.

⁵Ein gong hadde Josef ein draum, som han fortalde brørne sine, og då vart dei endå meir hatige på han.

⁶Han sa til dei: «No skal de høyra kva eg har drøymt!

⁷Eg tykte vi var ute på åkeren og skar. Best det var, reiste mitt kornband seg opp og stod, medan dykkar kornband stod rundt ikring og bøygde seg for mitt.»

⁸Då sa brørne til han: «Vil du kan henda vera kongen vår og rå over oss?» Og så hata dei han endå meir for draumane og sogene hans.

⁹Sidan hadde han ein annan draum, som han fortalde brørne sine. «Veit de kva eg no har drøymt?» sa han. «Sola og månen og elleve stjerner bøygde seg for meg.»

¹⁰Men då han fortalde det til faren og brørne, skjente faren på han og sa: «Kva er det no du har drøymt? Skulle eg og mor di og brørne dine koma og bøya oss til jorda for deg?»

¹¹Brørne var avundsjuke på han, men faren la seg dette på minne.

¹²Så var det ein gong brørne hans var av og gjætte småfeet åt faren bortmed Sikem.

¹³Då sa Israel til Josef: «Gjæter ikkje brørne dine bortmed Sikem? Kom, eg vil senda deg til dei.» «Ja, gjer det!» svara han.

¹⁴Då sa far hans: «Gå av stad og sjå korleis det står til med brørne dine og med småfeet; kom så heim att og sei meg det!» Så sende Jakob han i veg frå Hebron-dalen, og han kom til Sikem.

¹⁵Medan han no vanka ikring på marka, møtte han ein mann. «Kva leitar du etter?» spurde mannen.

¹⁶«Eg leitar etter brørne mine,» svara han. «Kjære, sei meg kvar dei gjæter!»

¹⁷Mannen sa: «Dei er farne herifrå; eg høyrde dei sa: No vil vi til Dotan!» Så gjekk Josef etter brørne sine og fann dei i Dotan.

¹⁸Dei såg han langt borte; og før han kom fram til dei, sette dei seg føre å drepa han.

¹⁹Dei sa seg imellom: «Sjå, der kjem denne stordrøymaren!

²⁰No tek vi og slår han i hel! Så kastar vi han ned i ein av brunnane her og seier at eit udyr har ete han opp. Då skal vi sjå kva det vert av draumane hans.»

²¹Men då Ruben høyrde det, ville han berga Josef ut or hendene deira og sa: «Vi må ikkje ta livet av han!»

²²Og Ruben heldt fram: «Lat det ikkje renna blod! Kasta han ned i denne brunnen her i øydemarka, men legg ikkje hand på han!» Dette sa han fordi han ville berga han ut or hendene deira og få han heim att til far hans.

²³Då no Josef kom bort til brørne sine, reiv dei av han kjortelen — kjortelen med dei lange ermane — som han gjekk i.

²⁴Og dei tok og kasta han ned i brunnen. Men brunnen var tom; det fanst ikkje vatn i han.

²⁵Så sette dei seg ned og ville eta. Men då dei såg opp, fekk dei auga på ein karavane med ismaelittar, som kom frå Gilead. Dei førte gummi, balsam og harpiks med seg på kamelane sine og var på veg til Egypt.

²⁶Då sa Juda til brørne sine: «Kva gagn er det i at vi slår bror vår i hel og døl drapet?

²⁷Kom, lat oss selja han til ismaelittane og ikkje leggja hand på han! Han er då bror vår, av same kjøt og blod som vi.» Og brørne hans lydde han.

²⁸Nokre kjøpmenn frå Midjan kom framom, og dei drog Josef opp or brunnen. Så selde dei han til ismaelittane for tjue sekel sølv; og dei tok han med seg til Egypt.

²⁹Då Ruben kom attende til brunnen og fekk sjå at Josef ikkje var der, reiv han sund kleda sine. [96]

³⁰Han gjekk attende til brørne og sa: «Guten er der ikkje! Kvar skal eg no gjera av meg?»

³¹Så slakta dei ein bukk, tok kjortelen åt Josef og duppa han i blodet.

³²Og dei sende kjortelen med dei lange ermane heim til far sin og sa: «Denne har vi funne. Sjå etter om det ikkje er kjortelen åt son din!»

³³Då han hadde sett etter, sa han: «Det er kjortelen åt son min. Eit udyr har ete han opp. Josef er ihelriven!»

³⁴Og Jakob reiv sund kleda sine, batt syrgjeplagg kring hoftene og syrgde over son sin i lange tider.

³⁵Alle sønene og døtrene kom og ville trøysta han. Men han var ikkje til å trøysta. «Med sorg lyt eg fara ned til son min i dødsriket,» sa han. Og faren gret over son sin.

³⁶Men midjanittane selde Josef i Egypt, til Potifar, som var hoffmann hjå farao og hovding over livvakta.