Read nynorsk 1978 Jesaja 10 Bible Online

Jesaja 10 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 10

¹Ve dei som gjev ¬urettferdige lover og føresegner som er til ulukke!

²Dei driv småkårsfolk bort ¬frå retten og tek frå dei verjelause ¬i mitt folk det dei har rett på. Enkjene gjer dei ¬til sitt hærfang, og farlause plyndrar dei.

³Men kva vil de gjera ¬på rekneskapsdagen, når stormveret kjem ¬langt bortanfrå? Kven vil de fly til etter hjelp, og kvar vil de gjera ¬av rikdomen dykkar?

⁴Då er det ingen annan utveg enn å siga i kne mellom fangar eller å falla mellom dei drepne. Men med det har harmen hans ¬ikkje lagt seg, og enno retter han ut si hand.

⁵Ve Assur, mitt vreideris! Min harme er staven ¬i hans hand.

⁶Eg sende han ¬mot eit gudlaust folk, baud han fara mot det folk ¬eg var harm på, så han kan røva ¬og rana og plyndra og trakka det ned ¬som avfall i gata. [37]

⁷Men han har ikkje meint det så og gjer seg ikkje slike tankar. Nei, til å øyda står hans hug og til å rydja ut mange folk.

⁸Han seier: ¬«Er ikkje mine stormenn kongar alle saman?

⁹Gjekk det ikkje Kalno ¬som Karkemisj? Gjekk det ikkje Hamat ¬som Arpad, og Samaria som Damaskus? [38] [39]

¹⁰Når mi hand har nått til ¬dei rika der dei dyrka andre gudar, og der det var fleire gudebilete enn i Jerusalem og Samaria,

¹¹skulle eg ikkje då ¬kunna gjera det same med Jerusalem ¬og gudebileta der som eg gjorde med Samaria ¬og gudane der?»

¹²Men når Herren har fullført ¬alt sitt verk på Sion-fjellet og i Jerusalem, då krev eg Assur-kongen ¬til rekneskap for fylgjene ¬av hans hovmodige ferd og for trassen ¬i hans stolte augo.

¹³For han har sagt: «Dette har eg gjort ¬med mi sterke hand, og i min visdom, for eg er klok. Eg sletta ut grenser ¬mellom folkeslag og plyndra skattane deira. I mitt velde ¬støytte eg fyrstar frå trona.

¹⁴Mi hand greip etter rikdomen ¬åt folka som ein grip etter eit fuglereir. Som ein samlar inn egg ¬når fuglen er flogen, har eg samla alle land på jorda. Det fanst ingen ¬som rørte ein veng eller opna nebben og peip.»

¹⁵Briskar vel øksa seg ¬mot den som høgg, set saga seg over den ¬som sagar? Som om staven skulle svinga ¬han som lyfter han, og stokken lyfta han ¬som ikkje er av tre!

¹⁶Difor skal Herren, ¬Allhærs Gud, senda tærande sjukdom mellom assyrarkongens ¬sterke menn. Under all hans herlegdom ¬skal det kveikjast ein eld, og som eit bål skal han loga.

¹⁷Israels ljos skal verta ein eld, Israels Heilage ein loge som brenn i landet hans og øyder både torn og tistel på ein einaste dag.

¹⁸Han skal gjera ende ¬på rubb og stubb i dei herlege skogane ¬og hagane hans. Det skal gå ¬som når ein sjuk tærest bort.

¹⁹Dei tre som vert att i skogen, skal vera lette å telja; ein smågut kan skriva dei opp.

²⁰Den dagen skal Israels rest og dei av Jakobs ætt ¬som er berga, ikkje lenger stø seg ¬til han som slo dei, men trufast stø seg til Herren, Israels Heilage.

²¹Ein rest skal venda om, ¬ein rest av Jakob, til den veldige Gud. [40] [41]

²²For om folket ditt, Israel, var talrikt som havsens sand, skal berre ein rest venda om. Øyding er fastsett, ho velt fram med rettferd.

²³For Herren, Allhærs Gud, lèt den fastsette øyding koma over all jorda.

²⁴Så seier Herren, Allhærs Gud: Mitt folk, du som bur på Sion, ver ikkje redd for Assur når han slår deg med stokken og lyfter staven sin mot deg, som dei gjorde i Egypt.

²⁵For om ei lita stund er harmen min slokna, og i min vreide ¬gjer eg ende på fienden.

²⁶Då skal Herren, Allhærs Gud, svinga ei svepe over dei, som då han slo Midjan ¬ved Orebs-berget. Han skal retta staven sin ¬ut over havet og lyfta han sameleis ¬som i Egypt. [42]

²⁷Den dagen skal det henda at han tek børa av akslene dine og åket av halsen din; åket skal brotna ¬for ditt aukande hold.

²⁸Fienden kjem over Ajjat og dreg gjennom Migron; han lèt etter seg ¬trenet i Mikmas.

²⁹Så fer dei over skaret: «I Geba gjev vi oss til ¬for natta!» Rama skjelv av redsle, folket rømer frå Sauls Gibea.

³⁰Skrik høgt, du Gallim-by! Lyd etter, Laisja, ¬gjev svar, Anatot!

³¹Folket i Madmena flyr, i Gebim bergar dei seg unna.

³²Alt i dag vil fienden stå i Nob og svinga handa ¬mot Sion-fjellet, mot Jerusalems-høgda.

³³Sjå, Herren, Allhærs Gud, høgg greinene av ¬med skræmeleg kraft. Høge tre vert felte, røslege tre sig i bakken.

³⁴Den tjukke skogen ¬vert hoggen med øks, Libanon fell for Den Veldige. [43]