Read nynorsk 1978 Ordtaka 8 Bible Online

Ordtaka 8 - nynorsk 1978 bible

Ordtaka 8

¹Høyr, korleis visdomsmøya ¬ropar, og vitet lyfter si røyst!

²Ho står på bakketoppane ¬ved vegen, nett der stigane møtest.

³Attmed portane ¬som fører inn i byen, attmed inngangen til portane ¬ropar ho høgt:

⁴Eg ropar til dykk, godt folk, til menneska lyder mi røyst.

⁵Lær dykk klokskap, ¬de urøynde, få vit, de dårar!

⁶Høyr! Viktige ting ¬vil eg tala om, frå munnen min ¬kjem rettvise ord.

⁷Mi tunge talar sanning, og lippene styggjest ¬ved det som er vondt.

⁸Kvart ord frå min munn ¬er rett, det er ingenting vondt ¬eller vrangt i dei.

⁹Dei er endeframme ¬for den vituge, lette å skjøna ¬for den som har kunnskap.

¹⁰Ta imot mi åtvaring ¬heller enn sølv, den kunnskap eg gjev, ¬framfor utvalt gull.

¹¹For visdom er betre enn perler, av alle skattar er ingen ¬som den.

¹²Eg, visdomen, ¬har klokskap til granne, eg har kunnskap ¬og gjev gode råd.

¹³Age for Herren ¬er å hata det vonde. Eg hatar hovmod og storlæte, stygg åtferd og svikefull tale.

¹⁴Eg gjev råd og hjelp ¬som fører til framgang, eg har vit og styrke.

¹⁵Ved meg kan kongar råda og fyrstar fastsetja ¬kva som er rett.

¹⁶Ved meg kan stormenn styra og alle hovdingar ¬døma rettferdig.

¹⁷Eg elskar dei som elskar meg, og dei som leitar etter meg, ¬finn meg.

¹⁸Hjå meg er rikdom og ære, gamalt arvegods ¬og rettkomen vinning.

¹⁹Mi frukt er betre ¬enn det finaste gull, mi vinning betre ¬enn utvalt sølv.

²⁰Eg går på rettferds veg, held meg midt på ¬dei rette stigar.

²¹Så gjev eg rikdom ¬til dei som elskar meg, og fyller deira forrådsrom.

²²Herren skapte meg fyrst av alt, eg var hans fyrste verk ¬i fordoms tid. [9]

²³I opphavet vart eg forma, i fyrstninga, før jorda vart til.

²⁴Før havdjupet var der, ¬vart eg fødd, før kjeldene fyltest med vatn.

²⁵Før fjella vart sette på plass, før alle haugar vart eg fødd,

²⁶før Herren hadde skapt ¬jord og marker og den fyrste mold på jorda.

²⁷Eg var der ¬då han reiste himmelen og spente kvelven over djupet,

²⁸då han samla skyene der oppe og lét kjeldene i havdjupet ¬strøyma sterkt.

²⁹Då han sette grense for havet, så vatnet stansa der han baud, og han la grunnvoll ¬under jorda,

³⁰då var eg bygningsmann ¬hjå han. Eg var til glede for han ¬dag etter dag og leika meg støtt ¬for hans åsyn.

³¹Eg leika på heile hans vide jord og hadde min hugnad ¬i menneskeborna.

³²Så høyr no på meg, mine born! Sæle er dei ¬som fylgjer mine vegar.

³³Høyr på mi formaning, og slå ikkje vrak på den! Så vert de vise.

³⁴Sæl er den som høyrer på meg, som dagleg vaker ¬ved mine dører og held vakt ved mine portar.

³⁵For den som finn meg, ¬finn livet og får nåde hjå Herren.

³⁶Men den som ikkje finn meg, ¬skader seg sjølv; alle som hatar meg, ¬elskar døden.