Read nynorsk 1978 Job 39 Bible Online

Job 39 - nynorsk 1978 bible

Job 39

¹Går du på rov for løvinna, gjev du svoltne løveungar mat,

²når dei dukkar seg ned ¬i holene sine eller ligg på lur i krattet?

³Kven syter for føde til ramnen når ungane hans skrik til Gud og flaksar ikring utan mat?

⁴Kjenner du tida ¬når steingeita kjear, aktar du på ¬når hindene har rier?

⁵Tel du månadene ¬til dei skal bera, kjenner du tida ¬når dei skal føda?

⁶Dei bøyer seg ned ¬og får sine ungar; så er dei ferdige med sine rier.

⁷Ungane veks seg store og sterke ¬utpå marka, så spring dei bort ¬og kjem ikkje att.

⁸Kven lèt villeselet renna fritt, kven har løyst det frå alle band?

⁹Eg gav det moane til hus og den salte øydemarka ¬til bustad.

¹⁰Det ler åt den ståkande byen, det høyrer ingen drivar ¬som ropar og skjenner.

¹¹Det speidar etter beite i fjella og leitar opp kvart grøne strå.

¹²Har villoksen hug til å tena deg, vil han stå ¬ved di krubbe heile natta?

¹³Kan du binda han med reip, ¬så han held seg i fòra, vil han horva for deg i dalane?

¹⁴Kan du lita på han ¬fordi han er sterk, torer du overlata di avling ¬til han?

¹⁵Trur du han køyrer grøda heim og samlar henne ¬på din treskjevoll?

¹⁶Strutsehoa slår lystig ¬med vengene, men flyg ikkje ¬som storken med sin fjørham.

¹⁷Ho legg sine egg på marka, lèt sanden halda dei varme.

¹⁸Ho gløymer ¬at ein fot kan krasa dei, at villdyra på marka ¬kan trø dei sund.

¹⁹Hardt fer ho fram ¬med ungane sine som om dei ikkje ¬var hennar eigne. Ho lèt seg ikkje tyngja av sut for at strevet hennar ¬skal vera fåfengt.

²⁰For Gud har ikkje gjort ¬henne klok, og han har ikkje ¬gjeve henne vit.

²¹Men når ho flaksar ¬opp i veret, skrattar ho åt hest og ryttar.

²²Er det du ¬som gjev hesten styrke og pryder halsen hans ¬med faks?

²³Lèt du han springa ¬som grashoppa? Når han frøser stolt, ¬står det age av han.

²⁴Han skrapar i marka, ¬yr av glede, så fer han fram ¬mot ein væpna flokk.

²⁵Han er ikkje redd for noko ¬som skræmer, og snur ikkje ¬når han møter sverd.

²⁶Over han skramlar pilehuset, det blinkar i sverd ¬og kastespyd.

²⁷Han fer av stad ¬i dundrande tan, og stoggar ikkje ¬når hornet ljomar.

²⁸Han kneggjar høgt ¬når hornet læt. Han vêrar striden langan lei, bydande rop og hærskrik.

²⁹Er det ditt vit som gjer at falken svingar seg opp, spilar vengene og flyg mot sør?

³⁰Er det på ditt bod at ørna stig og byggjer seg reir i høge fjellet?

³¹Ho bur på berget og har si livd på kvasse tind, i bratte nut.

³²Der speidar ho etter mat, augo skodar vidt ikring.

³³Hennar ungar slurpar ¬i seg blod, og der det finst eit åtsel, ¬der er ho.

³⁴Herren heldt fram med å tala til Job og sa:

³⁵«Du som klagar ¬på Den Allmektige, vil du føra sak med han? Du som lastar Gud, må svara.»

³⁶Då svara Job Herren og sa:

³⁷«Nei, til det er eg for liten. Kva skulle eg vel svara deg? Eg legg mi hand på munnen.

³⁸Ein gong har eg tala og tek ikkje meir til ords, to gonger har eg tala og seier ikkje meir.»