Read nynorsk 1978 Jeremia 51 Bible Online

Jeremia 51 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 51

¹Så seier Herren: Eg reiser ¬ein øydande storm mot Babylon ¬og dei som bur i Leb-Kamai. [117]

²Eg sender folk ¬til å spreia babylonarane, som når ein reinsar korn. Dei skal leggja landet i øyde når dei set på det frå alle kantar den dagen ulukka kjem.

³Skyttaren skal ikkje ¬spenna bogen og ikkje briska seg i brynja. Spar ikkje dei unge mennene ¬i byen, bannstøyt heile hæren der!

⁴Menn skal drepast ¬og falla i Kaldea, gjennombora ligg dei ¬på gatene.

⁵Israel og Juda ¬er ikkje som enkjer, gløymde av sin Gud, ¬Herren, Allhærs Gud, endå landet deira ¬er fullt av skuld mot Israels Heilage.

⁶Røm frå Babylon, ¬berga dykk alle! Miss ikkje livet ¬når byen får si straff. Dette er ei hemne-tid ¬for Herren; han gjev dei att ¬for det dei har gjort.

⁷Babel var eit gullstaup ¬i Herrens hand og gjorde heile verda drukken. Folkeslaga drakk av vinen, difor bar dei seg åt som galne.

⁸Brått er Babel fallen og knust. Set i med klagerop over henne! Henta balsam for hennar sår, kanskje kan dei lækjast.

⁹«Vi prøvde å lækja Babel, men det lét seg ikkje gjera. Lat henne liggja, så vi kan fara, kvar til sitt eige land. For domen over henne ¬når til himmelen, radt opp til skyene rekk han.»

¹⁰Herren har synt ¬at vi var skuldlause. Kom, lat oss fortelja på Sion kva Herren vår Gud har gjort.

¹¹«Gjer pilene kvasse, ¬fyll pilehusa!» Herren har eggja ¬medarkongen; for han aktar ¬å øydeleggja Babylon. Det er Herrens hemn, han vil hemna sitt tempel. [118]

¹²Lyft fana mot Babylons murar, gjer vakthaldet sterkare, set ut vakter og legg nokre i bakhald! For Herren har tenkt ut ¬ein plan og set i verk det han har tala mot folket i Babylon.

¹³Du som bur ¬ved dei store elvane og er så rik på skattar, no er enden komen for deg, din livstråd skal skjerast av.

¹⁴Herren, Allhærs Gud, har svore ved seg sjølv: Eg skal fylla deg ¬med menneske, tallause som ¬ein grashoppesverm. Dei skal setja i med jubelrop ¬mot deg.

¹⁵Herren skapte jorda ¬med si kraft, han grunnla fastlandet ¬i sin visdom og spente ut himmelen ¬med skjøn.

¹⁶Når han tornar, ¬brusar vatnet i himmelen, han lèt skyer stiga opp ¬frå enden av jorda, han lèt lyna blinka ¬og regnet falla og sender vinden ¬frå hans opplagsrom.

¹⁷Alle menneske er dumme ¬og uvituge. Kvar gullsmed må skjemmast ¬av sine gudebilete, dei støypte bileta hans er lygn, det er ikkje ånd i dei.

¹⁸Gagnlause er dei, ¬eit verk til å spotta, i rekneskapsstunda ¬er det ute med dei.

¹⁹Såleis er ikkje han ¬som er Jakobs del, for det er han som skaper alt. Israel er hans eiga ætt, Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.

²⁰Du er min hamar, ¬mitt stridsvåpen. Med deg knuser eg folkeslag, øyder eg kongerike.

²¹Med deg knuser eg ¬hest og ryttar, knuser eg vogn og køyrekar.

²²Med deg knuser eg ¬mann og kvinne, knuser eg gamal og ung, knuser eg gut og jente.

²³Med deg knuser eg ¬gjætar og buskap, knuser eg bonden ¬og oksane hans, knuser eg statthaldarar ¬og styresmenn.

²⁴Men Babylon ¬og alle som bur i Kaldea, gjev eg att, ¬beint framfor augo dykkar, for alt det vonde ¬dei gjorde mot Sion, lyder ordet frå Herren.

²⁵Eg kjem mot deg, ¬du Tyningsfjell, som øydelegg heile jorda, ¬seier Herren. Eg retter ut handa mot deg, velter deg ned ¬frå fjellknausane og gjer deg til eit utbrent berg.

²⁶Dei skal ikkje ta ein stein ¬ifrå deg til hjørnestein eller grunnmur. Ei evig audn skal du verta, lyder ordet frå Herren.

²⁷Lyft ei fane på jorda, blås i horn mellom folka, vigsla folkeslaga ¬til strid mot Babylonia! Kall saman kongerike ¬mot landet, Ararat, Minni og Asjkenas. Set ein hærførar over dei! Før fram hestar ¬som bustete grashopper! [119] [120]

²⁸Vigsla folkeslaga ¬til strid mot Babylonia, kongen og statthaldarane ¬i Media, alle styresmennene der og heile det landet ¬kongen rår over.

²⁹Jorda dirrar og skjelv, for no set Herren i verk dei planar han har ¬mot Babylonia: å gjera landet til ei øydemark der ingen kan bu.

³⁰Krigarane i Babylon ¬har gjeve opp striden, dei sit i ro i borgene. Deira kraft er borte, dei har vorte som kvinner. Det er sett eld ¬på bustadene i byen, og bommane er brotne.

³¹Den eine lauparen ¬renner mot den andre, eitt sendebod møter eit anna når dei skal gje ¬babylonarkongen melding om at byen er teken ¬frå alle kantar,

³²at vadestadene er tekne og bolverka brende og stridsmennene gripne ¬av redsle.

