Read nynorsk 1978 Jesaja 51 Bible Online

Jesaja 51 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 51

¹Høyr på meg, de som jagar ¬etter rettferd, de som søkjer Herren! Sjå på det fjellet ¬de er hogne utor, det steinbrotet de er tekne frå!

²Sjå på Abraham, far dykkar, og på Sara, som fødde dykk! Han var berre éin ¬då eg kalla han, men eg velsigna han og gav han ei talrik ætt.

³Ja, Herren skal trøysta Sion, trøysta alle hennar aude tufter. Han gjer hennar øydemark ¬lik Eden, hennar aude hei ¬lik Herrens hage. Der skal fryd og glede råda, der skal takkesong ¬og jubeltonar lyda.

⁴Høyr på meg, mitt folk, vend øyra til, mi folkeætt! For lov går ut frå meg, eg set min rett til ljos for folka.

⁵Mi rettferd er nær, mi frelse er i kjømda, mine armar skal hjelpa folka ¬til deira rett. Øyar og strender ventar ¬på meg, dei biar på min sterke arm. [136]

⁶Lyft augo mot himmelen, og sjå på jorda her nede! For himmelen ¬skal kverva som røyk, jorda skal slitast ut ¬som ein kledning, og dei som bur der, ¬skal døy som mygg. Men mi frelse skal vara evig, mi rettferd skal aldri få ende.

⁷Høyr på meg, de som kjenner rettferd, du folk som har mi lov i hjarta! Ottast ikkje ¬når menneske spottar, reddast ikkje når dei hånar!

⁸For dei skal verta ¬som mòletne klede, lik ullty som åt har øydt. Men mi rettferd skal vara evig, mi frelse frå ætt til ætt.

⁹Vakna, vakna, du Herrens arm, og kled deg i styrke! Vakna som i gamle dagar, som i framfarne tider! Var det ikkje du ¬som felte Rahab og gjennombora draken?

¹⁰Var det ikkje du ¬som turrla sjøen, som turka ut vatnet ¬i det store djup og gjorde havbotnen til veg, så det frelste folket ¬kunne fara der?

¹¹Herrens utløyste ¬skal venda heim att. Dei skal koma til Sion ¬med fagnadrop, med evig glede om si panne. Fryd og glede skal møta dei, sorg og sukk må røma.

¹²Eg er den som trøystar dykk. Kven er då du som reddast menneske ¬som må døy, menneskeborn som visnar ¬liksom graset?

¹³Kvifor gløymer du Herren, ¬din skapar, han som spente ut himmelen og grunnfeste jorda? Kvifor skjelv du støtt, ¬heile dagen, for valdsmanns heite harme når han siktar på å tyna deg? Kvar vert det vel ¬av hans harme?

¹⁴Snart skal den bundne ¬sleppa fri; han skal ikkje døy og gå i grav, og ikkje skal han vanta brød.

¹⁵Eg er Herren din Gud, som rører opp havet, ¬så bårene brusar. Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.

¹⁶Eg har lagt mine ord ¬i din munn og gøymt deg i skuggen ¬av mi hand. Eg som spente ut himmelen og grunnfeste jorda, seier til Sion: «Du er mitt folk.»

¹⁷Vakna, vakna og reis deg, Jerusalem, du som laut drikka det vreidestaupet som du fekk av Herrens hand, og tøma til botnar den skåla som gjorde deg ør!

¹⁸Det var ingen som ¬leidde henne, av alle dei søner ho fekk, ingen tok henne i handa, av alle dei born ho fostra.

¹⁹Ulukker råka deg, to og to — kven viste medkjensle ¬med deg? — vald og våde, svolt og sverd — kven trøysta deg?

²⁰Maktlause låg dine søner på alle gatehjørne, som ein antilope i garnet, metta av Herrens ¬brennande vreide, av trugsmålet frå din Gud.

²¹Så høyr då dette, du arming, du som er drukken, ¬om ikkje av vin!

²²Så seier Herren, ¬din Herre og Gud, som strider for sitt folk: Sjå, no tek eg ut or di hand den skåla som gjorde deg ør; aldri meir skal du tøma ¬mitt vreidestaup.

²³Eg retter det til dei ¬som plaga deg, til dei som sa: «Legg deg ned, så vi kan få trø på deg!» Og du laut gjera din rygg ¬lik flate marka, lik ein veg for ferdafolk.