Read nynorsk 1978 1. Mosebok 49 Bible Online

1. Mosebok 49 - nynorsk 1978 bible

1. Mosebok 49

¹Jakob kalla sønene sine til seg og sa: Kom saman, så vil eg forkynna dykk kva som skal henda dykk langt fram i tidene:

²Kom saman og høyr, ¬de Jakobs søner, høyr på Israel, far dykkar!

³Ruben, min eldste son er du, mi kraft og den fyrste frukt ¬av min manndom; høgst i vørdnad, størst i velde.

⁴Du brusar over som vatnet, men du skal ingen føremon ha. For du steig opp i senga ¬åt far din, då vanæra du henne ¬— du låg på mi lege.

⁵Simeon og Levi er brør. Valdsvåpen er deira sverd.

⁶Eg vil ikkje møta i deira råd, vil ikkje vera med ¬i deira samkomer. For i sinne slo dei menner i hel, og sjølvrådig ¬skamskar dei oksar.

⁷Forbanna vere ¬ein harme så strid, eit sinne så veldig som deira! Eg vil sprengja dei sund i Jakob og spreia dei ut over Israel.

⁸Juda, deg prisar brørne dine; handa di tek fiendane i nakken, sønene åt far din ¬bøyer seg for deg.

⁹Ein løveunge er Juda! Frå rov er du komen heim, ¬son min. Han legg seg ned ¬og strekkjer seg som ei løve, som ei løvemor ¬— kven vågar å vekkja han?

¹⁰Ikkje skal kongespir ¬vika frå Juda eller styrarstaven ¬frå føtene hans, til den rette kongen kjem, han som folka skal lyda. [113]

¹¹Han bind sitt esel i vintreet, sin fole i den edle ranka. Han vaskar sin klednad i vin, sin kjortel i drueblod.

¹²Hans augo er mørkare enn vin, hans tenner kvitare enn mjølk.

¹³Sebulon bur ¬utmed havsens kyst, utmed stranda ¬der skutene landar, med ryggen vend mot Sidon.

¹⁴Jissakar er eit sterkbygt esel som ligg mellom kløvkorgene.

¹⁵Han såg at det var godt å kvila, og at landet var fagert. Då bøygde han nakken ¬under børa og vart ein ufri træl. [114]

¹⁶Dan skal døma sitt folk, han som dei andre ¬Israels-ættene. [115]

¹⁷Dan skal vera ein orm på vegen, ein hoggorm attmed stigen; han høgg hesten i hælane, så ryttaren ryk på ryggen.

¹⁸— Eg ventar på di frelse, Herre.

¹⁹Røvarflokkar ryk på Gad, men han driv dei på flòg. [116]

²⁰Feit er føda hans Asjer, han set fram kongelege retter.

²¹Naftali er ei hind ¬som spring fritt; han talar fagre ord.

²²Josef er eit ungt frukttre, eit ungt frukttre attmed kjelda; greinene kliv opp etter muren.

²³Bogeskyttarane eggja han, dei skaut og sette etter han.

²⁴Men bogen hans er fast og sterk, leduge er hans armar og hender. Han får hjelp ¬av Jakobs Veldige, av han som er hyrdingen, ¬Israels Berg, [117]

²⁵av Gud åt far din ¬— han hjelpe deg, Gud Den Allmektige ¬— han signe deg med signing ¬frå himmelen der oppe, med signing ¬frå havdjupet der nede, med signing ¬frå bryst og morsliv. [118]

²⁶Velsigningane åt far din ¬er rikare enn velsigningane ¬frå dei eldgamle fjell, enn herlegdomen ¬åt dei evige høgder. Lat dei koma ¬over Josefs hovud, over krona på han som er hovding ¬mellom sine brør.

²⁷Benjamin er ein rovhuga ulv. Om morgonen et han ran, om kvelden skifter han ¬hærfang.

²⁸Dette var alle Israels-ættene, tolv i talet. Og dette sa far deira til dei då han velsigna dei. Kvar av dei fekk si eiga velsigning.

²⁹Så sa Jakob til sønene sine: «No fer eg til folket mitt. Gravlegg meg då hjå fedrane mine i hola på jordet åt hetitten Efron.

³⁰Det er den hola som er på Makpela-jordet, austanfor Mamre i Kanaan, det jordstykket som Abraham kjøpte av hetitten Efron til eigande gravstad.

³¹Der gravla dei Abraham og Sara, kona hans; der gravla dei Isak og Rebekka, kona hans; og der gravla eg Lea.

³²Både jordet og hola der var kjøpte av hetittane.»

³³Då Jakob hadde gjeve desse føresegnene til sønene sine, drog han føtene opp i senga. Så anda han ut og fór til folket sitt.