Read nynorsk 1978 Jesaja 57 Bible Online

Jesaja 57 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 57

¹Dei rettferdige ¬går til grunne, og ingen bryr seg om det. Gode menn vert rivne bort, men ingen ansar det. Ja, av vondskap ¬vert dei bortrivne,

²dei som ferdast i fred. No kviler dei i sine graver, dei som gjekk den rette vegen.

³Men kom hit, ¬de trollkvinnesøner, du ætt av horkar og skjøkje! [143]

⁴Kven har de til låtteløye? Kven geipar de til ¬og retter tunge mot? Er det ikkje synda ¬som driv dykk, er ikkje de ei lygnar-ætt?

⁵De brenn av lyst ¬mellom eiketrea og under kvart lauvrikt tre, de slaktar born i dalane, i skorter og skar. [144] [145]

⁶Dei håle steinane nede i dalen er den lut du har valt. Du renner ut drikkoffer for dei og ber fram offergåver. Skulle eg finna meg i det?

⁷På eit høgt og mektig fjell stelte du til di lege. Der steig du opp og bar fram slaktoffer.

⁸Bak dør og dørkarm ¬sette du ditt teikn. Du gjekk bort frå meg ¬og reidde di lege, du la deg ned og gjorde plass. Så tinga du med nokre av dei som du elskar å liggja med, og du såg dei nakne.

⁹Du drog til Melek med olje og hadde med deg mykje salve. Du sende dine bodberarar ¬langt av stad, lét dei fara heilt ned ¬i dødsriket.

¹⁰Du vart nok trøytt ¬av å fara ikring, men sa ikkje: ¬«Det er nyttelaust.» Du samla nye krefter, difor gav du ikkje opp.

¹¹Kven var du så redd ¬og skjelven for, sidan du fór med lygn? Du kom ikkje lenger meg i hug og brydde deg ikkje om meg. Fordi eg tagde i lange tider, hadde du ikkje age for meg.

¹²Eg vil fortelja om di rettferd og om dine gjerningar; dei gagnar deg ikkje.

¹³Lat dine avgudar berga deg når du skrik! Ein storm ¬skal lyfta dei alle opp, ein vind skal føykja dei bort. Men dei som flyr til meg, ¬skal arva landet og ta mitt heilage fjell i eige.

¹⁴Det lydde eit ord: Bygg, ja bygg og ryd ein veg! Ta bort kvar støytestein frå vegen åt mitt folk!

¹⁵Så seier han ¬som er høgt opphøgd, han som tronar evig ¬og heiter Den Heilage: I det høge og heilage bur eg og hjå den som er knust ¬og nedbøygd i ånda. Eg vekkjer ånda til liv ¬hjå dei bøygde og hjarta til liv hjå dei knuste.

¹⁶For eg vil ikkje evig ¬føra klagemål og ikkje alltid vera harm. Elles kom deira ånd til å missa si kraft for mitt åsyn, deira livsande ¬som eg har skapt.

¹⁷Fordi Israel ¬hadde slik syndig lyst, vart eg harm og slo dei; så løynde eg meg i min vreide. Men dei vende seg bort og valde ein veg ¬etter eigen hug.

¹⁸Eg såg dei vegar dei gjekk, men no vil eg lækja og leia dei og gje dei ei rikeleg trøyst. Og dei som syrgde over dei,

¹⁹på deira lipper legg eg lovsong. Så gjev eg fred ¬til den som er nær, og fred ¬til den som er langt borte. Eg vil lækja dei, seier Herren.

²⁰Men dei gudlause ¬er som det bårande havet; det kan aldri falla til ro, og bylgjene rotar opp ¬gjørme og skit.

²¹Dei gudlause har ingen fred, seier Herren.