³³Ja, så seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: No liknar Babels dotter ein treskjevoll ¬som er trakka hard. Det er berre ei lita stund, så kjem hausten for henne.

³⁴Nebukadnesar, ¬kongen i Babylonia, har ete meg opp ¬og soge meg ut og sett meg bort ¬som eit tomt kjerald. Han slukte meg ¬som eit sjøbeist, fylte sin buk ¬med mitt beste kjøt og slengde meg sidan bort.

³⁵Lat den urett og skade ¬eg har lide, koma over babylonarane! seier dei som bur i Sion. Lat dei som bur i Kaldea, få bøta for mitt liv! seier folket i Jerusalem.

³⁶Difor seier Herren: Sjå, eg fører di sak og fullfører hemnen for deg. Eg legg elva i Babylonia turr og turkar ut hennar kjelder.

³⁷Babylon skal verta ei steinrøys, ein tilhaldsstad for sjakalar, ein stad til skræmsle og spott, der ingen kan bu.

³⁸Dei brøler alle som unge løver og knurrar som løveungar.

³⁹Når dei brenn av lyst, steller eg til eit drikkelag ¬for dei. Eg gjer dei så drukne ¬at dei sovnar; dei fell i ein evig svevn, som dei ikkje skal vakna or, lyder ordet frå Herren.

⁴⁰Eg fører dei til slakting ¬som lam, som verar og bukkar.

⁴¹Å, at Sjesjak er slegen og teken, byen som var lovprist ¬på heile jorda! Å, at Babylon har vorte ei skræmsle mellom folkeslaga! [121]

⁴²Havet har stige ¬opp over Babylonia, og gøymt landet ¬med sine brusande bylgjer.

⁴³Byane der har vorte ei audn, eit turt og livlaust land. I dei held ingen til, ikkje eit menneske ferdast der.

⁴⁴Eg heimsøkjer Bel i Babylon; det som han har slukt, dreg eg ut or munnen hans. Folkeslag skal ikkje lenger koma strøymande til han. Muren kring Babylon ¬er òg fallen. [122]

⁴⁵Mitt folk, far ut or byen! Kvar og ein må berga livet for Herrens brennande vreide.

⁴⁶Miss ikkje motet, ¬og ver ikkje redde når rykte breier seg i landet, når det kjem éi tidend ¬det eine året og ei anna året etter, når det rår vald og urett ¬på jorda, og herskar reiser seg ¬mot herskar.

⁴⁷Sjå, difor skal dagar koma då eg heimsøkjer gudebileta ¬i Babylonia, så heile landet vert ¬til skammar, og alle mennene ¬vert drepne og fell.

⁴⁸Himmel og jord ¬og alt som i dei er, skal triumfera over Babylon, når folk frå nord ¬dreg fram mot byen og herjar han, lyder ordet frå Herren.

⁴⁹Babylon må falla til hemn for dei drepne i Israel, liksom folk over heile jorda vart drepne og fall ¬for Babylon skuld.

⁵⁰De som slapp unna sverdet, far av stad, stans ikkje her! Kom Herren i hug ¬i landet langt borte, og ha omtanke for Jerusalem!

⁵¹«Vi skjemmest, ¬for vi fekk høyra spottord, andletet vårt er raudt av skam; for framande har trengt inn i heilagdomen, Herrens hus.»

⁵²Difor skal dagar koma, ¬seier Herren, då eg heimsøkjer gudebileta ¬i Babylonia; i heile landet ¬skal såra menner stynja.

⁵³Om Babel stig opp ¬til himmelen og gjer si høgborg utilgjengeleg, skal eg senda folk ¬som herjar henne, lyder ordet frå Herren. [123]

⁵⁴Høyr skriket som lyder ¬frå Babylonia, eit veldig brak ¬frå Kaldearlandet.

⁵⁵Det er Herren ¬som øydelegg Babylonia og gjer ende på alt ståket ¬i landet. Bylgjer brusar ¬som ein mektig flaum, det høyrest dur og drøn frå dei.

⁵⁶For mot Babylonia kjem det ein fiende som herjar; krigarane der ¬vert tekne til fange og bogane deira brotne. For Herren er ein Gud ¬som gjev attergjeld, i fullt mål gjev han att.

⁵⁷Eg gjer deira hovdingar ¬og vismenn drukne, deira statthaldarar, ¬styresmenn ¬og krigarar med. Dei skal falla i ein evig svevn, som dei ikkje vaknar or, ¬seier Kongen — Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.

⁵⁸Så seier Herren, Allhærs Gud: Dei tjukke murane ¬kring Babylon skal rivast til grunnen og dei høge portane brennast. Så har folka ingenting att ¬for sitt strev, det ætter har stridt med, ¬går opp i logar.

⁵⁹Dette er det påbodet profeten Jeremia gav Seraja, son til Neria Maksejason, då han fór til Babylonia saman med Juda-kongen Sidkia, i det fjerde året han var konge. Det var Seraja som sytte for herberge.

⁶⁰Jeremia hadde skrive opp i ei bok all den ulukka som skulle koma over Babylon. Det er alle dei orda som her er skrivne om byen.

⁶¹Jeremia sa til Seraja: Når du kjem til Babylon, skal du syta for å lesa opp alt dette.

⁶²Du skal seia: «Herre, du har tala mot denne staden og truga med å øydeleggja han, så ingen kan bu der, korkje folk eller fe. Han skal verta ei audn for alltid.»

⁶³Når du så er ferdig med å lesa opp denne boka, skal du binda ein stein til henne, kasta henne ut i Eufrat

⁶⁴og seia: «Såleis skal Babylon søkka og aldri koma opp att.» For eg sender ulukke over byen. Her endar orda åt Jeremia.