Read nynorsk 1978 2. Mosebok 12 Bible Online

2. Mosebok 12 - nynorsk 1978 bible

2. Mosebok 12

¹Herren tala til Moses og Aron medan dei var i Egypt, og sa:

²Denne månaden skal vera nyårsmånaden dykkar. De skal halda han for den fyrste månaden i året.

³Sei til heile Israels-lyden: Den tiande dagen i denne månaden skal kvar husfar ta seg ut eit lam, eitt til kvar huslyd!

⁴Men er ein huslyd for liten til å eta opp eit lam, skal husfaren og næraste grannen ta eitt i lag, etter som dei har folk til. De skal ikkje rekna fleire på kvart lam enn at alle vert mette.

⁵Det må vera eit årsgamalt, lytelaust verlam. I staden for eit lam kan de òg ta eit kje.

⁶De skal ta vare på det til den fjortande dagen i denne månaden. Då skal heile Israels-lyden slakta det straks sola er gladd.

⁷Så skal dei ta noko av blodet og stryka på dei to dørstolpane og dørbjelken i husa der dei et det.

⁸Og kjøtet skal dei eta same natta; dei skal steikja det på elden og eta det med usyrt brød og bitre urter attåt.

⁹De må ikkje eta det rått og ikkje koka det i vatn, men steikja det over elden, med hovud, føter og innmat.

¹⁰Heller ikkje skal de leiva noko av det til morgons. Det som er att om morgonen, skal de brenna.

¹¹Når de et det, skal de ha belte om livet, skor på føtene og stav i handa; og de skal eta det i hast. Det er påskehelg for Herren.

¹²For same natta vil eg fara gjennom Egypt og slå i hel alt fyrstefødt i landet, både av folk og fe; og over alle gudane i Egypt vil eg halda dom. Eg er Herren.

¹³Men blodet skal vera det merket som syner kva hus de er i. Når eg ser blodet, vil eg fara framom. Ikkje noko øydande slag skal råka dykk når eg slår Egypt. [14]

¹⁴Og sidan skal denne dagen vera ein minnedag for dykk. Då skal de halda helg og høgtid for Herren. Ei evig lov skal det vera for dykk å halda den dagen heilag i ætt etter ætt.

¹⁵Sju dagar skal de eta usyrt brød. Alt den fyrste dagen skal de få surdeigen ut or husa dykkar. Kvar den som et syrt brød mellom den fyrste og den sjuande dagen, skal rydjast ut or Israel.

¹⁶Den fyrste dagen skal de halda ei heilag samling, og den sjuande dagen ei heilag samling. Dei dagane må de ikkje gjera noko arbeid. Berre den maten som kvar av dykk treng, skal de laga til.

¹⁷De skal halda usyrdebrødshelga; for då førte eg hærane dykkar ut or Egypt. Difor skal de høgtida denne dagen i ætt etter ætt. Det skal vera ei evig lov.

¹⁸Frå kvelden den fjortande dagen i den fyrste månaden til kvelden den tjuefyrste dagen i same månaden skal de eta usyrt brød.

¹⁹I sju dagar må det ikkje finnast surdeig i husa dykkar. Kvar den som et syrt brød, skal rydjast ut or Israels-lyden, anten han er innflyttar eller fødd og fostra i landet.

²⁰De må ikkje smaka noko som er syrt. I alle heimar skal de eta usyrt brød.

²¹Då kalla Moses saman alle dei eldste i Israel og sa til dei: «Gå og henta småfe til huslydane dykkar og slakta påskelammet!

²²Så skal de ta ein isopkvast, duppa han i blodet som er i skåla, og stryka noko av blodet på dørbjelken og dørstolpane. Og ingen av dykk må gå ut gjennom husdøra si før om morgonen.

²³For Herren vil fara gjennom landet og slå egyptarane med ulukke. Og når han ser blodet på dørbjelken og dørstolpane, skal han fara framom døra og ikkje la tynaren sleppa inn i husa dykkar og drepa. [15]

²⁴Dette skal de halda dykk etter. Det skal vera ei lov for deg og etterkomarane dine til evig tid.

