Read nynorsk 1978 Klagesongane 3 Bible Online

Klagesongane 3 - nynorsk 1978 bible

Klagesongane 3

¹Eg er ein mann ¬som har opplevt naud, Herren nytta staven i harme.

²Han har drive og ført meg inn i mørker utan ljoske.

³Ja, mot meg ¬har han vendt si hand, heile dagen, gong på gong.

⁴Han lét mitt kjøt ¬og mi hud tærast bort og knuste mine bein.

⁵Han bygde opp ikring meg ein mur av beiskleik og møde.

⁶På mørke stader ¬lét han meg bu, lik dei som døydde ¬for lenge sidan.

⁷Han mura meg inne, ¬så eg ikkje slapp ut, og la meg ¬i tunge bronselekkjer.

⁸Jamvel når eg skreik ¬og ropa om hjelp, ville han ikkje høyra mi bøn.

⁹Han stengde mine vegar ¬med tilhoggen stein og gjorde mine stigar krokete.

¹⁰Han vakta på meg ¬som ein bjørn, som ei løve frå si gøymsle.

¹¹Han førte meg på villspor ¬og lama meg, eg vart stiv av redsle.

¹²Han spente bogen ¬og sette meg opp til mål for sine piler.

¹³Dei piler han hadde ¬i pilehuset, sende han inn i mine nyrer.

¹⁴Eg vart til lått for alt mitt folk, dei spotta meg heile dagen.

¹⁵Beiskt var det ¬han metta meg med, han blanda malurt i mitt staup.

¹⁶Han gav meg småstein ¬å tyggja på og bøygde meg i støvet.

¹⁷Du støytte meg bort, ¬tok freden frå meg, eg gløymde kva lukke er.

¹⁸Eg sa: Det er slutt på mi ære og på mi von til Herren.

¹⁹Tanken på mi naud ¬og heimløyse er som malurt og gift.

²⁰Likevel må eg tenkja på det, og mi sjel er sorgtyngd.

²¹Men ein ting ¬legg eg meg på hjarta, difor har eg von:

²²Det er ikkje ute ¬med Herrens nåde, hans miskunn tek aldri slutt.

²³Kvar morgon er ho ny, stor er din truskap.

²⁴Eg seier: Herren er min lut, difor vonar eg på han.

²⁵Herren er god mot dei som ventar på han ¬og søkjer han.

²⁶Det er godt ¬å vera still for Herren og venta på hjelp frå han.

²⁷Det er godt for mannen å bera åk i sin ungdom.

²⁸Han skal sitja åleine og teia når Herren legg bører på han,

²⁹bøya seg ned ¬med munnen mot jorda, — kanskje er det von —

³⁰snu kinnet til den som slår, og la seg metta med vanære.

³¹For Herren støyter ikkje bort for alle tider.

³²Valdar han sorg og plage, miskunnar han seg ¬i sin store truskap.

³³For det hugar ikkje Herren å kua eller plaga menneska.

³⁴Når dei trør under fot alle fangane i landet,

³⁵rengjer retten for ein mann framfor augo på Den Høgste

³⁶eller gjer urett ¬mot nokon i ei sak, ser ikkje Herren slikt?

³⁷Kven kan tala så noko hender når Herren ikkje har bode det?

³⁸Hender ikkje både vondt og godt etter påbod frå Den Høgste?

³⁹Kvifor klagar eit menneske ¬som lever? Kvar får syrgja over si synd!

⁴⁰Lat oss ransaka ¬og prøva våre vegar og venda om til Herren!

⁴¹Lat oss lyfta hjarta og hender til Gud i himmelen!

⁴²Vi har synda og vore ulydige, og du har ikkje tilgjeve.

⁴³Du sveipte deg i vreide, jaga og drap oss utan miskunn.

⁴⁴Du sveipte deg i skyer, så inga bøn rakk fram.

⁴⁵Til skrap og skrot gjorde du oss midt imellom folkeslaga.

⁴⁶Alle våre fiendar spilar opp gapet mot oss.

⁴⁷Gru og grav, det vart vår lut, øyding og undergang.

⁴⁸Tårene strøymer frå augo mine fordi mitt folk er knust.

⁴⁹Tårene renn i eitt frå mitt auga, og det tek ikkje slutt

⁵⁰før Herren skodar ned frå himmelen og ser det.

⁵¹Det gjer meg inderleg vondt å sjå alle kvinnene i min by.

⁵²Dei som var imot meg ¬utan grunn, jaga og jaga meg som ein fugl.

⁵³Dei dreiv meg levande ¬i ei fallgrav og kasta stein over meg.

⁵⁴Vatnet fløymde ¬over mitt hovud; eg tenkte: ¬«No er det ute med meg.»

⁵⁵Då ropa eg ditt namn, Herre, djupt nede frå grava.

⁵⁶Du høyrde på meg då eg bad: «Du må ikkje lata att øyro for mi bøn om berging!»

⁵⁷Du var nær då eg kalla ¬på deg; du sa: «Ver ikkje redd!»

⁵⁸Du, Herre, førte mi sak, du løyste meg ut, ¬så eg fekk leva.

⁵⁹Du, Herre, såg kva urett ¬eg leid, og hjelpte meg til min rett.

⁶⁰Du såg deira store hemnlyst, alle deira vonde planar ¬mot meg.

⁶¹Du høyrde kor dei spotta, ¬Herre, alt det vonde dei planla ¬mot meg.

⁶²Mine uvener kviskrar og murrar mot meg dagen lang.

⁶³Sjå, anten dei sit eller står, syng dei nidviser om meg.

⁶⁴Du vil gje dei att, Herre, for det dei sjølve har gjort.

⁶⁵Du gjer hjarta deira hardt, og sender forbanning over dei.

⁶⁶Du forfylgjer dei i vreide, rydjar dei ut ¬under Herrens himmel.