Read nynorsk 1978 Ordtaka 1 Bible Online

Ordtaka 1 - nynorsk 1978 bible

Ordtaka 1

¹Ordtøke av Salomo, son til David, konge i Israel.

²Ordtøka gjev visdom ¬og lærdom, så ein skjønar vitug tale

³og tek imot tukt ¬som gjev framgang, og lærer rettferd, rett ¬og ærlegdom.

⁴Dei gjev den urøynde klokskap og ungdomen kunnskap ¬og omtanke.

⁵Den vise som høyrer dei, ¬aukar sin lærdom, den vituge lærer ¬å styra sin tanke,

⁶så han skjønar ordtak ¬og bilettale, ord av vismenn og ¬gåtene deira.

⁷Age for Herren ¬er opphav til kunnskap; dårar vanvørder ¬visdom og tukt.

⁸Høyr etter når far din ¬formanar deg, son, og gløym ikkje det ¬som mor di har lært deg!

⁹For det er ein fager krans ¬om ditt hovud, ei kjede som pryder din hals.

¹⁰Fylg ikkje syndarar, son min, når dei lokkar deg, [1]

¹¹når dei seier: ¬«Kom og ver med oss! Vi vil liggja på lur og drepa, setja feller for skuldlause ¬utan grunn.

¹²Vi vil gløypa dei levande, ¬liksom dødsriket, la dei gå heilt til grunne lik dei som går i grav.

¹³Alle slag dyre eigneluter ¬skal vi finna, fylla våre hus med røva gods.

¹⁴Du skal få kasta lodd med oss ¬om dette, alle skal vi ¬ha same pengepungen.»

¹⁵Son min, slå ikkje lag ¬med dei, hald foten din borte ¬frå deira stig!

¹⁶Dei spring så lett ¬etter det som er vondt, og er snøgge til å renna ut blod.

¹⁷Det nyttar ikkje ¬å spenna ut nettet så alle fuglane ser det.

¹⁸Men slike menneske ¬lurer på sitt eige liv, dei set feller for seg sjølve.

¹⁹Så går det alle ¬som jagar etter vinning, det tek livet av dei.

²⁰Visdomsmøya ropar høgt ¬på gata, lèt røysta si lyda på alle torg.

²¹Midt i ståket ropar ho ut, tek til ords ¬i dei opne byportane:

²²Kor lenge skal de godtrune elska godtruenskapen? Kor lenge skal spottarane ha glede av å spotta og dårane hata kunnskap?

²³Vend dykk hit ¬når eg refser, så lèt eg mi ånd strøyma ¬ut over dykk og gjev dykk kjennskap ¬til mine ord.

²⁴De ville ikkje høyra ¬når eg ropa, og ingen ansa ¬at eg rette ut handa;

²⁵de brydde dykk ikkje ¬om mine råd og ville ikkje vita av ¬mine refsingsord.

²⁶Difor skal eg le ¬når ulukka råkar dykk, og spotta ¬når de vert slegne av redsle,

²⁷når redsla fer fram ¬som eit uver, når ulukka kjem som ¬ein storm, og de vert ute ¬for trengsle og naud.

²⁸Då ropar dei på meg, ¬men eg svarar ikkje; dei leitar etter meg, ¬men finn meg ikkje.

²⁹Fordi dei hata kunnskap og ikkje valde å ottast ¬Herren,

³⁰fordi dei ikkje ¬ville høyra på mitt råd og vanvørde ¬alle mine refsingsord,

³¹difor skal dei få smaka ¬frukta av si åtferd og mettast med det ¬dei sjølve har planlagt.

³²Fråfallet kostar ¬dei godtrune livet, tryggleiken ¬tyner dårane.

³³Men den som høyrer på meg, ¬skal bu trygt og leva i fred ¬utan redsle for noko vondt.