Read nynorsk 1978 Job 15 Bible Online

Job 15 - nynorsk 1978 bible

Job 15

¹Då tok Elifas frå Teman til ords og sa:

²Kan ein vismann svara ¬så bort i veret og blåsa seg opp ¬med tomt snakk,

³forsvara si sak ¬med gagnlaus tale, med ord som ikkje duger?

⁴Jamvel agen for Gud ¬bryt du ned og hindrar den stille ettertanke ¬for Guds åsyn.

⁵Det er di synd som lærer deg ¬å bruka munnen, du vel å tala med listig tunge.

⁶Det er din munn ¬som dømer deg, ikkje eg, dine lipper vitnar imot deg.

⁷Vart du fødd ¬før andre menneske, vart du til før alle haugar?

⁸Var du tilhøyrar ¬då Gud heldt fortruleg råd, reiv du til deg visdom der?

⁹Kva veit du som vi ikkje veit, kva skjønar du ¬som er ukjent for oss?

¹⁰Somme av oss er gamle og grå, eldre av år enn din eigen far.

¹¹Er Guds trøystande ord ¬ikkje nok for deg, ord som kjem til deg så mildt?

¹²Kvifor lèt du kjenslene ¬riva deg med, kvifor rullar du med augo?

¹³Du vender din harme mot Gud og tek sterke ord i din munn.

¹⁴Kor kan vel eit menneske ¬vera skuldlaust? Kan den som er fødd ¬av ei kvinne, ha rett?

¹⁵Gud lit ikkje eingong ¬på sine heilage englar, og himmelen er ikkje rein ¬i hans augo,

¹⁶langt mindre ein mann ¬som er stygg og vond, som sluker urett liksom vatn.

¹⁷Eg skal seia deg noko, ¬høyr på meg! Eg vil fortelja det eg har sett,

¹⁸det som vise menn har forkynt, og som fedrane ikkje heldt dult.

¹⁹Berre til dei vart landet gjeve, ingen framand drog saman ¬med dei.

²⁰Den gudlause lever støtt i angst, valdsmannen har ikkje ¬mange år i vente.

²¹Han høyrer skræmande lydar, midt i fredstid ¬kjem herjaren mot han.

²²Han trur ikkje ¬han kjem att frå mørkret, han er etla til å falla for sverd.

²³Han flakkar om etter brød ¬— men kvar finst det? Han veit ¬han har mørke dagar i vente.

²⁴Naud og trengsle skræmer han og tek makta frå han liksom ein konge, budd til strid.

²⁵For han har lyft si hand ¬mot Gud og vore trassig ¬mot Den Allmektige.

²⁶Han stormar mot han, ¬bratt i nakken, under sitt tjukke, boga skjold.

²⁷Hans andlet er bolna av feitt, og han legg på seg ¬kring hoftene.

²⁸Han slår seg ned ¬i øydelagde byar, i hus der ingen kan bu, fordi dei held på å siga i røys.

²⁹Han vert ikkje rik, ¬hans velstand forgår, grøda bognar ikkje ¬på hans jord.

³⁰Han slepp ikkje ut or mørkret; logen skal svi hans friske skot, og vinden ¬skal sopa bort blomen.

³¹Han må ikkje lita ¬på det som er fåfengt, for då narrar han seg sjølv, og gagnlaust er det han får att.

³²Han skal visna ¬før tida er komen, og greinene hans ¬skal aldri meir grønkast.

³³Han liknar eit vintre ¬som misser karten, eit oliventre som blomen fell av.

³⁴Nei, den gudlause flokken ¬får inga frukt, og elden øyder telta ¬åt dei som tek muter.

³⁵Dei avlar udåd ¬og føder vondskap, frå deira fang kjem berre svik.