Read nynorsk 1978 Klagesongane 4 Bible Online

Klagesongane 4 - nynorsk 1978 bible

Klagesongane 4

¹Å, kor gullet ¬har mist sin glans, kor det fine gullet er skjemt! Dei heilage steinane ¬ligg strøydde på alle gatehjørne. [6]

²Å, Sions gjæve søner, verde si vekt i reint gull, no vørdest dei berre ¬som leirkar, eit verk av krusmakarhand.

³Jamvel sjakalar held juret fram, så ungane får suga. Men kvinnene i mitt folk ¬er hjartelause; dei liknar strutsen ¬på aude sletter. [7]

⁴Spedborna er så tyrste at tunga heng fast ved ganen. Småborna tiggar om brød, men ingen gjev dei ein bit.

⁵Dei som før åt fine retter, ligg forkomne på gatene. Dei som før vart borne ¬på skarlak, ligg no på avfallshaugen.

⁶Den synd mitt folk har gjort, er verre enn synda i Sodoma, som vart lagt i grus ¬på ein augneblink utan at nokon lyfte ei hand.

⁷Sions hovdingar ¬var reinare enn snø og kvitare enn mjølk. Kroppen deira ¬var raudare enn korallar, dei såg ut som safir.

⁸No ser dei svartare ut enn sot, ein kan ikkje kjenna dei att ¬på gata. Dei er berre skinn og bein, huda er turr som knusk.

⁹Dei som fall for sverd, ¬var betre farne enn dei som svalt i hel; for dei tærtest bort og døydde fordi jorda ikkje gav grøde.

¹⁰Kvinner som før var milde ¬og kjærlege, koka sine eigne born. Borna vart til føde for dei då mitt folk vart knust.

¹¹Herren rende ut sin harme, auste ut sin brennande vreide. På Sion kveikte han ein eld som øydde alt til grunnen.

¹²Ingen konge på jord, nei, ingen i heile verda kunne tru at ein motstandar ¬eller fiende ville koma inn ¬gjennom Jerusalems portar.

¹³Men det hende fordi profetane synda og prestane førte skuld ¬over seg. Midt i byen rende dei ut blod av rettferdige menn.

¹⁴Som blinde flakka dei ikring i gatene, sulka med blod, så ingen kunne røra kleda dei hadde på seg.

¹⁵«Av vegen! Urein!» ¬ropa folket til dei. «Av vegen, av vegen! ¬Kom ikkje nær!» Når dei rømer ¬og vildrar ikring, vert det sagt ¬mellom folkeslaga: «Dei får ikkje vera her lenger.»

¹⁶Herren sjølv har spreitt dei, han ansa dei ikkje lenger. Dei vørde ikkje prestane og hadde ikkje medynk ¬med dei gamle.

¹⁷Vi stirte framleis etter hjelp til augo vart såre, men fåfengt. Frå vårt vakttårn ¬speida vi etter eit folk som ikkje kunne hjelpa. [8]

¹⁸Dei lurte på våre steg, så vi ikkje kunne gå på gatene. Vår ende var nær, ¬vår tid var ute, ja, vår siste stund var komen.

¹⁹Dei som forfylgde oss, ¬var snarare enn ørnar i flòg ¬under himmelen. Over fjella jaga dei oss, i øydemarka lurte dei på oss.

²⁰Vår livsande, ¬Herrens salvevigde, vart fanga i deira fallgraver. Det var om han vi tenkte: «I livd av han ¬skal vi leva mellom folka.» [9]

²¹Fagna og gled deg, ¬Edoms dotter, du som bur i Us-landet. Til deg òg ¬skal det rettast eit staup; du skal verta drukken ¬og kle deg naken. [10]

²²Di skuld er kvitta, Sions dotter, aldri meir vil han føra deg bort. Men di misgjerning ¬straffar han, Edom, og dine synder legg han ¬i dagen.