Read nynorsk 1978 Salmane 106 Bible Online

Salmane 106 - nynorsk 1978 bible

Salmane 106

¹Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunn varer ¬til evig tid.

²Kven kan rekna opp ¬Herrens storverk og prisa han for alt ¬han har gjort?

³Sæle er dei ¬som gjev akt på Guds vilje og alltid gjer det som er rett.

⁴Herre, kom meg i hug ¬og lat meg få kjenna den godhug du har ¬for ditt folk. Kom til meg med di frelse,

⁵så eg kan sjå kor godt det går ¬dine utvalde, gleda meg med ditt glade folk og prisa meg lukkeleg saman med dei ¬som høyrer deg til.

⁶Vi har synda med våre fedrar, vi har bore oss ille åt ¬og levt ugudeleg.

⁷Då våre fedrar var i Egypt, gav dei ikkje akt ¬på dine under. Dei tenkte ikkje ¬på alle dine velgjerningar, ved Sevsjøen trassa dei deg.

⁸Men han frelste dei ¬for sitt namn skuld, for han ville visa ¬si veldige kraft.

⁹Han truga Sevsjøen, ¬så han vart turr; gjennom havdjupet ¬førte han dei som på steppa.

¹⁰Han frelste dei frå uveners vald og fria dei ut or fiendehand.

¹¹Vatnet gøymde ¬deira motstandarar, ikkje ein av dei vart att.

¹²Då trudde dei på hans ord og song ein lovsong ¬til hans pris.

¹³Men dei gløymde snart ¬hans verk og venta ikkje på råd frå han.

¹⁴Dei vart fylte med brennande ¬lyst i øydemarka og sette Gud på prøve ¬i det aude landet.

¹⁵Då lét han dei få det ¬dei kravde, men gav dei avsmak på maten.

¹⁶Dei vart harme på Moses ¬i leiren og på Aron, ¬som var vigsla til Herren.

¹⁷Då opna jorda seg, ¬gløypte Datan og gøymde flokken åt Abiram.

¹⁸Det braut ut eld ¬i flokken deira, og logen øydde ¬dei gudlause menn.

¹⁹Ved Horeb laga dei ein kalv og tilbad det støypte biletet.

²⁰Dei bytte bort si ære i eit bilete av ein okse som et gras.

²¹Dei gløymde Gud, sin frelsar, som gjorde storverk i Egypt,

²²undergjerningar ¬i hamittarlandet og skræmelege ting ¬ved Sevsjøen.

²³Han sa at han ville rydja dei ut, men Moses, ¬den mannen han hadde kåra, la seg imellom og hindra at Gud i sin harme ¬gjorde ende på dei.

²⁴Dei vanvørde det fagre landet og trudde ikkje på hans ord.

²⁵Misnøgde murra dei i sine telt og høyrde ikkje ¬på Herrens røyst.

²⁶Då lyfte han handa imot dei, ville slå dei ned i øydemarka,

²⁷spreia deira ætt ¬mellom andre folk og strøya dei ut kring i landa.

²⁸Dei tok til å dyrka Ba’al-Peor og åt av offera til dei døde. [131]

²⁹Dei krenkte Gud med si åtferd, og pest braut ut imellom dei.

³⁰Då stod Pinhas fram ¬og felte dom, og dermed stogga pesten. [132]

³¹Difor vart han rekna ¬for rettferdig frå ætt til ætt i alle tider.

³²Dei harma Gud ¬ved Meriba-kjelda; for deira skuld ¬gjekk det Moses ille. [133]

³³Dei gjorde han beisk i hug, så han tala ¬utan å tenkja seg om.

³⁴Dei rudde ikkje ut ¬folka i landet, som Herren hadde sagt ¬dei føre,

³⁵men blanda seg med andre folk og lærte å gjera som dei.

³⁶Dei dyrka deira avgudsbilete, og dei vart ei snare for dei.

³⁷Dei ofra sine søner og døtrer til dei vonde åndene.

³⁸Dei drap uskyldige born. Blodet av sine søner og døtrer ofra dei til Kanaans gudebilete, og landet vart vanhelga ¬med blod.

³⁹Dei vart ureine ¬ved sine gjerningar, ved si åtferd ¬var dei trulause mot Gud.

⁴⁰Då vart Herren brennande ¬harm på sitt folk, han fekk uvilje mot dei ¬som høyrde han til.

⁴¹Han gav dei i hendene ¬på andre folk, dei som hata dei, ¬vart deira herrar.

⁴²Fiendane plaga dei hardt, under deira hand ¬vart dei tvinga i kne.

⁴³Mange gonger fria han dei ut; likevel la dei planar i trass og sokk djupt i synd.

⁴⁴Men Herren høyrde deira rop og såg til dei i deira naud.

⁴⁵Han kom i hug si pakt med dei og ynkast over dei ¬i sin store truskap.

⁴⁶Så lét han dei møta miskunn hjå alle som tok dei til fange.

⁴⁷Frels oss, Herre, vår Gud, samla oss frå folkeslaga, så vi kan prisa ¬ditt heilage namn og setja vår ære ¬i å lovsyngja deg.

⁴⁸Lova vere Herren, Israels Gud, frå æve til æve! Og heile folket skal seia: ¬Amen! Halleluja!