Read nynorsk 1978 Jeremia 10 Bible Online

Jeremia 10 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 10

¹Høyr dette ordet som Herren talar til dykk, Israels ætt.

²Så seier Herren: Ven dykk ikkje til å gjera ¬som andre folk og reddast ikkje teikn ¬på himmelen, endå om andre folk reddast dei.

³For skikkane åt folka ¬er ingenting verde. Dei høgg eit tre i skogen, ein treskjerar lagar det til ¬med øks,

⁴han pryder det med sølv og gull og fester det med naglar ¬og hamar, så det står støtt.

⁵Gudebileta liknar fugleskræmsla i ein agurkåker; dei kan ikkje tala, og dei må berast, ¬for dei kan ikkje gå. Ver ikkje redde dei! Dei gjer ingen skade, men kan heller ikkje gjera ¬noko godt.

⁶Ingen er som du, Herre. Stor er du, stort og mektig er ditt namn.

⁷Kven må ikkje ottast deg, som det sømer seg, du konge over folkeslag. For mellom alle vismenn ¬hjå folka, i alle rike er ingen som du.

⁸Alle saman er dumme som fe, frå gagnlause tregudar ¬har dei sin lærdom.

⁹Platesølvet er kome frå Tarsis og gullet frå Ufas. Det er eit verk av treskjerar ¬og gullsmed, kledt i purpur, fiolett og raudt; alt er laga av kunstnarar. [32]

¹⁰Men Herren, ¬han er i sanning Gud, ein levande Gud ¬og ein evig konge. Jorda skjelv for hans harme, folka kan ikkje halda ut ¬hans vreide.

¹¹Så skal de seia til dei: «Dei gudar som ikkje skapte ¬himmel og jord, skal kverva frå jorda og ikkje finnast ¬under himmelen.»

¹²Herren skapte jorda ¬med si kraft, han grunnla fastlandet i visdom og spente ut himmelen ¬med skjøn.

¹³Når han tornar, ¬brusar vatnet i himmelen, han lèt skodd stiga opp ¬frå enden av jorda, han lèt lyna blinka ¬og regnet falla og sender vinden ¬frå hans opplagsrom.

¹⁴Alle menneske er dumme ¬og uvituge. Kvar gullsmed må skjemmast ¬av sine gudebilete, dei støypte bileta hans er lygn, det er ikkje ånd i dei.

¹⁵Gagnlause er dei, ¬eit verk til å spotta, i rekneskapsstunda ¬er det ute med dei.

¹⁶Såleis er ikkje han ¬som er Jakobs del, for det er han som skaper alt. Israel er hans eiga ætt. Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn. [33]

¹⁷Pakk sekken, far ut or landet, du som bur i ein kringsett by!

¹⁸For så seier Herren: Denne gongen slengjer eg bort dei som bur i landet; eg fører dei ut i trengsle, så dei skal finna meg.

¹⁹Ve meg, for eit slag! Ulækjande er mitt sår. Dette er berre ei liding som eg må tola, tenkte eg.

²⁰Teltet mitt er herja, og alle teltsnorer avslitne. Borna mine har fare frå meg, ¬dei er borte; det er ikkje lenger nokon som set opp teltet mitt og spenner ut teltdukane.

²¹For gjætarane er dumme ¬som fe, dei søkjer ikkje Herren. Difor har dei ikkje lukka ¬med seg, og heile flokken deira ¬er spreidd.

²²Høyr, det kjem ei melding og eit kraftig drøn ¬frå landet i nord. Byane i Juda ¬skal gjerast til ei audn, ein tilhaldsstad for sjakalar.

²³Herre, eg veit at mennesket ikkje sjølv rår for sin veg, og at ferdamannen ikkje sjølv kan styra sine steg.

²⁴Tukta meg, Herre, ¬men med måte, ikkje i vreide, ¬så du gjer meg til inkjes.

²⁵Renn harmen din ut ¬over folkeslag som ikkje kjenner deg, over ætter ¬som ikkje kallar på deg. For dei har ete opp Jakob, ete han opp ¬og gjort ende på han og lagt hans bustad i øyde.