Read nynorsk 1978 Jeremia 31 Bible Online

Jeremia 31 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 31

¹På den tid, lyder ordet frå Herren, vil eg vera Gud for alle ættene i Israel, og dei skal vera mitt folk.

²Så seier Herren: Det folket ¬som slapp unna sverdet, har funne nåde i øydemarka. Israel skal fara av stad ¬og finna ro. [70]

³Langt bortanfrå ¬synte Herren seg for dei: difor lèt eg mi miskunn ¬mot deg vara ved.

⁴Endå ein gong ¬skal eg byggja deg, ja, du skal byggjast, Israel, du unge møy. Endå ein gong ¬skal du pryda deg ¬med handtrommer og gå ut i dansen med ¬dei glade.

⁵Endå ein gong ¬skal du planta vinhagar på Samaria-fjella; og dei som plantar, ¬skal sjølve nyta frukta.

⁶Ja, det kjem ein dag då vaktmenn ropar ¬på Efraims-fjellet: Kom, lat oss fara opp til Sion, til Herren vår Gud!

⁷Så seier Herren: Gled deg storleg over Jakob, og rop av fagnad over han ¬som er hovding ¬mellom folka! Lat lovsongen ljoma og sei: «Herren har frelst sitt folk, dei som er att av Israel.»

⁸Eg fører dei heim att ¬frå landet i nord, eg samlar dei ¬frå utkantane av jorda. Blant dei er både blinde ¬og halte, ja, svangre ¬og fødande kvinner med; dei kjem attende ¬i store flokkar.

⁹Gråtande kjem dei, ¬med audmjuk bøn; eg leier og fører dei til rennande bekker, på jamn veg, ¬der dei ikkje snåvar. Eg er som ein far for Israel, Efraim er min fyrstefødde son.

¹⁰Høyr Herrens ord, ¬de folkeslag! Forkynn det på fjerne strender ¬og sei: Han som spreidde Israel, samlar og gjæter det som ein hyrding ¬gjæter sin flokk.

¹¹For Herren har fria ut Jakob og løyst han ¬or overmanns hand.

¹²Dei kjem med jubelrop ¬til Sion-fjellet, dei strålar av glede ¬over Herrens gode gåver: korn og vin og olje, sauer og geiter og oksar. Sjølve skal dei vera ¬som ein vassrik hage og ikkje lenger lida naud.

¹³Då skal jentene dansa av glede og gamle menn gleda seg ¬med dei unge. Eg vender deira sorg til fryd, og trøystar og gleder ¬dei som syrgde.

¹⁴Eg lèt prestane få rikeleg ¬med feite retter og mettar mitt folk ¬med gode gåver, lyder ordet frå Herren.

¹⁵Så seier Herren: Høyr, det lyder klagerop ¬i Rama, det er einkvan ¬som græt så sårt. Rakel græt over borna sine og vil ikkje la seg trøysta, for dei er borte. [71]

¹⁶Så seier Herren: Hald opp med å gråta, turka tårene frå augo dine! Du skal få løn for ditt strev, ¬seier Herren, dei skal koma heim att ¬frå fiendeland.

¹⁷Det er von for di framtid, ¬seier Herren, borna skal venda heim ¬til sitt land.

¹⁸Klårt har eg høyrt ¬korleis Efraim klagar: Du har tukta meg, ¬ja, eg vart tukta, lik ein kalv som ikkje er tamd. Vend du meg om, ¬så eg vender om! For du, Herre, er min Gud.

¹⁹Etter at eg har vendt meg bort, ¬angrar eg, og sidan eg har fått betre skjøn, slår eg meg for brystet. Skjemd og skamfull må eg bøta for min ungdoms ¬skamlause ferd.

²⁰Er Efraim min kjære son, barnet eg har hugnad i? Kvar gong eg talar imot han, må eg tenkja på han ¬med velvilje. Difor bankar mitt hjarta ¬i medynk med han, eg må syna han miskunn, lyder ordet frå Herren.

²¹Reis vardar som viser veg, set opp merkesteinar for deg! Legg nøye merke til ¬den vegen du gjekk! Kom heim att, Israel, ¬du unge møy, kom heim att til byane dine!

²²Kor lenge vil du snu deg ¬hit og dit, du fråfalne dotter? No vil Herren skapa noko nytt ¬i landet; då kan ei kvinne ¬verja ein mann.

²³Så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Endå ein gong skal dei seia i Juda og i byane der, når eg vender lagnaden deira: «Herren signe deg, du rettferds bustad, du heilage fjell.»

²⁴Folket i Juda og i alle byane skal bu saman der, både bønder og gjætarar som flakkar ikring.

²⁵Eg lèt den som er utmødd, drikka seg utyrst og mettar alle som lid naud.

²⁶Då vakna eg og såg meg om. Svevnen hadde gjort meg godt.

²⁷Sjå dagar skal koma, lyder ordet frå Herren, då eg både i Israel og Juda sår ut eit sæde av menneske og dyr. [72]

²⁸Og liksom eg vakte over dei for å rykkja opp og riva ned, å bryta ned, øydeleggja og skada, så vil eg no vaka over dei for å byggja og planta, lyder ordet frå Herren.

²⁹På den tid skal dei ikkje lenger seia: Fedrane åt sure druer, og borna fekk ringe tenner.

³⁰Men kvar skal døy ¬for si eiga synd. Den som et sure druer, skal sjølv få ringe tenner.

³¹Sjå, dagar skal koma, ¬seier Herren, då eg gjer ei ny pakt med Israels ætt og Judas ætt,

³²ei pakt som er annleis enn den eg gjorde ¬med fedrane deira, den gongen eg tok dei i handa og førte dei ut or Egypt, den pakta med meg ¬som dei braut, endå eg var deira rette herre, ¬seier Herren.

³³Nei, såleis er den pakta ¬eg vil gjera med Israels-folket ¬i dagar som kjem, lyder ordet frå Herren: Eg vil leggja mi lov ¬i hugen deira og skriva henne i hjarta deira. Eg vil vera deira Gud, og dei skal vera mitt folk.

³⁴Då skal ingen lenger læra sin neste og sin bror og seia: «Kjenn Herren!» For dei skal alle kjenna meg, både små og store, seier Herren. For eg vil tilgje ¬deira misgjerning og aldri meir ¬koma deira synd i hug.

³⁵Så seier Herren, han som sette sola til å lysa ¬om dagen og laga det så at månen og stjernene ¬lyser om natta, han som rører opp havet ¬så bylgjene brusar, — Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn:

³⁶Lèt eg denne skipnaden vika, lyder ordet frå Herren, skal Israels-ætta òg for alltid halda opp med å vera mitt folk.

³⁷Så seier Herren: Kan himmelen der oppe ¬mælast, og grunnvollane under jorda ¬der nede granskast, då vil eg òg støyta frå meg ¬heile Israels ætt for alt dei har gjort, ¬seier Herren.

³⁸Dagar skal koma, lyder ordet frå Herren, då byen skal byggjast opp att for Herren, frå Hananel-tårnet til Hjørneporten. [73]

³⁹Derifrå skal mælesnora gå beint fram til Gareb-haugen og så bøya av til Goa.

⁴⁰Heile dalen med lika og den feite offeroska og alle skråningane ned til Kedron-dalen, til hjørnet ved Hesteporten mot aust, skal vera vigde til Herren. Aldri meir skal byen rivast eller brytast ned.