²⁵Når de så kjem inn i det landet Herren etter sin lovnad vil gje dykk, skal de halda denne høgtidsskikken ved lag.

²⁶Og når borna dykkar spør kva dette er for ein skikk,

²⁷skal de svara: Det er påskeoffer til Herren, fordi han fór framom husa åt israelittane i Egypt, då han slo egyptarane med ulukke, men sparte heimane våre.» Då bøygde folket seg til jorda og tilbad.

²⁸Og israelittane gjekk av og gjorde dette. Som Herren hadde sagt til Moses og Aron, så gjorde dei.

²⁹Så hende det midt på natta at Herren slo i hel alt fyrstefødt i Egypt, frå eldste son åt farao, som sat på kongsstolen, til eldste son åt fangen i fengslet, og alle dei fyrstefødde dyra i buskapen.

³⁰Då fór farao opp om natta, han og alle mennene hans og alle egyptarane. Og det lydde eit fælt skrik i Egypt; for det fanst ikkje eit hus som det ikkje var lik i.

³¹Medan det endå var natt, sende farao bod etter Moses og Aron og sa: «Gjer dykk ferdige og far ut or riket mitt, både de og israelittane! Gå av og hald den gudstenesta som de har tala om!

³²Ta med dykk småfeet og storfeet dykkar, som de har sagt, og far bort! Bed så om velsigning for meg òg!»

³³Egyptarane skunda på folket og ville få dei ut or landet i ei bråhast. «Elles døyr vi alle saman,» sa dei.

³⁴Då tok folket deigen sin, som endå ikkje var syrt, sveipte bakstetroga inn i kappene sine og bar dei på akslene.

³⁵Og israelittane gjorde som Moses hadde sagt. Dei bad egyptarane om sølv og gull og klede.

³⁶Og Herren laga det så at egyptarane fekk godvilje for folket og gav dei det dei bad om. På den måten tok dei hærfang av egyptarane.

³⁷Så tok israelittane ut frå Ramses og fór til Sukkot. Dei var om lag 600 000 mann til fots, forutan kvinner og born. [16] [17]

³⁸Ein stor hop med allslags folk fylgde, og ei svær drift med småfe og storfe.

³⁹Av deigen dei hadde med seg frå Egypt, baka dei kaker. Han var ikkje syrt, etter som dei vart jaga ut or Egypt og ikkje torde drya der lenger. Difor hadde dei heller ikkje laga seg niste.

⁴⁰Israelittane hadde då butt i Egypt i 430 år.

⁴¹Då dei 430 åra var på dagen lidne, tok alle Herrens hærar ut frå Egypt.

⁴²Det var ei vakenatt for Herren då han førte dei ut or Egypt. Difor skal alle israelittar vaka for Herren den natta, i ætt etter ætt.

⁴³Herren sa til Moses og Aron: «Dette er føresegna om påskelammet: Ingen utlending må eta av det.

⁴⁴Kvar træl som er kjøpt for pengar, skal du fyrst omskjera; då kan han eta av det.

⁴⁵Ingen framand eller leigekar må eta av det.

⁴⁶Lammet skal etast i eitt hus. Du må ikkje ta noko av kjøtet ut or huset, og de skal ikkje bryta bein i det.

⁴⁷Så skal heile Israels-lyden gjera.

⁴⁸Men når ein innflyttar som bur hjå deg, vil halda påske for Herren, skal alle mennene hjå han omskjerast. Då kan han få vera med og halda høgtid. Han er jamgod med dei som er fødde og fostra i landet. Ingen som ikkje er omskoren, skal eta av det.

⁴⁹Ei og same lov skal gjelda både for dei som er fødde i landet, og for innflyttarane som bur hjå dykk.»

⁵⁰Såleis gjorde alle israelittane. Som Herren hadde sagt til Moses og Aron, så gjorde dei.

⁵¹Den same dagen førte Herren israelittane ut or Egypt, flokk etter flokk.