Read nynorsk 1978 Sakarja 11 Bible Online

Sakarja 11 - nynorsk 1978 bible

Sakarja 11

¹Lat opp dine dører, ¬Libanon, så eld kan øyda dine sedertre! [36]

²Set i med klagerop, sypress, fordi sederen er fallen, dei veldige trea øydelagde. Set i med klagerop, de mektige tre i Basan, fordi den tette skogen er felt.

³Høyr kor gjætarane klagar fordi deira herlege beite ¬er herja! Høyr kor dei unge løvene ¬brøler fordi den fine Jordan-skogen ¬er øydelagd!

⁴Så har Herren min Gud sagt: «Gjæt sauene som skal slaktast!»

⁵Dei som kjøper dei, slaktar dei utan å bøta for det, og dei som sel dei, seier: «Lova vere Herren, eg vart rik!» Og deira eigne hyrdingar sparer dei ikkje. [37]

⁶«For eg vil ikkje lenger spara folket i landet,» lyder ordet frå Herren. «Sjå, eg vil la menneska falla i hendene på kvarandre og i hendene på kongen deira; dei skal herja landet, og eg vil ikkje berga nokon ut or deira hand.»

⁷Så gjætte eg slaktesauene for sauehandlarane. Eg tok meg to stavar; den eine kalla eg Godvilje, den andre kalla eg Samband, og eg gjætte sauene. — [38]

⁸Eg rudde or vegen dei tre hyrdingane på ein månad. Men eg miste tolmodet med dei, og dei fekk uvilje mot meg òg.

⁹Eg sa: «Eg vil ikkje gjæta dykk. Dei som held på å døy, får døy; dei som går til grunne, får gå til grunne; og dei som er att, får eta kvarandre opp.»

¹⁰Så tok eg staven min Godvilje og braut han av; eg ville løysa opp den pakta som eg hadde gjort med alle folkeslaga.

¹¹Og ho vart oppløyst den dagen. Sauehandlarane som vakta på meg, skjøna då at dette var Herrens ord.

¹²Eg sa til dei: «Om de så synest, så gjev meg løna mi; om ikkje, så lat det vera!» Då vog dei opp løna mi, tretti sølvstykke.

¹³Men Herren sa til meg: «Ta pengane og kast dei til smeltaren, den herlege summen som dei har verdsett meg til.» Og eg tok dei tretti sølvstykka og kasta dei inn i Herrens hus, til smeltaren.

¹⁴Så braut eg av den andre staven, Samband; eg ville bryta brorskapen mellom Juda og Israel.

¹⁵Herren sa til meg: «Bu deg atter som ein hyrding, ein duglaus hyrding!

¹⁶For sjå, eg vil reisa opp ein hyrding i landet, ein som ikkje ser etter dei ¬som går seg bort, ikkje leitar etter dei ¬som går seg vilt, ikkje lækjer dei som er skadde, ikkje syter for mat til dei friske, men et kjøtet av dei feite dyra og riv klauvene av dei.»

¹⁷Ve den duglause ¬hyrdingen min, som går bort frå sauene! Sverd mot armen ¬og høgre auga hans! Armen hans skal visna bort, og det høgre auga sløkkjast ut.