Read nynorsk 1978 Jeremia 17 Bible Online

Jeremia 17 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 17

¹Judas synd er skriven ¬opp med jerngriffel og rita inn med diamantstift på deira hjartetavle ¬og på altarhorna.

²Sønene deira skal minnast altara og Asjera-pålane som dei hadde ¬under kvart grønt tre og på høge haugar,

³på bergtoppar ute i marka. gjev eg til plyndring, like eins dine offerhaugar til straff for synda ¬i heile ditt land.

⁴Av deg sjølv må du seia frå deg den arven eg gav deg. Eg lèt deg træla for ¬dine fiendar i eit land du ikkje kjenner. For vreiden min logar som eld, og han skal brenna for alltid.

⁵Så seier Herren: Forbanna er den mann som set si lit til menneske, som stør seg ¬til vesale skapningar og vender seg bort frå Herren.

⁶Han er lik ein busk ¬i øydemarka; han får ikkje sjå at lukka kjem, men held til ¬på dei turraste vidder, i eit saltlende, der ingen bur.

⁷Velsigna er den mann ¬som lit på Herren og set si von til han.

⁸Han er lik eit tre ¬som er planta attmed vatn og tøyer røtene bort åt ¬ein bekk. Det reddast ikkje ¬når heten kjem, men står der ¬med lauvet grønt. Det sturer ikkje i turketider og held ikkje opp ¬med å bera frukt.

⁹Hjarta er meir svikefullt ¬enn noko anna, det kan ikkje lækjast. Kven skjønar seg på det?

¹⁰Eg, Herren, er den som granskar hjarta ¬og prøver nyrer. Eg løner kvar og ein ¬etter hans ferd, etter frukta av hans gjerningar.

¹¹Lik ei rapphøne ¬som ligg på egg ho ikkje sjølv har vorpe, er den som vinn rikdom ¬med urett. Midt i si levetid ¬må han gå frå han og står der til sist som ein narr.

¹²Ein herleg kongsstol, opphøgd frå den fyrste tid, er staden ¬der vår heilagdom står.

¹³Herre, du Israels von, alle som går bort frå deg, skal verta til skammar; dei som vik frå deg i landet, skal skrivast opp. For dei har gått bort ¬frå Herren, kjelda med levande vatn.

¹⁴Læk meg, Herre, ¬så vert eg lækt! Frels meg du, ¬så vert eg frelst! For du er min lovsong.

¹⁵Folk kjem og seier til meg: «Kvar vart det av Herrens ord? Lat det no koma!»

¹⁶Eg har ikkje nekta ¬å vera hyrding og fylgja etter deg, eg har ikkje ynskt ¬ulukkedagen hit. Du veit kva eg har forkynt, det ligg ope for deg.

¹⁷Ver ikkje til redsle for meg! Du er mi livd på ulukkedagen.

¹⁸Lat ikkje meg ¬verta til skammar, men dei som forfylgjer meg. Lat ikkje meg, men dei verta gripne av redsle! Lat ein ulukkedag ¬koma over dei, knus dei med eit dobbelt slag!

¹⁹Så sa Herren til meg: Gå og stå i Folkeporten, der Juda-kongane går inn og ut, og i alle dei andre portane i Jerusalem,

²⁰og sei til dei: Høyr Herrens ord, de Juda-kongar, du Juda-folk og alle Jerusalems-buar, de som går inn gjennom desse portane.

²¹Så seier Herren: Akta dykk, så sant de har livet kjært, så de ikkje ber bører på sabbatsdagen og kjem inn gjennom Jerusalems portar med dei.

²²Heller ikkje må de bera noko ut or husa dykkar på sabbatsdagen eller gjera noko arbeid. De skal halda kviledagen heilag, så som eg baud fedrane dykkar.

²³Dei ville ikkje høyra og vende ikkje øyra til, men var stridlyndte; dei lydde ikkje og tok ikkje imot lærdom.

²⁴Dersom de høyrer på meg, lyder ordet frå Herren, så de ikkje ber bører inn gjennom portane i denne byen på sabbatsdagen, men held kviledagen heilag og ikkje gjer noko arbeid då,

²⁵skal kongar som sit på Davids kongsstol, og som køyrer med hestar og vogner, få koma inn gjennom portane, både dei og hovdingane deira, Juda-mennene og Jerusalems-buane. Og det skal alltid bu folk i denne byen.

²⁶Då skal dei koma frå byane i Juda og bygdene kring Jerusalem, frå Benjamins-landet, Sjefela, fjell-landet og Negev og bera fram brennoffer, slaktoffer, grødeoffer og røykjelse og ofra takkoffer i Herrens hus.

²⁷Men vil de ikkje lyda meg og halda kviledagen heilag, men kjem med bører inn gjennom Jerusalems portar på sabbatsdagen, då set eg eld på portane. Han skal øyda borgene i Jerusalem og skal ikkje slokna.