Read nynorsk 1978 Forkynnaren 7 Bible Online

Forkynnaren 7 - nynorsk 1978 bible

Forkynnaren 7

¹Godt namn er betre ¬enn god salve, dødsdagen betre enn ¬fødedagen.

²Betre enn å gå i gjestebod er det å gå til syrgjehus. For der endar alle menneske, det skal dei leggja seg ¬på hjarta, dei som lever.

³Sorg er betre enn lått; for om andletet er sorgfullt, kan hjarta vera fylt av glede.

⁴Dei vise har hjarta sitt ¬i syrgjehuset, men hjarta åt dårar ¬er i gledehuset.

⁵Det er betre å høyra skjenn ¬av ein vismann enn å lyda på song av dårar.

⁶Som klungerris sprakar ¬under gryta, så er det når dåren ler. Det òg er fåfengd.

⁷Den vise som fer hardt fram, gjer seg sjølv til narr; den som lèt seg kjøpa, øydelegg seg sjølv.

⁸Betre er enden på ein ting ¬enn opphavet. Tolmod er betre enn hovmod.

⁹Ver ikkje for snar ¬til å harmast, for harmen ¬bur i barmen på dårar.

¹⁰Du skal ikkje seia: ¬Kva kjem det av at alt var betre ¬i gamle dagar enn no? Du spør ikkje så om du er klok.

¹¹Visdom er jamgod med arv, ei vinning for dei ¬som ser dagsens ljos.

¹²Å vera i skuggen av visdomen er som å ha pengar til vern, og føremonen med kunnskap er at visdom ¬held sin mann i live.

¹³Sjå på det som Gud har gjort! Kven kan beinka ¬det han har krøkt?

¹⁴Ver glad når dagen er god; men er han vond, ¬skal du koma i hug at det er Gud som har skapt både den eine og den andre, så menneska ikkje skal finna ut noko om det som kjem etter.

¹⁵Alt dette har eg sett i mine fåfengde dagar. Mang ein rettferdig mann går til grunne i si rettferd, og mang ein gudlaus får leva lenge i sin vondskap.

¹⁶Ver ikkje altfor rettferdig, og vis deg ikkje for klok! Kvifor vil du øydeleggja deg?

¹⁷Ver ikkje altfor gudlaus, og ver ikkje ein dåre! Kvifor vil du døy før tida?

¹⁸Det er godt ¬at du held fast på det eine og heller ikkje slepper ¬det andre. Den som har age for Gud, finn ein utveg or dette.

¹⁹Visdom gjer vismannen ¬sterkare enn ti mektige menn i byen.

²⁰Det finst ikkje eit rettferdig ¬menneske på jord, som berre gjer godt ¬og aldri syndar.

²¹Bry deg heller ikkje om alt det folk seier, elles kunne du få høyra at trælen din forbannar deg.

²²Du veit då med deg sjølv ¬at mang ein gong har du òg forbanna andre.

²³Alt dette har eg prøvt ¬med visdom. Eg sa: «Eg vil vinna visdom,» men han var langt borte ¬frå meg.

²⁴Det som har hendt, ¬er langt borte og djupt, djupt nede. Kven kan finna det?

²⁵Eg la vinn på ¬å få meg kunnskap, å granska og leita ¬etter visdom og samanheng; eg ville skjøna ¬at gudløyse er dårskap, og at dårskap er galskap.

²⁶Då fann eg ¬at beiskare enn døden er kvinna som spenner ¬sitt garn. Hennar hjarta er som ei snare og hendene som lekkjer. Den Gud synest om, ¬slepp ifrå henne, men den som syndar, ¬går i garnet.

²⁷Sjå, dette fann eg, ¬seier Forkynnaren, då eg la det eine ¬til det andre og ville finna ein samanheng.

²⁸Eg leita støtt, ¬men fann han ikkje. Eitt menneske fann eg ¬mellom tusen, men ikkje ei kvinne ¬mellom dei alle.

²⁹Sjå, dette er det einaste ¬eg har funne: Gud skapte menneska ¬som dei skulle vera, men dei finn på ¬så mangt og mykje.