Read nynorsk 1978 Salmane 18 Bible Online

Salmane 18 - nynorsk 1978 bible

Salmane 18

¹Til korleiaren. Av David, Herrens tenar, som kvad denne songen for Herren då han hadde fria han frå alle fiendane hans og frå Saul.

²Han sa: Herre, min styrke, ¬deg har eg kjær.

³Herren er mitt berg og mi borg, ¬min utfriar, min Gud, mitt fjell, ¬som eg flyr til, mitt skjold, mitt frelsehorn ¬og mitt vern. [23]

⁴Eg kallar på Herren, ¬han som får lovsong, og eg vert frelst ¬frå mine fiendar.

⁵Dødens lekkjer snørte seg ¬om meg, undergangsstraumane ¬skræmde meg.

⁶Helheims reip vart spente ¬om meg, dødens snarer låg i min veg.

⁷Då kalla eg på Herren i mi naud og ropa til min Gud. Han høyrde mi røyst ¬frå sitt tempel, til hans øyra nådde mitt rop.

⁸Då skalv og riste jorda, grunnen under fjella skok, dei skalv fordi han var harm.

⁹Røyk steig opp or hans nase, øydande eld or hans munn; gneistar og glør fór ut frå han.

¹⁰Han senka himmelen ¬og steig ned med svarte skyer ¬under sine føter.

¹¹Sitjande på kjerubar flaug han, fór fram på vengene åt vinden.

¹²Han gjorde mørkret ¬til si gøymsle, og kring seg hadde han ¬som eit telt svarte, regntunge skyer.

¹³Frå stråleglansen framføre han kom det ut or skyene hagl og gloande kol.

¹⁴Herren torna i himmelen, Den Høgste lét røysta si lyda gjennom hagl og gloande kol.

¹⁵Han skaut sine piler ¬og spreidde mine fiendar, med lyn i mengd ¬skræmde han dei. [24]

¹⁶Rennene på havbotnen ¬kom til synes, grunnvollane under jorda ¬viste seg då du truga, Herre, ja, bles og fnyste av vreide.

¹⁷Han rette ut si hand ¬frå det høge og greip meg, drog meg opp ¬or det djupe vatnet.

¹⁸Han berga meg ¬frå min mektige fiende, frå motstandarar ¬som var meg for sterke.

¹⁹Dei gjekk imot meg ¬på ulukkedagen, men Herren var ei støtte ¬for meg.

²⁰Han førte meg ut i ope lende og fria meg ut, ¬for han har meg kjær.

²¹Herren gjorde vel imot meg ¬for mi rettferd, han lønte meg ¬fordi mine hender var reine.

²²For eg hadde halde meg ¬til Herrens vegar og ikkje falle frå min Gud ¬i vondskap.

²³Alle hans lover ¬hadde eg for auga og støytte ikkje frå meg ¬hans bod.

²⁴For han var eg heil i mi ferd og akta meg vel, ¬så eg ikkje synda.

²⁵Herren lønte meg ¬for mi rettferd, då han såg at mine hender ¬var reine.

²⁶Du er trufast ¬mot den som er trufast, heilhjarta ¬mot kvar heilhjarta mann.

²⁷Du viser deg rein mot den reine, men vrang mot den svikefulle.

²⁸For du frelser dei hjelpelause, men audmykjer dei ¬som har stolte augo.

²⁹Ja, du lèt mi lampe skina, Herre, min Gud lyser opp ¬i mitt mørker.

³⁰Med deg kan eg storma ¬mot ein krigarflokk, med Guds hjelp ¬kan eg springa over murar.

³¹Guds veg er fullkomen, Herrens ord er reint. Han er eit skjold for alle som flyr til han.

³²For kven er Gud ¬forutan Herren, og kven er eit berg ¬om ikkje vår Gud?

³³Gud rustar meg ut med styrke og gjer mi ferd ulastande.

³⁴Han gjev meg føter som ei hind og lèt meg stå på høgdene.

³⁵Han lærer opp mine hender ¬til strid, mine armar til å spenna ¬bronsebogen.

³⁶Du gjev meg di frelse til skjold og stør meg med di høgre hand. Du bøyer deg ned ¬og gjer meg stor.

³⁷Du jamnar veg for mine steg, og mine okle er støe.

³⁸Eg jagar mine fiendar ¬og tek dei att; eg snur ikkje ¬før eg har gjort ende på dei.

³⁹Eg knuser dei, ¬så dei ikkje kan reisa seg, men ligg under føtene mine.

⁴⁰Du rustar meg med styrke ¬til striden og tvingar mine motstandarar ¬i kne.

⁴¹Du slår mine fiendar på flukt, eg rydjar ut dei som hatar meg.

⁴²Dei ropar, men ingen bergar, dei ropar til Herren, ¬han svarar dei ikkje.

⁴³Eg knuser dei ¬som støv for vinden og kastar dei ut ¬som avfall i gata.

⁴⁴Du berga meg frå folk ¬som låg i strid, og sette meg til hovding ¬over folkeslag. Folk eg ikkje kjende, ¬må tena meg,

⁴⁵dei lyder berre dei høyrer ¬om meg. Framande kryp for meg,

⁴⁶ja, dei framande er utmødde, skjelvande kjem dei ¬ut or sine borger.

⁴⁷Herren lever! Mitt berg vere lova! Opphøgd vere Gud, min frelsar.

⁴⁸Gud gjev meg hemn og legg folkeslag under meg.

⁴⁹Han friar meg frå mine fiendar, ja, lyfter meg høgt ¬over mine motstandarar og bergar meg frå valdsmenn.

⁵⁰Difor lovar eg deg ¬mellom folka, Herre, og prisar ditt namn med song.

⁵¹Han gjev sin konge store sigrar, han er trufast ¬mot den han har salva, mot David og hans ætt ¬til evig tid.