Read nynorsk 1978 2. Mosebok 8 Bible Online

2. Mosebok 8 - nynorsk 1978 bible

2. Mosebok 8

¹Då sa Herren til Moses: «Gå til farao og sei til han: Så seier Herren: Lat folket mitt fara, så dei kan tena meg!

²Nektar du å la dei fara, skal eg plaga heile landet med frosk.

³Det skal yrja med frosk i elva. Dei skal kravla opp på land og koma inn i huset ditt, inn i soveromet ditt og opp i senga di, inn i husa åt tenarane dine og til folket ditt, i bakaromnar og trog.

⁴Ja, på deg og folket ditt og på alle tenarane dine skal froskane kravla opp.»

⁵Og Herren sa til Moses: «Sei til Aron: Lyft handa og rett staven din ut over elvane og kanalane og dammane, og lat froskane koma over Egypt!»

⁶Då rette Aron handa ut over vatnet i Egypt, og froskane kom opp og fylte landet.

⁷Men spåmennene gjorde det same med kunstene sine; dei òg fekk froskane til å koma over Egypt.

⁸Farao sende bod etter Moses og Aron og sa: «Bed til Herren at han må ta froskane bort frå meg og folket mitt! Då skal eg la israelittane fara, så dei kan ofra til Herren.»

⁹Moses sa til farao: «Gjer vel og sei kva tid eg skal be for deg og tenarane dine og folket ditt at han må driva froskane bort frå deg og husa dine, så dei ikkje finst andre stader enn i Nilen!»

¹⁰Han svara: «I morgon.» Då sa Moses: «Det skal verta som du vil, og du skal få sanna at det er ingen som Herren vår Gud.

¹¹Froskane skal kverva bort frå deg og husa dine og tenarane dine og folket ditt. Berre i Nilen skal dei finnast.»

¹²Så gjekk Moses og Aron ut frå farao. Og Moses ropa til Herren for froskane skuld som han hadde ført over farao.

¹³Herren gjorde som Moses bad, og froskane døydde i hus og tun og ute på markene.

¹⁴Dei vart kasta saman i haugar, og teven kjendest over heile landet.

¹⁵Men då farao såg at det hadde letna, gjorde han seg hard og ville ikkje høyra på dei. Det gjekk som Herren hadde sagt.

¹⁶Då sa Herren til Moses: «Sei til Aron: Rett ut staven din og slå i støvet på jorda, så skal det verta til mygg i heile Egypt!»

¹⁷Dei så gjorde. Aron rette ut handa med staven og slo i støvet på jorda. Då kom det mygg både på menneske og dyr. I heile Egypt vart alt støvet på jorda til mygg.

¹⁸Spåmennene prøvde det same med kunstene sine; dei ville få fram mygg, men greidde det ikkje. Og myggen vart sitjande på menneske og dyr.

¹⁹Då sa spåmennene til farao: «Dette er Guds finger.» Men farao gjorde seg hard og høyrde ikkje på dei. Det gjekk som Herren hadde sagt.

²⁰Då sa Herren til Moses: «Stig fram for farao i morgon tidleg når han går ned til elva, og sei til han: Så seier Herren: Lat folket mitt fara, så dei kan tena meg!

²¹For lèt du ikkje folket mitt fara, sender eg klegg over deg og mennene dine, folket ditt og husa dine. Det skal verta fullt av klegg i husa åt egyptarane og på jorda deira.

²²Men den dagen gjer eg eit unnatak for Gosen, der folket mitt bur; der skal det ikkje vera klegg. Då skal du sanna at eg, Herren, er i landet.

²³Eg vil gjera skil på mitt folk og ditt folk. I morgon skal dette teiknet henda.»

²⁴Herren gjorde som han hadde sagt, og det kom ei mengd med klegg inn i husa åt farao og tenarane hans. Heile Egyptarlandet vart herja av klegg.

²⁵Då sende farao bod etter Moses og Aron og sa: «Gå av og ofra til dykkar Gud her i landet!»

²⁶Moses svara: «Det kan vi ikkje gjera. For det vi ofrar til Herren vår Gud, er ein styggedom for egyptarane. Om vi midt for augo på dei ofra slikt som er ein styggedom for dei, ville dei ikkje då steina oss?

²⁷Vi vil fara tre dagsleier ut i øydemarka og ofra til Herren vår Gud, som han har sagt oss.»

²⁸Då sa farao: «Eg vil la dykk fara, så de kan ofra til Herren dykkar Gud i øydemarka. Men de må ikkje fara langt. Bed for meg!»

²⁹Moses svara: «Ja, no går eg ut og bed til Herren, og i morgon skal kleggen vera borte frå farao og tenarane hans og folket hans. Farao må berre ikkje narra oss meir, men la folket fara, så dei kan ofra til Herren.»

³⁰Så gjekk Moses ut frå farao og bad til Herren.

³¹Og Herren gjorde som Moses bad. Kleggen vart borte frå farao og tenarane hans og folket hans; ikkje ein vart att.

³²Men farao gjorde seg hard denne gongen òg; han lét ikkje folket fara.