Read nynorsk 1978 Jesaja 5 Bible Online

Jesaja 5 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 5

¹Eg vil syngja ein song ¬om min ven, songen åt min ven ¬om hans vingard. Ein vingard hadde min ven i ein grøderik bakke. [11]

²Han hakka han opp ¬og reinsa han for stein og planta han til ¬med gode vintre. Han bygde eit vakttårn i hagen og hogg ut ei vinpresse der. Så venta han ein haust ¬av gode druer, men beisk var den frukta ¬han fekk.

³Og no, de Jerusalems-buar og Juda-menn: Døm mellom meg ¬og min vingard!

⁴Kva meir var det ¬å gjera med hagen enn det eg alt hadde gjort? Kvifor bar han så beisk ¬ei frukt, når eg venta meg gode druer?

⁵No skal eg seia dykk kva eg vil gjera ¬med vingarden min. Eg tek bort gjerdet, ¬så han vert avbeitt, riv ned muren, ¬så han vert nedtrakka.

⁶Eg gjer han til ei øydemark. Han skal ikkje skjerast ¬og hakkast meir, men torn og tistel skal gro der. Og skyene byd eg at dei ikkje skal senda regn ¬over han.

⁷For vingarden åt Herren, ¬Allhærs Gud, det er Israels hus, og folket i Juda er hagen som han hadde hugnad i. Han venta rett, men sjå, ¬det vart blodig urett! Han venta rettferd, men høyr, det vart skrik!

⁸Ve dei som legg hus til hus og åker til åker, til det ikkje meir finst rom, og de sit att åleine i landet!

⁹Frå Herren, Allhærs Gud, kling det i øyro mine: Sanneleg, ¬mange hus skal verta aude, store, gode gardar skal ¬stå tome.

¹⁰For ein vingard ¬som kan pløyast på ti dagar, skal berre gje av seg ein bat, og ein homer såkorn ¬berre ein efa.

¹¹Ve dei som står tidleg opp ¬om morgonen og jagar etter sterk drikk, som sit lenge utover kvelden eldraude av vin.

¹²Dei held gilde ¬med lyre og harpe, tromme og fløyte — og vin. Men Herrens gjerning ¬ansar dei ikkje, dei har ikkje syn for det ¬hans hender har gjort.

¹³Difor skal folket mitt ¬førast bort før dei veit av det. Stormennene skal forgå ¬av svolt og den ståkande hopen ¬brenna av torste.

¹⁴Difor opnar dødsriket sitt svelg og spilar opp sit gap umåteleg; ned fer stormenn og folkehop, den ståkande, lystige flokken.

¹⁵Då skal mennesket bøyast og mannen audmykjast, dei stolte må slå sine augo ned.

¹⁶Men Herren, Allhærs Gud, er høg når han held dom, den heilage Gud syner seg heilag ved rettferd.

¹⁷Der skal lamma beita ¬som i ei utmark, gjøfe og geiter skal gå og gnaga på dei aude tufter.

¹⁸Ve dei som dreg skulda til seg med vondskaps sterke tog og slepar på synd ¬som med vognreip!

¹⁹Dei seier: «Lat han skunda seg ¬og gjera sitt verk så fort at vi kan få sjå det! Lat det henda, det Israels Heilage har fastsett, lat det koma, så vi får oppleva det!»

²⁰Ve dei ¬som kallar det vonde godt og det gode vondt, dei som gjer mørker til ljos ¬og ljos til mørker, beiskt til søtt og søtt til beiskt!

²¹Ve dei som er vise ¬i eigne augo og kloke i eigne tankar!

²²Ve dei som er heltar ¬— til å drikka vin, og djerve karar ¬— til å blanda sterk drikk,

²³som frikjenner den skuldige ¬for pengar og ikkje lèt den skuldlause ¬få sin rett!

²⁴Difor, liksom eld øyder halm, og høy sig saman i logen, så skal rota deira rotna og blomen føykjast bort ¬som støv. For dei har vraka lov og lære frå Herren, Allhærs Gud, og vanvørdt ordet ¬frå Israels Heilage.

²⁵Difor logar Herrens vreide ¬mot folket hans. Han retter ut handa og slår det, så fjella skjelv, ¬og lika ligg som avfall i gata. Men med det har harmen hans ¬ikkje lagt seg, og enno retter han ut si hand.

²⁶Han reiser eit hærmerke for eit folk langt borte og plystrar det hit ¬frå enden av jorda. Og sjå, der kjem dei, ¬snøgt og lett. [12]

²⁷Det finst ingen der som er trøytt eller snåvar, ingen som blundar, ¬og ingen som søv. Beltet om livet losnar ikkje, og inga skoreim slitnar.

²⁸Pilene deira er kvasse, og bogane deira er alle spente, hestehovane er som flint og vognhjula ¬som ein kvervelvind.

²⁹Dei brøler som løver, brøler som unge løver. Knurrande grip dei sitt rov og ber det bort — det er ingen som bergar.

³⁰Den dagen skal det dura ¬over folket, som når havet durar. Ser ein ut over jorda, er det trengsle og mørker. Ljoset kverv under tunge ¬skyer.