Read nynorsk 1978 Jesaja 30 Bible Online

Jesaja 30 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 30

¹Ve dei trassige sønene! lyder ordet frå Herren. Dei set i verk planar ¬som ikkje er frå meg, og gjer samband ¬utan min Ande. Såleis legg dei synd til synd.

²Dei fer av stad til Egypt og har ikkje rådspurt meg. Dei vil søkja vern hjå farao og finna livd ¬i skuggen av Egypt. [97]

³Men det vern de søkjer ¬hjå farao, skal verta til skam for dykk, og den livd de finn ¬i skuggen av Egypt, skal verta til vanære.

⁴For om Israels hovdingar ¬kjem til Soan, og deira sendemenn ¬når fram til Hanes, [98] [99]

⁵så vert dei alle til skammar ved eit folk ¬som ikkje gagnar dei, som korkje er til hjelp ¬eller nytte, men berre til skam og vanære.

⁶Domsord om dyra i Negev. der løver og løvinner ¬har sin heim, der hoggorm og flygande ¬ormar held til, fører dei sin rikdom ¬på eselrygg, sine skattar på kamelpuklar til eit gagnlaust folk.

⁷Den hjelp egyptarane gjev, er ingenting verd. Difor kallar eg landet: «Rahab som held seg i ro».

⁸Gå no inn og rita dette på ei tavle for dei! Skriv det opp i ei bok, så det i komande dagar kan vera eit evig vitnemål.

⁹Ja, dette er eit trassig folk, søner som fer med lygn, born som ikkje vil lyda ¬Herrens lov.

¹⁰Dei seier til sjåarane: «De skal ikkje sjå!» og til profetane: «Kom ikkje til oss med syner om det som er rett! Sei oss slikt ¬som vi gjerne vil høyra, lat oss få hildrande syner!

¹¹Vik av frå vegen, ¬bøy av frå stigen, lat oss vera i fred ¬for Israels Heilage!»

¹²Difor seier Israels Heilage: Fordi de vanvørder dette ordet, set lit til vald og svik og stør dykk til slikt,

¹³difor skal denne uretten ¬verta dykk som rivna i ein høg mur: Ho vert større og større, til muren ramlar ned, brått, i ein augneblink.

¹⁴Han går i knas som eit leirkar, som ein slår sund utan skånsel. Mellom stykka ¬finst det ikkje eit krusbrot som kan brukast ¬til å henta eld frå åren eller til å ausa vatn or brunnen.

¹⁵Så sa Herren Gud, Israels Heilage: «Vender de om ¬og held dykk i ro, skal de verta frelste. I stilla og tillit skal dykkar styrke vera.» Men de ville ikkje.

¹⁶De sa: ¬«Nei, med hestar vil vi fara,» — ja, de skal så visst få fara! «og med snøgge vogner ¬vil vi køyra.» Ja, snøgge er dei ¬som forfylgjer dykk!

¹⁷Tusen skal fly ¬når ein einaste trugar, for trugsmål frå fem ¬skal de røma, til berre ein leivning er att, som eit samlingsmerke ¬på ein fjelltopp, som ei merkestong på ¬ein haug.

¹⁸Men Herren stundar etter ¬å vera dykk nådig; difor reiser han seg ¬og vil visa dykk miskunn. For Herren er rettens Gud. Sæle er alle som ventar på han!

¹⁹Ja, du folk som bur på Sion, i Jerusalem, du skal ikkje gråta meir! Herren vil vera nådig mot deg når du ropar til han. Så snart han høyrer det, svarar han deg.

²⁰Han vil nok gje dykk trengsle, med lite brød og vatn. Men vegvisarane dine skal ikkje lenger halda seg løynde. Augo dine skal få sjå dei som syner deg veg,

²¹og når de vik av til høgre eller venstre, skal øyro dine høyra det ordet bak deg: «Dette er vegen, gå på den!»

²²Då skal du halda dei for ureine, dei sølvkledde gudebileta dine og dei gullkledde støypebileta dine. Du skal slengja dei bort som skitne filler. «Ut med dykk!» skal du seia.

²³Då skal Herren gje regn til kornet du sår i åkeren, og brød av grøda som jorda ber, og det skal ha både saft og kraft. Den dagen skal feet ditt beita på vide marker.

²⁴Oksane og esla som arbeider på åkeren, får eta salta blandingsfôr som vert kasta fram med skuffel og greip.

²⁵På alle høge fjell og alle store haugar skal det vera rennande bekker, på den store drapsdagen, når tårna fell. [100]

²⁶Månen skal lysa som sola, og solljoset skal verta sju gonger så sterkt — som ljoset for sju dagar, når Herren lækjer den skaden folket hans har fått, og fetlar det djupe såret deira.

²⁷Sjå, langt bortanfrå ¬kjem Herren med brennande vreide, ¬i alt sitt velde. Hans lipper dirrar av harme, hans tunge er ¬som øydande eld.

²⁸Hans pust ¬er lik ei fløymande elv som når heilt opp til halsen. Han legg eit tyningsåk ¬på folkeslaga, eit villføringsbeisel ¬i munnen på folka.

²⁹Då skal de syngja som den natt ¬då høgtida vert innvigd, de skal jubla av glede som når de går med fløytespel til Israels Berg på Herrens fjell. [101]

³⁰Si mektige røyst ¬lèt Herren ljoma og syner korleis ¬hans arm slår ned med brennande vreide ¬og øydande eld, med storm og styrtregn ¬og kraftig hagl.

³¹Ja, Assur skal skjelva av redsle når Herrens røyst lyder, når han slår med staven.

³²Kvar gong Herren ¬gjev han eit slag med sin tuktande stokk, skjer det til trommelåt ¬og lyreklang. I striden svingar han sin arm og kjempar imot han.

³³Ein eldstad er alt laga til, og den er tiltenkt kongen. Bålet er gjort både høgt og vidt med eld og ved i mengd. Og som ein svovelstraum set Herrens ande det i brann.