Read nynorsk 1978 Jeremia 20 Bible Online

Jeremia 20 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 20

¹Då Pasjkur Immersson, presten, som var øvste tilsynsmannen i Herrens hus, høyrde Jeremia bera fram denne spådomen,

²lét han profeten Jeremia piska og sette han i blokka ved den øvre Benjamins-porten, som fører inn til Herrens hus. [47] [48]

³Dagen etter sleppte Pasjkur Jeremia laus frå blokka. Då sa Jeremia til han: Herren kallar deg ikkje lenger Pasjkur, men «Redsle rundt ikring».

⁴For så seier Herren: Eg gjer deg til ei redsle for deg sjølv og for alle venene dine. Dei skal falla for fiendesverd, medan du ser på. Og heile Juda vil eg gje i hendene på babylonarkongen. Han skal føra dei bort til Babylonia og hogga dei ned med sverd.

⁵Og eg vil gje alt det dei eig i denne byen, all frukta av deira strev, alle deira dyre eigneluter og alle skattane åt Juda-kongane i hendene på fiendane deira. Dei skal røva dei, ta dei med seg og føra dei til Babylonia.

⁶Og du, Pasjkur, og alle som bur i ditt hus, skal fara i fangenskap og koma til Babylonia. Der skal du døy, og der skal du finna di grav, både du og alle venene dine, som du har spått lygn for.

⁷Du lokka meg, Herre, ¬og eg lét meg lokka; du vart for sterk for meg ¬og vann. Eg er til låtteløye heile dagen, alle spottar meg.

⁸Så ofte eg talar, lyt eg skrika, «Vald og overfall!» lyt eg ropa. For Herrens ord har dagen lang vorte meg til spott og skam.

⁹Men når eg tenkte: «Eg vil gløyma han og ikkje lenger tala ¬i hans namn», då vart det som logande eld ¬i mitt hjarta, innestengd i mine bein. Eg streva for å halda det att, men greidde det ikkje.

¹⁰Ja, eg har høyrt mange ¬som kviskrar — det er noko som skræmer ¬på alle kantar: «Meld han! ¬Vi skal melda han!» Alle som eg hadde fred med, ventar på at eg skal falla: «Kanskje lèt han seg lokka, så vi kan få han i vår makt og hemna oss på han.»

¹¹Men Herren er med meg ¬lik ei veldig kjempe. Difor skal dei snåva, dei som forfylgjer meg, og ikkje vinna over meg. Dei skal stå der med stor skam fordi dei ikkje ¬hadde lukka med seg — ei vanære som aldri ¬vert gløymd.

¹²Herre, Allhærs Gud, du som prøver den rettferdige, som ser både hjarta og nyrer, lat meg få sjå at du tek ¬hemn over dei, for eg har lagt mi sak i di hand.

¹³Syng for Herren, ¬lovpris Herren, for han bergar den fattige og friar han ¬frå ugjerningsmenn.

¹⁴Forbanna vere den dagen då eg vart fødd! Den dagen mor mi fødde meg, skal ikkje vera velsigna!

¹⁵Forbanna vere den mann som kom til far min ¬med gledebodet: «Du har fått ein gut,» og såleis gledde han storleg.

¹⁶Lat det gå den mannen ¬som det gjekk dei byane Herren øydela utan medynk! Lat han høyra skrik ¬om morgonen og hærrop midt på dagen,

¹⁷fordi han ikkje drap meg ¬i mors liv, så mor mi vart mi grav og alltid gjekk med barn.

¹⁸Kvifor kom eg ut or mors liv når eg berre skulle oppleva ¬møde og sorg og enda mine dagar i skam?