Read nynorsk 1978 Joel 2 Bible Online

Joel 2 - nynorsk 1978 bible

Joel 2

¹Blås i horn på Sion, lyft hærrop ¬på mitt heilage fjell, så alle i landet skjelv av redsle. For Herrens dag er nær, ¬han kjem,

²ein dag med mørker og dimme, ein dag med skyer og skodd. Det kjem eit stort ¬og mektig folk og breier seg ¬som morgonroden på fjellet. Det har aldri hatt sin like og skal heller ikkje få det frå ætt til ætt i alle år. [2]

³Framføre det et elden opp, og bakom sleikjer logen. Framføre er landet ¬som hagen i Eden, og bakom ¬ligg ei livlaus øydemark; ingen bergar seg unna.

⁴Som hestar er folket å sjå til, som hingstar fer dei fram.

⁵Dei tråvar over åsryggene liksom larmande vogner, lik eld som sprakar i halmen, lik ein veldig hær ¬som er budd til strid.

⁶Folkeslag skjelv for dei, kvart andlet er eldande raudt.

⁷Som krigarar rusar dei fram, som stridsmenn ¬stormar dei murar. Kvar ein går strake vegen og bøyer ikkje av frå stigen.

⁸Ingen trengjer ¬den andre bort, kvar mann held sin plass. Dei rusar fram ¬mellom kastespyd og lèt seg ikkje stogga.

⁹Dei fer inn i byen, dei stormar opp på muren, dei trengjer inn i husa. Gjennom vindauga går dei ¬som tjuvar.

¹⁰Jorda skjelv framføre dei, og himmelen skjek. Sol og måne svartnar, og stjernene misser sin glans. [3]

¹¹Herren lyfter si røyst framfor fylkingen han fører; for veldig er hans hær og mange dei ¬som lyder hans ord. Ja, stor og skræmande ¬er Herrens dag, kven kan halda han ut?

¹²Men jamvel no, lyder ordet frå Herren, vend om til meg ¬av heile dykkar hjarta, med faste og gråt og klage!

¹³Riv ikkje kleda sund, men lat angeren riva i hjarta! Vend om til Herren ¬dykkar Gud! For han er nådig og mild, langmodig og rik på miskunn; han kan endra sin plan så han ikkje lèt ulukka koma.

¹⁴Kanskje snur han om ¬og endrar sin plan og legg velsigning etter seg — grødeoffer og drikkoffer for Herren dykkar Gud.

¹⁵Blås i horn på Sion, lys ut ei faste og kunngjer høgtidssamling!

¹⁶Kall folket saman ¬og vigsla lyden, lat dei gamle samlast, ta småborn og spedborn med! Lat brudgomen gå ut ¬or sitt rom og brura ut or sitt kammer!

¹⁷Mellom forhall og altar skal prestane, Herrens tenarar, ¬gråta og seia: «Herre, spar ditt folk! Gjer ikkje din eigedom ¬til spott, lat ikkje framande råda ¬over dei! Kvifor skal dei seia ¬mellom folka: Kvar er deira Gud?»

¹⁸Då vart Herren fylt med brennhug for sitt land og viste medkjensle ¬med sitt folk.

¹⁹Og Herren svara sitt folk: Eg sender dykk korn ¬og vin og olje, så de kan mettast. Aldri meir skal eg gjera dykk til spott mellom folka.

²⁰Fienden frå nord vil eg driva langt bort frå dykk og jaga han til eit turt ¬og øyde land, hans fortropp til havet i aust, hans baktropp til havet i vest. Tev og vond lukt ¬skal stiga opp frå han, for han sette seg føre ¬å gjera storverk. [4]

²¹Ver ikkje redd, du åkerjord, fagna deg og ver glad! For Herren gjer storverk.

²²Ver ikkje redde, ¬de dyr på marka, for beita i øydemarka grønkast, og trea gjev si frukt, fikentre og vintre ber rikt.

²³Fagna dykk, de Sions søner, gled dykk i Herren ¬dykkar Gud! For i rettferd gjev han dykk ¬haustregn, han sender dykk regn, haustregn og vårregn som før. [5]

²⁴Kvar treskjevoll ¬fyllest med korn, pressekummane fløymer ¬med druesaft og olje.

²⁵Eg gjev dykk att for dei år då grashoppesvermen herja, og larva, gnagaren og åma, min store hær ¬som eg sende mot dykk.

²⁶De skal eta og mettast og prisa namnet ¬åt Herren dykkar Gud. For han steller underfullt ¬med dykk, og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.

²⁷De skal merka ¬at eg er hjå Israel. Eg og ingen annan ¬er Herren dykkar Gud, og folket mitt skal aldri ¬verta til skammar.