Read nynorsk 1978 Salmane 37 Bible Online

Salmane 37 - nynorsk 1978 bible

Salmane 37

¹Av David. Harmast ikkje på dei ¬som gjer vondt, misunn ikkje dei som gjer urett!

²For dei visnar ¬så snart som graset og turkar bort som grøne groen.

³Lit på Herren og gjer det gode, så skal du få bu i landet. Legg vinn på truskap!

⁴Ha di lyst og glede i Herren, så skal han gje deg ¬det hjarta ditt ynskjer!

⁵Legg din veg i Herrens hand, lit på han, så skal han gripa inn.

⁶Han skal la di rettferd ¬bryta fram som ljoset, din rett skal verta ¬som høgljos dag.

⁷Ver still for Herren ¬og venta på han! Lat ikkje harmen loga mot den som har lukka ¬med seg, mot den som set vonde planar ¬i verk!

⁸Gjev vreiden opp, ¬lat harmen fara! Lat ikkje harmen loga — det fører berre ulukke ¬med seg.

⁹For dei som gjer vondt, ¬skal rydjast ut, men dei som ventar på Herren, ¬skal arva landet.

¹⁰Om ei lita stund ¬er den gudlause borte; ser du etter på hans stad, ¬så er han der ikkje.

¹¹Men dei tolsame ¬skal arva landet og gleda seg over lukke og fred.

¹²Den gudlause legg vonde planar mot den rettferdige og skjer tenner mot han.

¹³Men Herren ler åt han, for han ser at hans dag kjem.

¹⁴Dei vonde dreg sverdet ¬og spenner bogen, dei vil fella den arme og fattige og drepa den ¬som fer ærleg fram.

¹⁵Men sverdet skal råka ¬dei sjølve i hjarta, og bogane skal brytast sund.

¹⁶Det vesle den rettferdige eig, er betre enn ¬den store rikdomen ¬åt dei gudlause.

¹⁷For den makt dei gudlause har, ¬skal brytast, men Herren held ¬dei rettferdige oppe.

¹⁸Herren kjenner dagane ¬åt dei ærlege, deira arv skal vara til evig tid.

¹⁹Dei vert ikkje til skammar ¬i vonde tider, når hungeren herjar, ¬får dei eta seg mette.

²⁰Men dei gudlause går ¬til grunne. Som blomeskrudet på marka vert Herrens fiendar borte, dei kverv som røyk.

²¹Den gudlause låner ¬og gjev ikkje att, den rettferdige ¬er miskunnsam og gjevmild.

²²Dei Herren velsignar, ¬skal arva landet, men dei han forbannar, ¬skal rydjast ut.

²³Herren gjer mannens steg faste når han likar hans ferd.

²⁴Om han snåvar, ¬fell han ikkje til jorda; for Herren stør hans hand.

²⁵Ung har eg vore, ¬og no er eg gamal, men aldri har eg sett ¬ein rettferdig forlaten eller hans born be om brød.

²⁶Han er alltid miskunnsam ¬og låner ut, og hans etterkomarar ¬vert til velsigning.

²⁷Hald deg frå det vonde ¬og gjer det gode, så skal du for alltid bu trygt.

²⁸For Herren elskar ¬det som er rett, han forlèt ikkje sine trugne. Dei vert haldne oppe ¬til evig tid, men ætta åt dei gudlause ¬vert utrudd.

²⁹Dei rettferdige skal arva landet og alltid få bu i det.

³⁰Den rettferdige talar visdom, rett er det ¬som kjem frå hans munn.

³¹Han har Guds lov i sitt hjarta, og hans steg er alltid støe.

³²Den gudlause lurer ¬på den rettferdige og prøver å ta hans liv.

³³Men Herren gjev han ikkje ¬i hans hand og lèt han ikkje dømast skuldig.

³⁴Venta på Herren ¬og fylg hans veg! Så lyfter han deg opp, ¬og du arvar landet; du får sjå ¬at dei vonde vert utrudde.

³⁵Eingong såg eg ¬ein gudlaus tyrann; han briska seg ¬som ein frodig seder.

³⁶Då eg sidan kom framom, ¬var han borte; eg leita, men fann han ikkje.

³⁷Gjev akt på den ¬som er heil i si ferd, og sjå på den som er ærleg! Det er framtid ¬for fredsæl mann.

³⁸Men alle brotsmenn ¬går til grunne, dei gudlause har inga framtid.

³⁹Dei rettferdige får si frelse ¬frå Herren, han er deira vern ¬i trengselstider.

⁴⁰Herren hjelper og bergar dei, friar og frelser dei ¬frå dei vonde; for dei flyr til han.