Read nynorsk 1978 Salmane 102 Bible Online

Salmane 102 - nynorsk 1978 bible

Salmane 102

¹Bøn til bruk for ein lidande, når han er kraftlaus og klagar si naud for Herren.

²Herre, høyr mi bøn, lat mitt rop nå fram til deg!

³Løyn ikkje ditt andlet for meg den dagen eg er i naud. Vend øyra ditt til meg, skund deg og svar ¬når eg ropar!

⁴For mine dagar kverv ¬som røyk, mine lemer brenn som eld.

⁵Mitt hjarta er slege ¬og visna som gras, for eg har gløymt ¬å eta mitt brød.

⁶Eg sukkar og styn, eg er berre skinn og bein.

⁷Eg liknar pelikanen ¬i øydemarka, er vorten som ugla ¬på aude stader. [124]

⁸Eg ligg vaken, eg er som ein einsleg fugl ¬på taket.

⁹Mine fiendar spottar meg ¬heile dagen, dei som gjer narr av meg, brukar mitt namn ¬til forbanning.

¹⁰Eg må eta oske som brød, eg blandar min drikk ¬med tårer,

¹¹fordi du er harm ¬og vreid på meg; du har då gripe meg ¬og slengt meg bort.

¹²Dagen min hallar, ¬og skuggen lengjest, eg visnar bort som gras.

¹³Men du, Herre, ¬tronar til evig tid, ditt minne varer frå ætt til ætt.

¹⁴Du vil reisa deg ¬og miskunna Sion, for no er timen komen, tida då du vil visa nåde.

¹⁵Dine tenarar elskar ¬steinane på Sion og ynkast ¬over grushaugane der. [125]

¹⁶Folkeslag skal ottast ditt namn, ¬Herre, alle kongane på jorda ¬din herlegdom.

¹⁷For Herren vil byggja opp att ¬Sion og syna seg i sin herlegdom.

¹⁸Han lyder etter ¬når armingar bed, og vanvørder ikkje deira bøn.

¹⁹Dette er skrive ¬for komande ætter, eit nyskapt folk ¬skal prisa Herren.

²⁰For Herren ser ned ¬frå sin heilage høgsal, frå himmelen ¬skodar han ned på jorda.

²¹Han vil høyra ¬når fangane sukkar, og løysa dei ¬som er vigde til døden.

²²Så skal Herrens namn ¬forkynnast på Sion, hans lov og pris i Jerusalem,

²³når folkeslag og kongerike samlar seg og tener Herren.

²⁴Han har brote mi kraft ¬på vegen og sett ned mitt dagetal.

²⁵Eg bed: Min Gud, ¬ta meg ikkje bort midt i mi levetid! Frå ætt til ætt er dine år.

²⁶Du grunnla jorda i gamal tid, og himmelen ¬er eit verk av dine hender.

²⁷Dei skal gå til grunne, ¬men du vert verande. Dei skal alle eldast ¬som ein klednad; du skifter dei ut ¬som klede. Dei vert utskifte,

²⁸men du er den same, dine år tek aldri ende.

²⁹Borna åt dine tenarar ¬får bu i fred, deira ætt skal stå trygt ¬for ditt åsyn.