Read nynorsk 1978 Salmane 105 Bible Online

Salmane 105 - nynorsk 1978 bible

Salmane 105

¹Pris Herren, ¬og kalla på hans namn, gjer hans storverk kjende ¬mellom folka!

²Syng for han, og spel for han, tal om alle hans under!

³Ros dykk av hans ¬heilage namn! Dei som søkjer Herren, ¬skal gleda seg.

⁴Spør etter Herren og ¬hans makt, søk alltid hans åsyn!

⁵Kom i hug dei under ¬han har gjort, hans teikn og domsord,

⁶de born av Abraham, ¬hans tenar, Jakobs søner, ¬som han har valt ut.

⁷Han er Herren vår Gud, over all jorda rår hans rett.

⁸Han kjem si pakt i hug ¬til evig tid, det ord han gav til tusen ætter,

⁹den pakt han gjorde ¬med Abraham, sin dyre lovnad til Isak.

¹⁰Det gjorde han ¬til ei lov for Jakob, til ei evig pakt for Israel.

¹¹Han sa: «Deg vil eg gje Kanaan til arv og eige.»

¹²Då dei endå var få i landet, ein liten flokk av innflyttarar,

¹³vandra dei frå folk til folk, frå det eine riket til det andre.

¹⁴Men han lét ingen få kua dei, han tukta kongar ¬for deira skuld:

¹⁵«Rør ikkje dei som eg har salva, gjer ikkje vondt ¬mot mine profetar!»

¹⁶Han kalla hungersnaud ¬over landet, og kvar brødstav ¬braut han sund. [128]

¹⁷Så sende han ein mann ¬i førevegen for dei, Josef vart seld til træl.

¹⁸Dei tvinga hans føter i lekkjer, og jern vart lagt ¬om hans hals,

¹⁹heilt til det han sa, slo til, og Herrens ord gav han rett.

²⁰Då kongen sende bod, ¬slapp Josef fri, folkestyraren sleppte han laus.

²¹Han sette han til herre ¬over sitt hus, til styrar over alt det han åtte.

²²Etter sin eigen vilje skulle han rettleia ¬kongens stormenn og læra hans eldste sin visdom.

²³Så kom Israel til Egypt, Jakob var innflyttar ¬i hamittarlandet. [129]

²⁴Gud lét folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare ¬enn fiendane.

²⁵Han vende deira hug, ¬så dei hata hans folk og fór med svik ¬mot hans tenarar.

²⁶Då sende han Moses, sin tenar, og Aron, som han hadde ¬valt ut.

²⁷Dei gjorde teikn frå Gud ¬mellom folket, undergjerningar ¬i hamittarlandet.

²⁸Han sende mørker, ¬og då mørkret fall på, trassa dei endå hans ord.

²⁹Han gjorde vatnet der til blod og lét fisken deira dauda.

³⁰Det krydde av frosk i landet, jamvel i kongens salar.

³¹På Guds påbod kom det klegg og mygg i kvar ei bygd.

³²Han gav dei hagl ¬i staden for regn og sende logande eld ¬i landet;

³³han slo ned deira vintre ¬og fikentre, ja, knuste kvart tre i riket.

³⁴På hans bod ¬kom ein grashoppesverm og larver i tallaus mengd.

³⁵Dei åt opp alt ¬som voks i landet, og grøda på marka gnog dei av.

³⁶Gud slo alle fyrstefødde ¬i landet, fyrstegrøda av folkets kraft.

³⁷Så førte han israelittane ut, og dei tok med seg sølv og gull; det var ingen ¬i hans ætter som snåva.

³⁸I Egypt var det glede ¬då dei drog ut, for folket skalv ¬av redsle for dei.

³⁹Han breidde ut ei sky til vern og ein eld til å lysa om natta.

⁴⁰Dei kravde mat, ¬då sende han vaktlar og metta dei med himmelbrød. [130]

⁴¹Han opna berget, ¬og vatnet strøymde fram, det rann som ei elv ¬i det turre landet.

⁴²For han kom i hug ¬sitt heilage ord til Abraham, sin tenar.

⁴³Så lét han folket dra ut ¬med glede, hans utvalde folk fekk fara ¬med jubel.

⁴⁴Han gav dei land ¬som andre folk åtte, dei fekk overta frukta ¬av deira strev,

⁴⁵så dei skulle halda ¬hans føresegner og ta vare på hans lover. Halleluja!