Read nynorsk 1978 Jesaja 47 Bible Online

Jesaja 47 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 47

¹Stig ned og set deg ¬i molda, Babels dotter, du unge møy! Set deg på jorda, ¬utan kongsstol, du kaldeardotter! For du skal ikkje lenger kallast den fine og bortskjemde møy. [131]

²Ta kverna fram og mal! Legg sløret bort, ¬lyft slepet opp, så foten vert berr, og du kan vassa over elvar.

³Dei skal kle av deg og sjå deg naken. Eg tek hemn og sparer ingen,

⁴seier vår utløysar. Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn. Israels Heilage er han.

⁵Set deg stilt, og gå inn i mørkret, du kaldeardotter! For du skal ikkje lenger kallast dronning over kongerike.

⁶Eg var harm på mitt folk og førte vanære ¬over mitt arveland. Eg gav dei i dine hender, og du hadde ikkje medkjensle ¬med dei. Jamvel på gamle folk la du ditt tunge åk.

⁷Du sa: «Eg skal for alltid ¬vera dronning!» Du la deg ikkje dette på hjarta og tenkte ikkje på endelykta.

⁸Så høyr då dette, du nytesjuke, som sit så trygg og tenkjer med deg sjølv: «Eg og ingen annan! Eg skal ikkje sitja enkje og aldri leva barnlaus.»

⁹Men begge desse ulukkene skal koma over deg, brått, på ein einaste dag. Barnløyse og enkjestand kjem på deg i fullaste mål trass i all di svartekunst og dine sterke trolldomsord.

¹⁰Du kjende deg trygg ¬i din vondskap og sa: «Det er ingen som ser meg.» Din visdom og kunnskap ¬førte deg vilt, så du tenkte med deg: «Eg og ingen annan!»

¹¹Så skal du då råkast ¬av noko vondt som du ikkje kan mana bort. Ei ulukke skal henda deg, og den kan du ikkje hindra ¬med soning. Brått kjem det over deg, eit stormver du ikkje venta.

¹²Kom no med dine ¬trolldomsord og all di svartekunst, som du har drive med ¬frå din ungdom! Kanskje kunne du finna hjelp, kanskje skræma ulukka bort!

¹³Du har streva ¬med mange planar. Lat dei stiga fram og ¬hjelpa deg, dei som granskar himmelen og kikkar på stjernene, dei som månad etter månad varslar det som skal henda deg. [132]

¹⁴Men sjå, dei vert som halm; elden brenner dei opp. Dei kan ikkje berga livet frå den sterke logen. Det er ikkje glør ¬til å verma seg med, ikkje bål til å sitja framfor.

¹⁵Så går det dine trollmenn, som du har trøytta deg ut med frå du var ung. Dei vinglar kvar sin veg; det finst ingen som ¬hjelper deg.