Read nynorsk 1978 Forkynnaren 3 Bible Online

Forkynnaren 3 - nynorsk 1978 bible

Forkynnaren 3

¹Alt har si faste tid, alt som hender ¬under himmelen, har si tid:

²ei tid til å fødast, ei til å døy, ei tid til å planta, ¬ei til å riva opp;

³ei tid til å drepa, ¬ei til å lækja, ei tid til å riva, ei til å byggja;

⁴ei tid til å gråta, ei til å le, ei tid til å syrgja, ei til å dansa;

⁵ei tid til å kasta steinar, ¬ei til å samla dei, ei tid til å ta i famn, ¬ei til å la det vera;

⁶ei tid til å leita, ¬ei til å missa, ei tid til å gøyma, ei til å kasta;

⁷ei tid til å riva sund, ¬ei til å bøta, ei tid til å teia, ei til å tala;

⁸ei tid til å elska, ¬ei til å hata, ei tid til krig og ei til fred.

⁹Kva vinning har den ¬som arbeider, av alt sitt strev?

¹⁰Eg såg det plagsame strevet som Gud ¬har gjeve menneska.

¹¹Alt skapte han fagert i si tid. Jamvel æva har han lagt ¬i hjarta deira. Men dei skjønar ikkje det verk som Gud har gjort ¬frå fyrst til sist.

¹²Eg skjøna at ingen ting ¬er betre for dei enn å gleda seg ¬og gjera vel i livet.

¹³Men når ein mann ¬får eta og drikka og vera lukkeleg ¬i alt sitt strev, er det òg ei gåve frå Gud.

¹⁴Eg skjøna at alt det Gud gjer, varer til evig tid. Ikkje kan ein leggja noko til, og ikkje kan ein ta noko ifrå. Gud har laga det så for at menneska ¬skal ha age for han.

¹⁵Det som er, har eingong vore, og det som skal henda, ¬har hendt før. Gud tek fram att det ¬som kvarv.

¹⁶Elles såg eg under sola: Der retten skulle rå, ¬var vondskap, på rettferds stad var gudløyse.

¹⁷Då tenkte eg med meg: Det er Gud som skal døma både rettferdige og vonde. Han har fastsett ei tid for kvart tiltak og kvar gjerning.

¹⁸Eg tenkte med meg ¬om menneska: Gud prøver dei så dei kan sjå at dei i seg sjølve ¬ikkje er meir enn dyr.

¹⁹Same lagnaden ventar både menneske og dyr. Den eine skal døy ¬som den andre, same livsanden har dei alle. Menneske har ingen føremon ¬framfor dyr. For alt er fåfengd.

²⁰Alle går til same staden. Av jord er alle komne, og til jord skal dei atter verta.

²¹Kven veit om menneskeånda ¬stig opp, medan dyreånda ¬fer ned i jorda?

²²Eg såg at det beste ¬mannen kan gjera, er å gleda seg i sitt arbeid; det er den lut han har fått. For kven lèt han sjå det som sidan skal koma?