Read nynorsk 1978 Jeremia 14 Bible Online

Jeremia 14 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 14

¹Dette er Herrens ord som kom til Jeremia den gongen turken herja:

²Juda syrgjer, ¬byane er bortvisna. Dei bøyer seg til jorda i sorg, klagerop stig opp ¬frå Jerusalem.

³Stormennene i byen sender sine tenarar etter vatn. Men når dei kjem til brunnane, finn dei ikkje vatn. Dei kjem att med tome spann, skjemde og vonbrotne ¬dekkjer dei hovudet.

⁴Jorda rivnar fordi det ikkje kjem regn ¬i landet, difor dekkjer bøndene ¬hovudet i skam.

⁵Jamvel hinda utpå marka går ifrå sin nyfødde kalv fordi det ikkje finst ¬eit grønt strå.

⁶På snaue høgder står villesel og syp etter anden ¬som sjakalar; augo deira er sløve og matte fordi det ikkje finst gras.

⁷Om våre misgjerningar ¬vitnar mot oss, så grip likevel inn ¬for ditt namn skuld, Herre! Gong på gong har vi falle frå og synda mot deg.

⁸Herre, du som er Israels von og frelsar i trengselstid, kvifor er du ¬som ein gjest i landet, lik ein ferdamann ¬som berre stoggar for ei natt?

⁹Kvifor er du ¬som ein rådvill mann, lik ein krigar ¬som ikkje kan hjelpa? Du er då midt imellom oss, ¬Herre, ditt namn er nemnt over oss. Så gå ikkje frå oss!

¹⁰Så seier Herren ¬om dette folket: Dei likar å flakka ikring og sparer ikkje føtene sine. Men Herren har ikkje ¬hugnad i dei. No vil han koma ¬deira misgjerning i hug og straffa dei for deira synder.

¹¹Herren sa til meg: Bed ikkje om at det skal gå dette folket vel!

¹²Når dei fastar, høyrer eg ikkje på klageropa deira, og når dei ber fram brennoffer og grødeoffer, bryr eg meg ikkje om dei. Nei, med sverd og svolt og pest vil eg gjera ende på dei.

¹³Då svara eg: Men, Herre Gud, profetane seier då til dei: «De skal ikkje få kjenna sverd og ikkje koma ut for svolt, for eg vil gje dykk sann fred og tryggleik på denne staden.»

¹⁴Men Herren sa til meg: Lygn spår desse profetane i mitt namn. Ikkje har eg sendt dei og ikkje gjeve dei noko påbod og ikkje tala til dei. Falske syner, gagnlause spådomar og svikefulle påfunn er det dei ber fram for dykk.

¹⁵Difor seier eg, Herren, om dei profetane som spår i mitt namn endå eg ikkje har sendt dei, og som seier at det ikkje skal koma sverd og svolt her i landet: For sverd og svolt skal dei enda sine dagar, desse profetane.

¹⁶Og folket som dei spår for, skal liggja slengt ikring på gatene i Jerusalem, tynt av svolt og sverd. Dei skal ikkje koma i grav, korkje dei sjølve eller konene, sønene og døtrene deira. Såleis renner eg deira eigen vondskap ut over dei.

¹⁷Dette ordet skal du tala til dei: Tårene renn frå augo mine natt og dag, utan opphald. For folket mitt, ¬den unge dotter, har falle heilt i hop og fått eit ulækjande sår.

¹⁸Går eg ut på marka, ser eg folk ¬som er drepne av sverd, og kjem eg inn i byen, ser eg dei som pinest av svolt. Jamvel profetar og prestar må fara til eit land ¬dei ikkje kjenner.

¹⁹Har du reint støytt Juda ¬frå deg, kjenner du berre motvilje ¬mot Sion? Kvifor har du elles slege oss så det ikkje finst helsebot ¬for oss? Vi har vona på fred og lukke, men det kjem ikkje noko godt; vi har venta ei tid ¬med lækjedom, men sjå, det er redsle som rår.

²⁰Vi kjenner vår vondskap, ¬Herre, og misgjerninga åt våre fedrar, for vi har synda mot deg.

²¹For ditt namn skuld, ¬støyt oss ikkje bort, og lat ikkje vanære koma over din herlegdoms kongsstol. Kom i hug di pakt med oss ¬og bryt henne ikkje!

²²Kan andre folks gagnlause ¬gudar senda regn, eller kan himmelen sjølv ¬gje væte? Er det ikkje du, Herre, ¬som gjer det? Vi ventar på deg, vår Gud, for du har skapt alt dette.