Read nynorsk 1978 1. Krønikebok 16 Bible Online

1. Krønikebok 16 - nynorsk 1978 bible

1. Krønikebok 16

¹Dei førte Guds paktkiste inn og sette henne i det teltet som David hadde reist åt henne, og dei bar fram brennoffer og måltidsoffer for Gud.

²Då David var ferdig med å bera fram desse offera, velsigna han folket i Herrens namn.

³Så delte han ut til kvar israelitt, både mann og kvinne, ein brødleiv, ei daddelkake og ei rosinkake.

⁴Sidan sette han nokre av levittane til å gjera teneste framfor Herrens paktkiste og til å lova og takka og prisa Herren, Israels Gud.

⁵Asaf var den øvste av dei; etter han kom Sakarja, så Asiel, Sjemiramot, Jehiel, Mattitja, Eliab, Benaja, Obed-Edom og Je’iel, alle med harper og lyrer. Asaf skulle slå på cymblane,

⁶og prestane Benaja og Jahasiel skulle støtt blåsa i trompetar framfor paktkista.

⁷Den dagen sette David for fyrste gong Asaf og brørne hans til å lovsyngja Herren:

⁸Pris Herren, ¬kalla på hans namn, forkynn hans storverk ¬mellom folka!

⁹Syng for han, og spel for han, tal om alle hans under!

¹⁰Ros dykk av hans ¬heilage namn! Dei som søkjer Herren, ¬skal gleda seg.

¹¹Spør etter Herren og hans makt, søk alltid hans åsyn!

¹²Kom i hug dei under ¬han har gjort, hans teikn og domsord,

¹³de born av Israel, hans tenar, Jakobs søner, ¬som han har valt ut.

¹⁴Han er Herren vår Gud, over all jorda rår hans rett.

¹⁵Han kjem si pakt i hug ¬til evig tid, det ord han gav til tusen ætter,

¹⁶den pakt han gjorde ¬med Abraham, sin dyre lovnad til Isak.

¹⁷Den gjorde han til ei lov ¬for Jakob, til ei evig pakt for Israel.

¹⁸Han sa: «Deg vil eg gje Kanaan til arv og eige.»

¹⁹Då dei endå var få i landet, ein liten flokk av innflyttarar,

²⁰vandra dei frå folk til folk, frå det eine riket til det andre.

²¹Men han lét ingen få trælka dei, han tukta kongar ¬for deira skuld:

²²«Rør ikkje dei som eg har salva, gjer ikkje vondt ¬mot mine profetar!»

²³Syng for Herren, all jorda, forkynn frå dag til dag ¬hans frelse!

²⁴Fortel mellom folkeslag ¬om hans herlegdom, mellom alle folk ¬om hans under!

²⁵Ja, stor og høglova er Herren, meir ageleg enn alle gudar.

²⁶Alle gudane åt folka ¬er ingenting verde. Det var Herren ¬som skapte himmelen.

²⁷Høgd og herlegdom ¬er framføre han, makt og glede ¬på hans heilage stad.

²⁸Gjev Herren ære og makt, gjev han ære og makt, ¬de folkeætter!

²⁹Gjev Herren den ære ¬hans namn skal ha, stig fram for han ¬med offergåver! Bøy dykk for Herren og tilbed han i heilagt skrud!

³⁰Skjelv for hans åsyn, ¬all jorda! Fast står verda, ¬ho kan ikkje rikkast.

³¹Himmelen skal gleda seg, jorda skal jubla; dei skal fortelja mellom folka: Herren er konge.

³²Havet og alt som i det er, ¬skal brusa. Marka og alt det ho ber, ¬skal jubla,

³³kvart tre i skogen ¬skal ropa av fryd. Dei skal ropa for Herren, som kjem ¬og vil døma jorda.

³⁴Pris Herren, for han er god, hans miskunn varer til evig tid!

³⁵Frels oss, vår frelsande Gud, ¬skal dei seia. Samla oss og berga oss ¬frå folkeslaga, så vi kan prisa ¬ditt heilage namn og setja vår ære ¬i å lovsyngja deg.

³⁶Lova vere Herren, Israels Gud, frå æve til æve! Og alt folket sa «amen» og prisa Herren.

³⁷Så lét David Asaf og brørne hans vera der framfor Herrens paktkiste — dei skulle støtt gjera teneste framfor kista, som det var fastsett for kvar dag —

³⁸og like eins Obed-Edom og brørne hans, sekstiåtte i talet. Obed-Edom, son til Jedutun, og Hosa skulle vera dørvaktarar.

³⁹Men presten Sadok og brørne hans, prestane, lét han vera framfor Herrens bustad på haugen i Gibeon.

⁴⁰Dei skulle støtt bera fram brennoffer for Herren på brennofferaltaret, både morgon og kveld, og gjera alt det som står skrive i den lova som Herren hadde gjeve Israel.

⁴¹Saman med dei skulle Heman og Jedutun og dei andre utvalde som er nemnde med namn, røysta i: «Pris Herren, for hans miskunn varer til evig tid!»

⁴²Desse to, Heman og Jedutun, hadde trompetar og cymblar hjå seg til bruk for dei som skulle spela, og like eins andre instrument til songen i gudstenesta. Jedutun-sønene var dørvaktarar.

⁴³Så tok alt folket ut og fór kvar til sin heim; og David vende òg heim att, ville velsigna huslyden sin.