Read nynorsk 1978 Jesaja 59 Bible Online

Jesaja 59 - nynorsk 1978 bible

Jesaja 59

¹Sjå, Herrens hand ¬er ikkje så kort at han ikkje kan frelsa, og hans øyra ikkje så ¬tunghøyrt at han ikkje kan høyra.

²Nei, det er ¬misgjerningane dykkar som skil mellom dykk ¬og dykkar Gud. Syndene dykkar ¬løyner hans åsyn, så han ikkje høyrer dykk.

³Hendene dykkar ¬er tilsølte med blod og fingrane flekka med skuld, lippene dykkar talar lygn, og tunga mumlar svik.

⁴Ingen stemner til doms ¬med rette, og ingen fører sak på ærleg vis. Dei lit på fåfengd og talar lygn, dei ber på urett ¬og føder vondskap.

⁵Dei klekkjer ut orme-egg og vev spindelvev. Den som et deira egg, må døy, og knuser du eit, ¬kjem det fram ein orm.

⁶Deira vevnad duger ikkje ¬til klede, ingen kan kle seg ¬med det dei lagar. Det dei gjer, ¬er vondskaps gjerning, valdsverk kjem frå deira ¬hender. [146]

⁷Dei er snare på foten ¬til det som er vondt, og snøgge til å renna ut ¬skuldlaust blod. Alle deira tankar er vonde, der dei fer, ¬er herjing og øyding.

⁸Freds veg kjenner dei ikkje, det finst ingen rett i deira spor. Dei går på krokete stigar, og ingen som ferdast der, ¬veit av fred.

⁹Difor er retten ¬langt borte frå oss, rettferda når oss ikkje. Vi ventar på ljos, ¬men sjå, det er mørkt, på solskin, men ferdast ¬i skugge.

¹⁰Vi trivlar langs veggen ¬som blinde, vi trivlar som folk utan augo. Vi snåvar på ljose dagen som om det var skumring, i vår beste alder er vi ¬som døde.

¹¹Vi gryler alle som bjørnar og klynkar og klagar som duer. Vi ventar på rettferd, ¬men ho kjem ikkje, på frelse, ¬men ho er langt borte frå oss.

¹²Du ser at våre synder ¬er mange, våre brot vitnar imot oss. Ja, våre synder veit vi om, våre misgjerningar kjenner vi:

¹³Vi har reist oss mot Herren, har fornekta han og gått bort frå vår Gud. Vi har tala om vald og fråfall og mumla fram svikefulle ord som var avla i hjarta.

¹⁴Difor er retten unnatrengd, rettferda står langt borte. På torget er sanninga fallen, og det rette vinn ikkje fram. [147]

¹⁵Truskapen er borte, og den som held seg ¬frå vondskap, vert plyndra. at det ikkje var retten ¬som rådde.

¹⁶Han såg at ikkje ein steig fram, og undra seg over at ingen førte hans sak. Då kom hans arm han til hjelp, hans rettferd stødde han.

¹⁷Han tok rettferd på seg ¬til brynje og sette frelseshjelm ¬på sitt hovud. Så kledde han seg ¬i hemnens klednad og sveipte om seg ¬brennhug til kappe.

¹⁸Han løner folk ¬etter det dei har gjort, med harme mot uvener, ¬hemn over fiendar; jamvel mot øyar og strender gjer han attergjeld.

¹⁹Dei skal ottast Herrens namn ¬i vest og hans herlegdom i aust. For han kjem ¬som ein veldig flaum, som Herrens storm driv fram.

²⁰Han kjem ¬som utløysar for Sion, for dei som snur om frå synd ¬i Jakob, lyder ordet frå Herren.

²¹Dette er den pakt som eg vil gjera med dei, seier Herren: Min Ande som er over deg, og mine ord som eg har lagt deg i munnen, skal aldri, frå no og til evig tid, vika frå din munn og heller ikkje frå munnen åt borna og barneborna dine, seier Herren.