Read nynorsk 1978 Høgsongen 5 Bible Online

Høgsongen 5 - nynorsk 1978 bible

Høgsongen 5

¹«Eg kjem til min hage, ¬mi syster, mi brur, og plukkar min myrra ¬og balsam. Eg et min honning ¬og mi honningkake og drikk min vin og mi mjølk.» Ja, et og drikk, mine vener, og lat kjærleiken riva ¬dykk med!

²Eg søv, men mitt hjarta vaker. Høyr, min ven, han bankar på. «Lat opp for meg, mi syster, min hugnad, mi due, du lytelause, reine. For mitt hovud ¬er fullt av dogg, natta har vætt mine lokkar.»

³«Eg har teke av meg kjolen, skal eg ta han på att? Eg har vaska mine føter, skal eg sulka dei til att?»

⁴Min ven stakk handa inn ¬gjennom luka, då kløktest mitt hjarta ¬for hans skuld.

⁵Eg stod opp, ¬ville opna for min ven; det draup myrra ¬av hendene mine, av fingrane rennande myrra som vætte dørklinka.

⁶Så opna eg døra for min ven, men min ven ¬hadde fare sin veg. Eg vart reint ifrå meg ¬fordi han var borte. Eg leita etter han, ¬men fann han ikkje; eg ropa på han, ¬men han gav ikkje svar.

⁷Då møtte eg vaktmennene som sveiv ikring i byen. Dei slo meg så eg fekk sår. Dei reiv sjalet av meg, vaktmennene på murane.

⁸«Eg naudbed dykk, ¬Jerusalems døtrer! Om de finn min ven, kva skal de då seia han? At eg er sjuk av kjærleik.»

⁹«Kva er din ven framom andre, du fagraste av kvinner? Kva er din ven framom andre, sidan du naudbed oss så?»

¹⁰Min ven er raudleitt og ljos, han skil seg ut ¬mellom ti tusen menn.

¹¹Hans hovud ¬er som det skiraste gull, og lokkane krusa, ¬svarte som ramnen.

¹²Augo er som duer ved rennande bekker. Dei laugar seg i mjølk, der dei kviler i sine holer.

¹³Hans kinn ¬er som angande ¬blomesenger, der krydde-urter veks. Lippene er som liljer, dei dryp av rennande myrra.

¹⁴Armane er som stavar av gull, sette med krysolittar, midja er ¬som ei elfenbeins-skive, prydd med safirar.

¹⁵Leggene er som marmorsøyler, reiste på soklar av gull. Hans skapnad er som Libanon, traust som sedrane der.

¹⁶Munnen er full av ynde, og hugnad er heile han. Så er min ven, ¬så er min kjære, de Jerusalems døtrer.