Read nynorsk 1978 Jesaja 40 Bible Online

Jesaja 40 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 40

¹Trøysta, ¬trøysta mitt folk, seier dykkar Gud.

²Tala mildt til Jerusalem og ropa til henne at striden hennar er enda, at skulda hennar er kvitta, at ho har fått av Herrens hand dobbelt for alle sine synder.

³Høyr, det er ein som ropar ¬i heia: Ryd veg for Herren, lag gjennom øydemarka ein kongsveg for vår Gud!

⁴Kvar dal skal hevjast, kvart fjell, ¬kvar haug skal jamnast. Bakket land skal verta slette og kollane flat mark.

⁵Herrens herlegdom ¬skal syna seg, og alle menneske skal sjå det. Dette er ordet ¬frå Herrens munn.

⁶Høyr, det er ein som seier: ¬«Forkynn!» Eg spør: ¬«Kva skal eg forkynna?» «Alle menneske er som graset, og all deira herlegdom ¬som blomen på marka.

⁷Graset turkar bort, ¬og blomen visnar når Herrens ande blæs på dei; ja, i sanning, folk er som gras.

⁸Graset turkar bort, ¬og blomen visnar, men ordet frå vår Gud ¬står fast til evig tid.»

⁹Stig opp på høge fjellet, du Sions gledebod! Lat røysta ljoma, Jerusalems fagnadbod! Lat røysta ljoma, reddast ikkje! Sei til byane i Juda: «Sjå, der er dykkar Gud!»

¹⁰Sjå, Herren din Gud ¬kjem med velde, hans arm gjev han herredøme. Dei han fekk i løn, er med han, dei han vann, går føre han.

¹¹Som ein hyrding ¬skal han gjæta si hjord. Han skal samla lamma i armen og bera dei ved barmen, og lamsauene skal han leia.

¹²Kven har mælt havet ¬med si hand og himmelen ¬med utspente fingrar? Kven samla molda på jorda ¬i skjeppe, vog fjella på vekt og haugane i vektskåler?

¹³Kven har rettleitt ¬Herrens Ande, kven har lært han ¬og gjeve han råd?

¹⁴Kven har han samrådt ¬seg med, så han kunne gje han skjøn, læra han å gjera det rette, gje han kunnskap og syna han vegen til visdom?

¹⁵Sjå, folka er som ein drope ¬på eit spann, som støvfjom på ei vektskål ¬å rekna; jamvel øyar og strender ¬veg ikkje meir enn dust.

¹⁶Libanon har ikkje skog nok ¬til brensel og ikkje dyr nok til brennoffer.

¹⁷Som inkje er alle folk ¬for Herren, han reknar dei ¬for reine inkjevetta.

¹⁸Kven vil de då likna Gud med, kva kan de setja opp mot han?

¹⁹Eit gudebilete vert støypt ¬av ein meister, ein gullsmed kler det med gull og lagar sølvkjeder til det.

²⁰Den som skal laga ¬eit gudebilete, vel seg tre som ikkje morknar, og leitar opp ein kunnig ¬meister til å gjera eit bilete ¬som står støtt.

²¹Veit de det ikkje, har de ikkje høyrt det? Er det ikkje kunngjort dykk ¬frå fyrste stund? Har de ikkje skjøna det frå heimsens grunnvoll ¬vart lagd:

²²Herren tronar over ¬jordkrinsen, og dei som bur der, ¬er som grashopper. Han breier ut himmelen ¬som eit slør, spenner han ut ¬som eit telt til å bu i.

²³Han lèt fyrstar gå til grunne og rydjar ut styresmenn ¬på jord.

²⁴Knapt er dei planta, knapt er dei sådde, knapt har dei røtt seg i jorda, så blæs han på dei, ¬og dei visnar, og stormen føykjer dei bort ¬som strå.

²⁵«Kven vil de likna meg med, kven er eg lik?» ¬seier Den Heilage.

²⁶Lyft augo mot det høge og sjå: Kven var det som skapte ¬desse? Han som mønstrar deira hær ¬og fører dei ut og nemner dei alle med namn. Hans kraft er så stor ¬og hans styrke så veldig at det vantar ikkje ein. [114]

²⁷Kvifor talar du så, Jakob, kvifor seier du, Israel: «Min veg er løynd for Herren, min Gud bryr seg ikkje ¬om min rett»?

²⁸Veit du det ikkje, ¬har du ikkje høyrt det? Herren er den evige Gud som skapte den vide jord. Han vert ikkje trøytt, ¬han vert ikkje mødd, hans vit kan ingen grunda ut.

²⁹Han gjev den trøytte kraft, og den som ingen krefter har, gjev han stor styrke.

³⁰Gutar vert trøytte og mødde, unge karar snåvar og fell.

³¹Men dei som ventar på Herren, ¬får ny kraft; dei lyfter vengene som ørnar, dei spring og trøytnar ikkje, dei går og mødest ikkje.