Read nynorsk 1978 Jeremia 46 Bible Online

Jeremia 46 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 46

¹Dette er Herrens ord som kom til profeten Jeremia om dei andre folka.

²Om Egypt. Mot hæren åt farao Neko, egyptarkongen, som stod ved Karkemisj bortmed Eufrat, og som vart slegen av Nebukadnesar, babylonarkongen, i det fjerde året Jojakim, son til Josjia, var konge i Juda: [96]

³Gjer skjold og verje i stand og rykk ut til strid!

⁴Sel på, stig til hest, de ryttarar, fylka dykk ¬med hjelm på hovudet, gjer spyda blanke, ¬ta brynjene på!

⁵Men kva er det eg ser? Kvifor vik dei tilbake i redsle? Deira krigarar vert slegne, dei rømer utan å sjå seg om. Rundt ikring rår redsle, lyder ordet frå Herren.

⁶Den lettføtte kan ikkje røma, og krigaren slepp ikkje unna. Der nord, ved Eufrat-bredda, der snåvar dei og fell.

⁷Kven er det som stig lik Nilen, lik elvar som fløymer ¬i brusande straum?

⁸Det er Egypt som stig lik Nilen, lik elvar som fløymer ¬i brusande straum. Folket sa: «Eg vil stiga og breia meg ut over jorda, gjera ende på byar ¬og dei som bur der.

⁹Fram, de hestar! ¬Av stad, de vogner! Rykk ut, de krigarar, de frå Kusj og Put ¬som ber skjold, og de frå Lud ¬som spenner bogen!» [97] [98] [99]

¹⁰Dette er ein hemnens dag for Herren Gud, Allhærs Gud, då han tek hemn ¬over sine motstandarar. Sverdet skal eta seg mett og drikka seg utyrst av blod. For Herren Gud, Allhærs Gud, held ei offerslakting i landet der nord ved Eufrat.

¹¹Far opp til Gilead ¬og få deg balsam, Egyptarland, du unge møy! Om du brukar ¬mange lækjeråder, er det inga hjelp i det; såret ditt vil ikkje gro.

¹²Folkeslag høyrer om di skam, ditt klagerop fyller jorda. Den eine krigaren ¬stuper over hin, og saman fell dei begge.

¹³Dette er det ordet som Herren tala til profeten Jeremia då Nebukadnesar, babylonarkongen, kom og ville slå Egypt:

¹⁴Kunngjer det i Egypt, rop det ut i Migdol, ¬i Nof og Takpanhes! Sei: Stig fram og gjer deg klar! For sverdet øyder ¬rundt ikring deg. [100] [101]

¹⁵Kvifor er din sterke okse ¬slegen ned, kvifor kunne han ikkje stå seg? Herren har støytt han ned. [102]

¹⁶Han får mange til å snåva, den eine fell over hin. Dei seier: ¬«Kom, lat oss fara heim att til vårt folk og fedreland, bort frå det herjande sverdet!»

¹⁷Dei skal kalla egyptarkongen ¬farao «bråkmakaren som ikkje akta ¬på tida».

¹⁸Så sant eg lever, seier Kongen — Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn: Som Tabor mellom fjella, som Karmel utmed havet er han som skal koma.

¹⁹Stell til det du skal ha med når du må bort frå landet, du folk som bur i Egypt. For Nof skal verta ei audn, leggjast i øyde, ¬så ingen kan bu der.

²⁰Ei staseleg kvige er Egypt, men ein klegg frå nord ¬slår seg ned på henne.

²¹Dei leigde stridsmenn i landet — som gjøkalvar er dei, dei snur om og rømer i lag; dei kan ikkje stå seg. For ulukkedagen er komen for dei, tida då dei må gjera rekneskap.

²²Høyr, ho frøser som ein orm, for dei fer fram med ein hær. Med øksar kjem dei mot henne lik folk som høgg ved.

²³Hogg skogen ned! ¬seier Herren, han har vorte for tett. Dei er fleire enn grashopper, tallause er dei.

²⁴Egyptarane vert til skammar, overgjevne til folket i nord.

²⁵Herren, Allhærs Gud, Israels Gud, seier: No vil eg heimsøkja Amon frå No, farao og Egypt, gudane og kongane i landet, både farao og dei som lit på han. [103]

²⁶Eg gjev dei i hendene på folk som står dei etter livet, i hendene på babylonarkongen Nebukadnesar og mennene hans. Men sidan skal dei byggja og bu i landet som i gamle dagar, lyder ordet frå Herren.

²⁷Ver ikkje redd, ¬Jakob, min tenar, miss ikkje motet, Israel! For eg bergar deg ¬frå land langt borte, ætta di frå landet ¬der ho er i fangenskap. Jakob skal atter få ro ¬og leva trygt, og ingen skal skræma han.

²⁸Ver ikkje redd, ¬Jakob, min tenar, for eg er med deg, ¬seier Herren. Eg gjer ende ¬på alle dei folkeslag som eg har drive deg bort til. Men deg gjer eg ikkje ende på. Eg tuktar deg med måte, men reint utan straff kan eg ikkje la deg vera.