Read nynorsk 1978 Jesaja 42 Bible Online

Jesaja 42 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 42

¹Sjå, min tenar ¬som eg stør, min utvalde ¬som eg har hugnad i! Eg har lagt min Ande på han, retten skal han føra ut til folka. [120]

²Han skal ikkje skrika ¬og ikkje ropa og ikkje bruka mælet på gata.

³Han skal ikkje bryta ¬eit broste sev og ikkje sløkkja ¬ein rykande veik. Med truskap ¬skal han føra retten ut.

⁴Han skal ikkje trøytna og ikkje bryta saman før han har breitt ut retten ¬på jorda. Øyar og strender ¬ventar på hans lære.

⁵Så seier Herren Gud, han som skapte himmelen ¬og spente han ut, og breidde ut jorda ¬med alt som der gror, han som gjev livspust ¬til folket på jord og ånd til dei som ferdast der:

⁶Eg, Herren, ¬har kalla deg i rettferd og teke deg i handa. Eg har skapt deg og gjort deg til ei pakt ¬for folket, til eit ljos for folkeslaga.

⁷Du skal opna blinde augo og føra fangar ut or fengslet, dei som sit i mørkret, ut or fangeholet.

⁸Eg er Herren, det er mitt namn. Eg gjev ikkje mi ære til andre og ikkje min pris til gudebilete.

⁹Det som vart varsla før, ¬er kome, og no kunngjer eg nye ting. Før dei enno gror fram, lèt eg dykk få høyra om dei.

¹⁰Syng ein ny song for Herren, lovsyng han ¬frå heimsens endar, de som ferdast på havet, og alt som fyller det, de øyar og strender og de som bur der!

¹¹Øydemarka med sine byar ¬skal syngja, landsbyane der Kedar held til. Dei som bur på fjellet, ¬skal jubla, frå fjelltoppane ¬skal dei ropa høgt.

¹²Dei skal gje Herren ære, forkynna hans pris ¬på øyar og strender.

¹³Herren dreg ut som ei kjempe; han eggjar sin stridshug ¬som ein krigar, lèt hærropet ljoma og viser sin styrke på fiendane:

¹⁴I lange tider ¬har eg halde meg i ro, eg har tagt og tøymt meg sjølv. No skrik eg ¬som ei fødande kvinne, eg frøser og syp etter anden.

¹⁵Eg vil gjera fjell og haugar aude og svi av alt grønt på dei. Elvar vil eg gjera til turt land, og myrar vil eg leggja turre.

¹⁶Blinde vil eg føra på ein veg dei ikkje kjenner, på ukjende stigar vil ¬eg leia dei. Mørkret framføre dei ¬vil eg gjera til ljos og ulendt mark til slette. Dette er det eg vil gjera, og ingen ting skal vera ugjort.

¹⁷Med skam må dei vika attende, dei som lit på gudebilete, dei som seier til støypte bilete: «De er våre gudar.»

¹⁸Høyr, de døve! Lyft augo og sjå, de blinde!

¹⁹Kven er blind, ¬om ikkje min tenar, og døv som mitt sendebod? Kven er blind som min ven og døv som Herrens tenar?

²⁰Mangt har du sett, men du ansar det ikkje; du har opne øyro, ¬men høyrer ikkje.

²¹Herren ville for si ¬rettferd skuld gjera lova stor og herleg.

²²Men folket er herja og plyndra, alle er bundne i fangehol, i fengsel ligg dei bortgøymde. Dei vart til hærfang, ¬og ingen berga dei, til rov, ¬og ingen sa: «Gjev det att!»

²³Kven av dykk vil høyra ¬på dette, lyda etter frå denne stund?

²⁴Kven var det ¬som gav Jakob til plyndring og Israel til ransmenn? Det var Herren, ¬som vi synda imot. Dei ville ikkje gå på hans vegar og lydde ikkje hans lov.

²⁵Så rende han ut over dei sin heite harme ¬og ein veldig krig. Det loga ikring dei, ¬men dei skjøna det ikkje, det svidde dei, ¬men dei ansa det ikkje.