Read nynorsk 1978 2. Samuelsbok 5 Bible Online

2. Samuelsbok 5 - nynorsk 1978 bible

2. Samuelsbok 5

¹Sidan kom alle Israels-ættene til David i Hebron og sa: «Du veit vi er same folket, vi og du.

²Alt for lenge sidan, då Saul var konge over oss, var det du som førte Israel både ut i striden og heim att. Herren har sagt til deg: Du skal vera hyrding for Israel, folket mitt, du skal vera fyrste over Israel.»

³Då kom alle dei eldste i Israel til kongen i Hebron, og kong David gjorde ei pakt med dei der for Herrens åsyn. Så salva dei David til konge over Israel.

⁴David var tretti år gamal då han vart konge, og han styrte i førti år.

⁵I Hebron var han konge over Juda i sju år og seks månader, og i Jerusalem var han konge over heile Israel og Juda i trettitre år.

⁶Kongen og mennene hans drog no til Jerusalem, mot jebusittane som budde der i landet. Men dei sa til David: «Her kjem du aldri inn! Jamvel blinde og lame kan driva deg bort.» Med det meinte dei at der kom David aldri inn.

⁷Men David tok Sion-borga, som no er Davids-byen.

⁸Den dagen sa David: «Kvar den som feller ein jebusitt — desse lame og blinde, som hatar David — og går opp gjennom vassberarsjakta, han skal vera hovding og førar.» Difor heiter det: «Ein blind eller lam får ikkje koma inn i templet.» [8]

⁹David slo seg ned i borga og kalla henne Davids-byen. Han bygde rundt ikring, frå Millo og utover. [9]

¹⁰Sidan auka Davids velde meir og meir; for Herren, Allhærs Gud, var med han.

¹¹Hiram, kongen i Tyrus, sende nokre menn til David. Dei kom med sedertre og hadde med seg tømmermenn og steinhoggarar; dei bygde eit hus åt David.

¹²David skjøna at Herren hadde stadfest kongedømet hans over Israel og lyft kongsveldet hans høgt for sitt folk Israels skuld.

¹³Etter at David hadde flytt frå Hebron, tok han seg endå fleire fylgjekoner og koner frå Jerusalem, og han fekk fleire søner og døtrer.

¹⁴Dette er namna på dei sønene han fekk i Jerusalem: Sjammua, Sjobab, Natan, Salomo,

¹⁵Jibhar, Elisjua, Nefeg, Jafia,

¹⁶Elisjama, Eljada og Elifelet.

¹⁷Då filistarane høyrde at David var salva til konge over heile Israel, drog dei alle ut og ville få tak i han. Men David fekk greie på det og fór ned til fjellborga. [10]

¹⁸Filistarane kom og spreidde seg ut over Refa’im-dalen. [11]

¹⁹Då spurde David Herren til råds: «Skal eg dra opp mot filistarane? Vil du gje dei i mine hender?» Herren svara David: «Dra du; eg vil gje filistarane i dine hender.»

²⁰Så fór David til Ba’al-Perasim, og der slo han dei. Då sa han: «Herren har brote igjennom fiendens rekkjer for meg liksom vatn bryt igjennom ei demning.» Difor kallar dei den staden Ba’al-Perasim. [12]

²¹Der lét filistarane etter seg gudebileta sine, og David og mennene hans tok dei med seg.

²²Men filistarane kom att endå ein gong og spreidde seg ut over Refa’im-dalen.

²³Då spurde David Herren til råds, og han svara: «Du skal ikkje dra beint opp mot dei. Ta ein omveg og kom attanfor dei! Gå så på dei midt for balsamtrea!

²⁴Når du høyrer lyden av steg over tretoppane, skal du storma fram. For då har Herren drege ut framføre deg og vil slå filistarhæren.»

²⁵David gjorde som Herren hadde sagt; og han slo filistarane og forfylgde dei frå Geba til bort imot Geser.