Read nynorsk 1978 Job 29 Bible Online

Job 29 - nynorsk 1978 bible

Job 29

¹Job heldt fram med visdomstalen sin og sa:

²Gjev eg hadde det ¬som i farne dagar, då Gud verna om meg,

³då hans lampe lyste ¬over mitt hovud, og eg gjekk gjennom mørkret ¬i hans ljos,

⁴som eg hadde det då eg var ung, då Guds venskap kvilte ¬over mitt telt,

⁵då Den Allmektige ¬endå var med meg, og eg hadde mine søner ¬ikring meg,

⁶då eg kunne lauga mine føter ¬i mjølk, og bekker av olje rann ned ¬frå berget.

⁷Når eg gjekk ut til byporten og tok sete på torget,

⁸då drog dei unge seg tilbake så snart dei fekk auga på meg, og dei gamle reiste seg og stod.

⁹Hovdingar heldt opp med å tala og la handa på sin munn.

¹⁰Stormenn tagna, tunga deira hang fast ¬ved ganen.

¹¹Alle som høyrde om meg, prisa meg sæl, og kvar den som såg meg, gav meg lovord.

¹²Eg berga armingen ¬som ropa om hjelp, den farlause ¬som ingen hjelpar hadde.

¹³Forkomne menneske ¬velsigna meg, eg gjorde enkjer jublande glade.

¹⁴Eg kledde meg i rettferd, ¬ho var min klednad, rettferdig dom ¬var mi kappe og min turban.

¹⁵Augo var eg for dei blinde og føter for dei halte.

¹⁶Eg var ein far for dei fattige og granska saker ¬for folk eg ikkje kjende.

¹⁷Eg knuste kjaken på nidingar og reiv rovet ut or gapet på dei.

¹⁸Eg tenkte då: «Eg skal få døy ¬i mitt reir, mine dagar skal verta ¬talrike som sandkorn.

¹⁹Til mine røter ¬skal vatn finna veg, og dogg skal falla ¬på mine greiner.

²⁰Støtt skal mi ære fornyast ¬for meg og bogen få ny kraft ¬i mi hand.»

²¹Folk høyrde på meg, dei venta og var stille når eg gav råd.

²²Og når eg hadde tala, tok ingen ordet; min tale draup ned over dei.

²³Dei venta på mine ord ¬som på regn, dei opna munnen ¬som for vårregn.

²⁴Var dei motlause, ¬smilte eg til dei; stråla mitt andlet, ¬var ingen sorgfull.

²⁵Eg valde veg for dei; ¬eg sat øvst og trona som ein konge ¬mellom sine stridsmenn, lik ein som trøystar dei ¬som syrgjer.