Read nynorsk 1978 Ordtaka 31 Bible Online

Ordtaka 31 - nynorsk 1978 bible

Ordtaka 31

¹Ord av Lemuel, konge i Massa, ord som mor hans hadde prenta inn i han. [26]

²Kva skal eg seia deg, ¬min kjære son, du son som eg fekk ¬— eit svar på bøn?

³Gjev ikkje di kraft til kvinner, ditt liv til dei ¬som tyner kongar.

⁴Det sømer seg ikkje ¬for kongar, Lemuel, det sømer seg ikkje ¬for kongar å drikka vin eller for fyrstar å nyta rusdrikk.

⁵For då gløymer dei lov ¬og vedtekt og rengjer retten ¬for kvar arming.

⁶Gjev heller rusdrikk til den som held på å gå til grunne, og vin til den som er sorgtyngd.

⁷Lat han drikka, ¬så han gløymer si armod og ikkje minnest si møde meir.

⁸Lat opp din munn ¬for den som er mållaus, tal saka for dei ¬som held på å gå til grunne. [27]

⁹Lat opp din munn ¬og døm rettferdig, hjelp armingar og fattigfolk ¬til deira rett!

¹⁰Den gode kona, ¬kven finn vel henne? Meir er ho verd enn perler.

¹¹Mannen set all si lit til henne, og det skortar ikkje ¬på vinning.

¹²Ho gjer berre godt imot han, og inkje vondt, ¬så lenge ho lever.

¹³Ho syter for ull og lin, hennar hender arbeider ¬med liv og lyst.

¹⁴Ho er som ein kjøpmanns skip, langt bortanfrå hentar ho mat.

¹⁵Før det ljosnar av dag, ¬er ho oppe, gjev huslyden mat, ¬set jentene i arbeid.

¹⁶Vil ho ha ein åker, ¬får ho tak i han; ho plantar ein vingard ¬for det ho har tent.

¹⁷Styrke er beltet ho har ¬om livet, i armane legg ho kraft.

¹⁸Ho merkar at arbeidet lukkast, hennar lampe ¬sloknar ikkje om natta.

¹⁹Ho legg hendene på rokken, og fingrane grip om teinen.

²⁰Ho opnar handa ¬for dei som lid naud, retter armane ut til fattigfolk.

²¹Kjem det snø, ¬er ho ikkje redd for huset, for heile hennar hus ¬er dobbelt kledt.

²²Teppe lagar ho sjølv, ho har klede av lin ¬og purpurfarga ull.

²³Hennar mann er kjend ¬der folket samlast, han sit i lag ¬med dei eldste i landet.

²⁴Ho lagar skjorter som ho sel, og sender belte ¬til kjøpmannen.

²⁵Kraft og vørdnad ¬er hennar klednad, og ho ler mot komande dagar.

²⁶Ho talar klokt ¬når ho opnar munnen, og venleg rettleiing ¬har ho på tunga.

²⁷Ho ser etter ¬korleis det går i huset, og et ikkje brød ¬ho har vunne i latskap.

²⁸Hennar søner stig fram ¬og prisar henne sæl, og mannen gjev henne ros:

²⁹«Det finst mange ¬dugande kvinner, men du går over dei alle.»

³⁰Ynde sviktar, og venleik forgår, ei kvinne som har age ¬for Herren, skal prisast.

³¹Lat henne nyta frukta ¬av sitt arbeid; der menneske møtest, får ho ros for sine gjerningar.