Read nynorsk 1978 Salmane 107 Bible Online

Salmane 107 - nynorsk 1978 bible

Salmane 107

¹Pris Herren, for han er god, hans miskunn varer ¬til evig tid!

²Så skal Herrens utløyste seia, dei som han løyste ut or nauda

³og samla frå andre land, frå aust og vest, frå nord og sør.

⁴Somme fór vilt ¬i øydemark og hei; dei fann ikkje veg ¬til ein by å bu i.

⁵Dei var svoltne og tyrste og hadde ikkje kraft i si sjel.

⁶Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han fria dei ut or trengslene.

⁷Han førte dei ¬på den rette vegen, så dei kom til ein by ¬dei kunne bu i.

⁸Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska,

⁹at han sløkkjer ¬deira brennande torste og mettar dei svoltne ¬med det som godt er.

¹⁰Somme sat ¬i stummande mørker, hjelpelause, bundne i jern,

¹¹fordi dei hadde stått ¬Guds ord imot og vanvørdt dei råd ¬Den Høgste gav.

¹²Deira hjarto var tyngde ¬av møde; dei snåva, ¬og det var ingen som hjelpte.

¹³Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han frelste dei ut ¬or trengslene.

¹⁴Han førte dei ut ¬or stummande mørker og sleit deira lekkjer sund.

¹⁵Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska,

¹⁶at han sprengjer bronseportar og slår jernbommar sund.

¹⁷Somme vart dårar ¬ved si syndige ferd, dei laut lida ¬for sine misgjerningar.

¹⁸Alle slag mat baud dei imot, dei kom heilt til dødens portar.

¹⁹Då ropa dei i si naud ¬til Herrren, og han frelste dei ut ¬or trengslene.

²⁰Han sende sitt ord og lækte dei og fria dei frå grava.

²¹Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under for menneska.

²²Dei skal bera fram takkoffer og fortelja med fryd ¬om hans gjerningar.

²³Somme fór ut på havet ¬med skip, dreiv handel på store hav.

²⁴Dei fekk sjå ¬Herrens gjerningar, hans underverk ute på djupet.

²⁵Han baud, og det bles opp ¬til uver, havsens bylgjer gjekk høge.

²⁶Dei steig mot himmelen, ¬sokk i djupet, så folk miste motet i nauda.

²⁷Dei tumla og raga som drukne, var heilt frå sans og samling.

²⁸Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han førte dei ut ¬or trengslene.

²⁹Han fekk stormen til å stilna, havsens bylgjer fall til ro.

³⁰Glade vart dei då det stilna; han førte dei ¬til den hamn dei ynskte.

³¹Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska.

³²Dei skal lova han ¬når folket er samla, og prisa han der dei eldste sit.

³³Han gjorde elvar til øydemark, vassrike kjelder ¬til tyrstande land

³⁴og grøderik jord til saltlende; for dei som budde der, ¬var vonde.

³⁵Han gjorde øydemark ¬til sevgrodd tjørn og det turre landet til kjelder.

³⁶Der lét han dei sveltande ¬slå seg ned, dei fekk grunnleggja ein by ¬til å bu i.

³⁷Dei sådde åkrane til, ¬planta vintre og hausta frukta og grøda.

³⁸Han velsigna folket, ¬det voks seg stort, og han lét det ikkje vanta fe.

³⁹Men sidan minka dei i tal; dei vart bøygde og tyngde av ulukke og sorg.

⁴⁰Han auste vanvørdnad ¬ut over stormenn og lét dei villa seg bort ¬i veglaus audn,

⁴¹men lyfte dei fattige opp ¬or armod og gjorde deira ætter ¬til ein talrik flokk.

⁴²Dei ærlege ser det ¬og gleder seg, men all vondskap ¬må lata att sin munn.

⁴³Den som er vis, ¬skal merka seg dette og akta ¬på Herrens velgjerningar.