Read nynorsk 1978 Klagesongane 2 Bible Online

Klagesongane 2 - nynorsk 1978 bible

Klagesongane 2

¹Å, kor Herren i sin vreide har sveipt Sion ¬i mørke skyer! Han har kasta Israels prydnad frå himmelen ned på jorda. Sin fotskammel ¬kom han ikkje i hug på sin vreidedag. [3] [4]

²Utan miskunn har Herren øydt alle Jakobs bustader. I sin harme reiv han ned kvar festning for folket i Juda. Han jamna dei med jorda og vanæra riket ¬og stormennene.

³I brennande vreide ¬hogg han av kvart horn i Israel. Då fienden gjekk på, tok han til seg si høgre hand. I Jakob kveikte han ein eld som loga opp og øydde rundt ikring.

⁴Som ein fiende ¬spente han bogen og lyfte si høgre hand. Som ein motstandar drap han alt det som huga vårt auga. Over teltet åt Sions dotter auste han ut sin harme ¬som eld.

⁵Herren synte seg ¬som ein fiende og gjorde ende på Israel. Han øydela alle borgene ¬i landet og jamna festningane ¬med jorda. Sorg og sut hopa han opp over Judas dotter.

⁶Han herja si hytte ¬som ein snøyer ein hage, gjorde sin samlingsstad ¬til inkje. Herren lét folket på Sion gløyma ¬både høgtid og sabbat. I sin harme og vreide har han vanæra konge og prest.

⁷Herren vraka sitt altar og gav opp sin heilagdom. Borgmurane i byen gav han i fiendens hand. Dei ropa høgt i Herrens hus som på ein høgtidsdag.

⁸Herren sette seg føre å øydeleggja muren ¬for Sions dotter. Han strekte mælesnora ut, ville riva han ned og tok ikkje handa til seg. Han spreidde sorg ¬over voll og mur, og no har dei sige saman.

⁹Portane i byen er sokne i jorda, bommane har han brote ¬og knust. Konge og stormenn ¬er i framandt land, det er inga rettleiing å få. Profetane får ikkje lenger syner frå Herren.

¹⁰Styresmennene på Sion sit tagale på jorda. Dei strøyer mold på hovudet og bind syrgjeplagg om livet. Dei unge jentene i Jerusalem bøyer hovudet mot jorda. [5]

¹¹Augo mine forgår av gråt, det gjærer i min barm. Eg har mist både mot og kraft, fordi mitt folk er knust, for både born og spedborn sig om på gatene i byen.

¹²Dei ropar til mødrene sine: «Kvar får vi brød og vin?» Dei sig om som såra på gatene i byen og dreg sitt siste andedrag på mors fang.

¹³Korleis skal eg tala til deg, kva skal eg likna deg med, ¬du Jerusalems dotter? Kva slag samanlikning ¬skal eg bruka til å trøysta deg, Sion, ¬du unge møy? For stor som havet er din skade, kven kan lækja deg?

¹⁴Lygn og svik var synene som profetane dine ¬forkynte deg. Dei synte deg ikkje di skuld, så dei kunne venda ¬din lagnad. Nei, tome, ¬vill-leiande spådomsord fekk dei om deg i synene sine.

¹⁵Alle som fer framom ¬på vegen, slår hendene i hop ¬når dei ser deg. Dei spottar Jerusalems dotter og rister på hovudet åt henne: «Er dette den byen dei kalla den fullkomne venleik, ei glede for all verda?»

¹⁶Alle dine fiendar spilar opp gapet mot deg. Dei pip, skjer tenner og seier: «Vi har gjort ende på henne. Ja, dette er dagen vi venta på; vi fekk då leva og sjå han.»

¹⁷Herren har gjort det han tenkte, han har oppfylt det ordet som han forkynte ¬for lenge sidan. Utan miskunn reiv han ned. Han lét fienden moroa seg ¬over deg og lyfte hornet ¬åt dine motstandarar.

¹⁸Rop av hjarta til Herren, klag di naud, du Sions dotter! Lat tårene renna som bekker dag og natt! Unn deg ikkje kvile, lat ikkje auga få ro!

¹⁹Stå opp, rop høgt om natta, når nattevaktene tek til. Lat det koma fram for Herren, det som fyller ditt hjarta. Lyft dine hender til han og bed om livet ¬for dine småborn, som utmødde av svolt ¬sig saman på alle gatehjørne.

²⁰Sjå, Herre, og legg merke til kven du fer så ille med. Skal kvinner eta sine born, dei små som dei ber på armen? Skal prest og profet lata livet i Herrens heilagdom?

²¹Unge og gamle ligg på jorda, midt i gatene. Mine unge jenter og gutar har falle for sverd. Du drap dei på din vreidedag, då du slakta utan miskunn.

²²Som du samlar folket ¬på ein festdag, så sende du redsler mot meg. Ingen slapp unna og berga seg på Herrens vreidedag. Borna som eg hadde bore ¬og fostra, dei gjorde fienden ende på.