Read nynorsk 1978 Salmane 109 Bible Online

Salmane 109 - nynorsk 1978 bible

Salmane 109

¹Til korleiaren. Av David. Ein salme. Min Gud, som eg lovsyng, ¬ver ikkje tagal!

²No opnar dei gudlause ¬munnen, ein svikefull munn, ¬imot meg. Dei talar til meg ¬med lygnartunge,

³kringset meg med hatefull tale og strider mot meg utan grunn.

⁴Til løn for min kjærleik klagar dei meg; men eg bed.

⁵Dei løner godt med vondt og gjev meg hat ¬for min kjærleik.

⁶Gjev min motstandar ¬over til ein gudlaus, lat ein klagar stå ¬ved hans høgre side!

⁷Lat han gå domfelt ¬frå retten, lat hans bøn verta halden ¬for synd!

⁸Lat hans levedagar verta få og ein annan ta hans embete!

⁹Lat borna hans verta farlause og kona hans enkje!

¹⁰Lat borna flakka ikring ¬og be seg, gå tiggargang ¬frå øydelagd heim.

¹¹Alt han eig, skal ein ågerkar ta, framande skal rana ¬frukta av hans strev.

¹²Ingen skal visa han ¬truskap meir eller ynkast ¬over hans farlause born.

¹³Hans etterkomarar ¬skal rydjast ut, deira namn skal strykast ¬i neste ættled.

¹⁴Herren skal minnast ¬hans fedrars skuld, synda åt mor hans ¬skal ikkje takast bort.

¹⁵Herren skal alltid ¬ha dei for auga, minnet om dei ¬skal rydjast ut frå jorda.

¹⁶For han tenkte aldri ¬på å visa truskap, men forfylgde dei arme ¬og fattige, og dei motlause ¬ville han drepa.

¹⁷Han elska å forbanna — lat forbanning råka ¬han sjølv! Han lika ikkje å velsigna — lat han aldri få velsigning!

¹⁸Han tok forbanning på ¬som ein kledning — lat henne trengja inn ¬i hans kropp som vatn, i hans bein som olje!

¹⁹Lat henne verta som ei kappe ¬han sveiper seg i, som eit belte ¬han alltid bind om seg!

²⁰Lat dette vera Herrens løn til dei som klagar meg og talar vondt imot meg!

²¹Men, Herre, du min Herre, gjer vel imot meg ¬for ditt namn skuld! Berga meg i din godleik ¬og truskap!

²²For eg er arm og fattig, mitt hjarta er såra i min barm.

²³Eg kverv som skuggen ¬når dagen hallar; som ei grashoppe ¬vert eg sopt bort.

²⁴Knea sviktar fordi eg fastar, min kropp turkar inn ¬fordi han ikkje får olje.

²⁵Eg har vorte til spott for dei, dei rister på hovudet ¬når dei ser meg.

²⁶Hjelp meg, Herre, min Gud, frels meg i di miskunn!

²⁷Så skal dei merka di hand ¬bak dette og skjøna at du har gjort det, ¬Herre.

²⁸Om dei forbannar, ¬velsignar du. Om dei reiser seg mot meg, ¬vert dei til skammar, og din tenar kan gleda seg.

²⁹Lat mine fiendar ¬kle seg i vanære og sveipa seg i skam ¬som i ei kappe!

³⁰Så vil eg takka Herren ¬med lovsong, midt i mengda vil eg prisa han.

³¹For han står attmed den fattige, vil hjelpa han mot dei ¬so m dømer han.