Read nynorsk 1978 Jeremia 9 Bible Online

Jeremia 9 - nynorsk 1978 bible

Jeremia 9

¹Å, om hovudet mitt ¬var vatn og auga mitt ei tårekjelde! Då ville eg gråta dag og natt over dei falne i folket mitt.

²Å, om eg fann nattelivd for ferdafolk i øydemarka! Då ville eg skiljast ¬med folket mitt og gå bort frå dei. For dei er alle ¬ekteskapsbrytarar, ein flokk av trulause menn.

³Dei spenner tunga ¬som ein boge. Ikkje på ærleg vis, ¬men med lygn har dei vorte herrar i landet. Dei går frå vondskap ¬til vondskap, og meg kjenner dei ikkje, lyder ordet frå Herren.

⁴Akta dykk for kvarandre, lit ikkje eingong på ein bror! Bror fer med list mot bror, ven går rundt og baktalar ven.

⁵Dei svik kvarandre, og ingen talar sanning. Dei har vant si tunge ¬til å tala lygn, dei ber seg ille åt ¬og vil ikkje venda om.

⁶Vald fylgjer på vald ¬og svik på svik, og meg vil dei ikkje ¬kjennast ved, lyder ordet frå Herren.

⁷Difor seier Herren, ¬Allhærs Gud: Eg vil smelta dei og prøva dei. Kva kan eg elles gjera ¬for folket mitt?

⁸Tunga deira er ei drepande pil, i munnen har dei ¬svikefulle ord. Dei talar venleg til nesten sin, men i tankane set dei feller ¬for han.

⁹Skulle eg ikkje straffa dei ¬for slikt? lyder ordet frå Herren. Skulle eg ikkje hemna meg på slikt eit folk?

¹⁰Eg set i med gråt ¬og klage over fjella, set i med klagesong ¬over beita på steppa. Dei er avsvidde, ¬så ingen ferdast der; det høyrest ingen ¬rautande buskap. Både fuglane under himmelen ¬og dyra på marka har rømt og er borte.

¹¹Eg gjer Jerusalem ¬til ei steinrøys, ein tilhaldsstad for sjakalar. Byane i Juda gjer eg til ei audn, der ingen kan bu.

¹²Kven er så vis ¬at han skjønar dette og kan kunngjera ¬det Herren har tala til han? Kvifor er landet lagt i øyde, avsvidt som ei øydemark, så ingen ferdast der?

¹³Herren svara: Fordi dei svikta mi lov, som eg la fram for dei, fordi dei ikkje lydde meg og ikkje levde etter lova,

¹⁴men fylgde sitt harde hjarta og heldt seg til Ba’al-gudane, som fedrane deira ¬hadde lært dei.

¹⁵Difor seier Herren, Allhærs Gud, Israels Gud: Eg lèt dette folket eta malurt og drikka giftig vatn.

¹⁶Eg spreier dei ¬mellom folkeslag som korkje dei ¬eller deira fedra kjende, og sender sverdet etter dei til eg får gjort ende på dei.

¹⁷Så seier Herren, Allhærs Gud: Gjev akt! ¬Send bod på klagekonene, så dei kjem hit! Kall på dei kunnige konene!

¹⁸Lat dei skunda seg og koma og syngja klagesong over oss, til augo våre fyllest av gråt, og tårene dryp frå augneloka.

¹⁹Høyr, klageropet lyder ¬frå Sion: «Å, kor vi er herja! Djupt må vi skjemmast, for vi må bort frå landet, sidan dei har lagt våre heimar ¬i grus.»

²⁰Ja, kvinner, høyr Herrens ord, lat øyra opp for ordet han talar! Lær døtrene dykkar ¬klagesongar, og lær kvarandre syrgjesongar:

²¹«Døden steig inn ¬gjennom vindaugo og trengde inn i borgene våre. Han reiv småborn bort frå gata og unge menn frå torga.»

²²Tal såleis, seier Herren: Lik av menneske skal liggja som gjødsel ut over marka, som kornband ¬etter skurdfolket, og ingen samlar dei opp.

²³Så seier Herren: Den vise skal ikkje rosa seg ¬av visdomen sin, den sterke ikkje av styrken sin og den rike ikkje ¬av rikdomen sin.

²⁴Men den som rosar seg, skal rosa seg av dette: at han har vit og kjenner meg, veit at eg er Herren, som ¬syner miskunn og gjer rett og rettferd på jorda. For slikt har eg hugnad i, lyder ordet frå Herren.

²⁵Sjå, dagar skal koma, lyder ordet frå Herren, då eg vil heimsøkja alle desse som er omskorne:

²⁶Egypt, Juda, Edom, Ammon, Moab og alle som bur i øydemarka og har kortklypt hår ved tinningen. For alle dei andre folka er uomskorne på kroppen, men heile Israels-ætta er uomskoren på hjarta. [30] [31]