Read nynorsk 1978 Jeremia 12 Bible Online

Jeremia 12 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 12

¹Herre, du har alltid rett når eg fører sak med deg. Likevel må eg føra klagemål ¬mot deg. Kvifor har dei vonde ¬lukka med seg, kvifor er alle ¬dei trulause trygge?

²Du plantar dei, ¬og dei røter seg; dei veks og ber frukt. Nær er du i deira munn, men langt borte frå ¬deira hjarta.

³Men du, Herre, ¬ser og kjenner meg, du prøver mitt huglag ¬mot deg. Skil dei ut som slaktesauer, og vigsla dei til offerdagen!

⁴Kor lenge skal landet stura og alt som gror på marka, ¬turka bort? Fordi dei som bur i landet, ¬er vonde, skal både fugl og fe ¬gå til grunne. Folk seier: «Han ser ikkje korleis det går oss til slutt.» [36]

⁵Når du vert trøytt av å springa saman med folk til fots, korleis kan du då kappspringa ¬med hestar? Og er du trygg ¬berre i fredeleg land, kva har du då å gjera i den fine Jordan-skogen? [37]

⁶Brørne dine og farsætta di, jamvel dei er trulause mot deg; dei ropar etter deg av full hals. Du må ikkje eingong lita på dei når dei talar venleg til deg.

⁷Eg har gått frå huset mitt og gjeve opp arven min. Henne som eg elska, har eg gjeve i fiendevald. [38]

⁸Mitt eige folk har vorte for meg som ei løve i tette skogen. Dei brøler mot meg; difor har eg uvilje mot dei.

⁹Er folket mitt ein spreklet fugl som rovfuglar ¬samlar seg ikring? Lat alle villdyr i marka samlast, før dei hit, så dei kan eta!

¹⁰Gjætarar i mengd ¬har herja min vingard og trakka ned mi odelsjord; dei har gjort mitt herlege land ¬til ei livlaus audn, [39]

¹¹til ei sturande øydemark; uhyggjeleg audt ¬ligg det framføre meg. Heile landet er lagt i øyde, og ingen bryr seg om det.

¹²Over alle dei snaue høgdene ¬i øydemarka kom herjande hopar. For Herren har eit sverd ¬som øyder frå eine enden av landet til hin, så ingen skapning finn fred.

¹³Dei sådde kveite ¬og haustar klunger, dei streva til inga nytte. Dei får berre skam av si avling fordi Herren ¬er brennande harm.

¹⁴Så seier Herren om alle dei vonde grannefolka som rører det landet eg har gjeve Israel, folket mitt, til odel og eige: Eg rykkjer dei opp or jorda deira, og Juda-ætta rykkjer eg opp midt imellom dei.

¹⁵Men sidan, etter at eg har rykt dei opp, vil eg atter miskunna meg over dei og føra dei heim att, kvar til sin odel og sitt land.

¹⁶Og lærer dei seg då å gjera som folket mitt, så dei sver ved mitt namn og seier: «Så sant Herren lever», liksom dei før lærte folket mitt å sverja ved Ba’al, då skal dei byggjast opp att midt imellom folket mitt.

¹⁷Men vil dei ikkje høyra, då rykkjer eg opp det folket, rykkjer det opp og gjer ende på det, lyder ordet frå Herren.